او گفت:
"این واقعاً یک ظلم آشکار است در حق ما. ما چه کنیم و کجا پناه ببریم؟ اگر به افغانستان برویم هم جایی نداریم، کسانی هستند که در افغانستان هم سرپناه ندارند. ما کجا برویم؟"
یک مهاجر دیگر از ایران که به دلیل حساسیت موضوع نخواست نامش در گزارش گرفته شود، در صحبت با رادیو آزادی اظهار داشت که چون زنان و دختران افغان در افغانستان زیر حاکمیت طالبان از تمامی حقوق خود محروم‌اند، او نمی‌تواند به کشورش بازگردد.
او افزود:
سؤال و نگرانی من این است که اگر به افغانستان برگردم، چه کار کنم؟ آیندهٔ من چه می‌شود؟ آیا می‌توانم کار کنم یا فعالیتی داشته باشم؟ اگر بخواهم تحصیل کنم، چه خواهد شد؟
این نگرانی‌ها در حالی مطرح می‌شود که فیلیپو گراندی، کمیشنر عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، در سخنرانی‌اش در کمیتهٔ سوم مجمع عمومی سازمان ملل که روز جمعه، ۷ نوامبر، در شبکهٔ ایکس خود منتشر کرد، گفت موج تازهٔ بازگشت اجباری مهاجران به افغانستان، بسیاری از پناهجویان افغان را از حمایت و پناهی که نیاز دارند، محروم کرده است.
او تأکید کرد که این مهاجران به محیطی بازمی‌گردند که در آن نقض حقوق بشر و تبعیض، به‌ویژه علیه زنان، به‌گونهٔ گسترده جریان دارد.
با این حال، آقای گراندی ابراز امیدواری کرده است که نشست چهارجانبه میان طالبان، ایران، پاکستان و دفتر کمیشنری عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) که قرار است ماه آینده برگزار گردد، بتواند این مسائل را مورد بررسی قرار دهد.
او اما دربارهٔ زمان دقیق برگزاری این نشست ابراز نظری نکرده است.
کشورهای همسایهٔ افغانستان، به‌ویژه ایران و پاکستان، در هفته‌ها و ماه‌های اخیر روند اخراج پناهجویان افغان را شدت بخشیده‌اند.
بر بنیاد آمار کمیشنری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، از اول اپریل سال جاری تا اول نوامبر، نزدیک به ۶۵۲ هزار مهاجر افغان از پاکستان به افغانستان بازگردانده شده‌اند.
این سازمان در گزارش تازهٔ خود همچنان گفته است که از اول اپریل تا کنون، ۹۸ هزار و ۷۰۰ مهاجر افغان در پاکستان بازداشت شده‌اند.
به گفتهٔ یو ان اچ سی آر، از آغاز سال روان میلادی تا اول نوامبر، حدود ۱.۷ میلیون مهاجر افغان از ایران به افغانستان بازگشته‌اند.
پس از حاکمیت دوبارهٔ طالبان در افغانستان در ماه اگست ۲۰۲۱ میلادی، شمار زیادی از افغان‌ها به دلیل مشکلات اقتصادی، ناامنی و به‌ویژه محدودیت‌های طالبان در زمینهٔ آموزش و کار زنان، مجبور به ترک کشور شدند و به کشورهای همسایه پناه بردند.
اکنون اما در آن کشورها نیز با مشکلات گوناگون، از جمله خطر بازداشت و اخراج اجباری، روبه‌رو اند.