برنامه جهانی غذا «دبلیو اف پی» می‌گوید از هر چهار نفر در افغانستان فقط یک نفر «نان خشک» به خوردن دارد.
«دبلیو اف پی» روز گذشته در صفحه اکس (تویتر سابق) خود برای نجات زندگی میلیون‌ها خانواده، خواستار کمک‌رسانی در بخش مواد خوراکی شده است.
این در حالیست که شماری از خانواده‌های نیازمند می‌گویند حتی نان خشک را هم به سختی برای خوردن به‌دست می‌آورند.
در ادامه نگرانی‌ها از ناداری، بیکاری و نبود امنیت غذایی، برنامه جهانی غذا «دبلیو اف پی» می‌گوید حداقل ۱۲ میلیون تن در افغانستان نمی‌دانند که وعده غذایی بعدی‌شان را چگونه تأمین کنند.
بیشتر در این باره: گزارش سازمان اقدام علیه گرسنگی: مهاجرین برگشته به افغانستان با دشواری های فراوان و فقر مواجه اند«دبلیو اف پی» روز سه‌شنبه، ۱۷ سپتامبر، با نشر اعلامیه‌ای در صفحه اکس (تویتر سابق) از هر چهار نفر در افغانستان تنها یک نفر «نان خشک» به خوردن دارد.
در ادامه آمده که نان خشک یکی از غذاهای اساسی افغان‌ها است و این سازمان برای نجات زندگی میلیون‌ها خانواده خواستار رساندن کمک‌های غذایی شده است.
برنامه جهانی غذا هشدار داده که در حال حاضر در افغانستان ۴ میلیون کودک و زن باردار به سوء تغذیه دچارند.
«دبلیو اف پی» می‌گوید برای ادامه فعالیت‌های خود در ۶ ماه آینده به‌گونه فوری به ۶۷۷ میلیون دالر نیاز دارد.
این در حالیست که شماری از خانواده‌های نیازمند می‌گویند حتی نان خشک را به سختی به‌دست می‌آورند. آنان از نرسیدن کمک‌ها شاکی‌اند و می‌گویند تا کنون هیچ یک از سازمان‌های بین‌المللی به آنان کمک نکرده‌اند.
۱۲ میلیون افغان نمی‌دانند وعده غذایی بعدی‌شان را چگونه تأمین کنند
یک باشندۀ کابل که سرپرست خانواده‌اش است و نخواست نامش در گزارش ذکر شود به رادیو آزادی گفت که پیش از حاکمیت دوباره طالبان وظیفه داشت، اما اکنون بیکار است.
«شبی نیست که نان را پر اشک نخورده باشم، کدام لقمه اگر همسایه‌ها برایم روان کرده باشند، دیگر از این کرده مشکلات بالا هیچ نیست. اولادهایم کالا می‌طلبند، می‌گویم باش بچیم اگر کسی "سرسایه" داد می‌گیرم. طفل‌های خود را بازی داده می‌روم، دیگر در مشکلاتی که منم هیچ کس نیست. به من هیچ کمکی تا حال نشده، نان به خوردن نداریم.»
شکیلا، یک باشندۀ ولایت ننگرهار که سرپرست خانواده‌اش است، نیز می‌گوید نفقه خانواده‌اش را به سختی پیدا می‌کند.
او به رادیو آزادی گفت: «چی کنیم، مشکلات اقتصادی زیاد است. بسیار کوشش کردیم که از اینجا برویم، نه توان رفتن به پشاور را داریم و نه توان رفتن به امریکا را داریم. وطن که ویران است، کسی از گرسنگی ناچار است و کسی از بیماری. هر چیز با پول جور می‌شود، ما ۱۵ روپیه هم نداریم. با من ریش‌سفیدان‌اند، اگر کسی به او کمک کند برای اولادها نان می‌خرم و به خود دوا می‌گیرم. خودم هم بیمارم و توان داکتر رفتن هم ندارم.»
بیشتر در این باره:
جوانان در جوزجان: طالبان افراد خود را به کار می‌گمارند؛ تحصیل‌یافته‌ها مجبور به ریکشا یا تکسی‌رانی هستندنبود فرصت های کاری در ولایت جوزجان، بسیاری از جوانان تحصیل‌کرده را نا امید ساخته استمعتادان تداوی شده در تخار از مشکلات اقتصادی و فشار های که به اعتیاد مجدد منجر می‌شود، شکایت دارندفقر و مشکلات اقتصادی در افغانستان؛ مهاجرین برگشته از ایران و پاکستان از عدم دسترسی به کمک‌ها شکایت دارندگرمای طاقت فرسا و فقر زندگی مردم به ویژه کارگران روی جاده های افغانستان را تلخ ساخته استدیدبان حقوق بشر: سالگرد حاکمیت طالبان، یادآور بحران حقوق بشری در افغانستان استاین در حالیست که سازمان جهانی صحت «دبلیو اچ او» هم روز پنجشنبه، ۱۲ سپتامبر، اعلان کرده بود که ناامنی غذایی در افغانستان در حال تبدیل شدن به یک فاجعه است.
بعد از حاکمیت دوباره طالبان در افغانستان، ناداری و بیکاری به اوج خود رسیده است.
برنامه جهانی غذا «دبلیو اف پی» پیش از این در یک گزارش گفته بود افغانستان و سودان دو کشوری‌اند که بیشتر از ۶ میلیون شهروندان‌شان با سطح بلند گرسنگی مواجه‌اند.
در گزارش آمده بود که در ماه آگست شمار افرادی که در افغانستان یک گام با قحطی فاصله دارند به ۱۹.۹ میلیون نفر رسیده که ۴۶ درصد کل نفوس این کشور را تشکیل می‌دهد.