تحلیل گران به این نظر اند که اخیراً بین رییس جمهور کرزی و متحد اساسی وی ایالات متحده امریکا اختلاف نظر به اوج خود رسیده، اما هردو طرف مجبور اند، بخاطر رسیدن به پیروزی در افغانستان با هم کار کنند.
رییس جمهور ایالات متحده قبل از آغاز سفر به کشورهای آسیایی، بار دیگر در مورد اینکه چگونه ستراتیژی خود را بطور موثر در افغانستان عملی کند با مشاورین نظامی، سیاسی و امنیتی خود صحبت کرد، ولی به کدام نتیجه نهایی نرسید.
نشریه شپیگل آن لاینمی نویسد:
این عمل سبب شد که آقای اوباما سفر خودش را به این کشور ها با یک نگرانی درونی آغاز کند.
به نوشتهء صفحهء انترنتی مجله شپیگل آلمان، رییس جمهور ایالات متحده بارک اوباما در صحبت ها با مشاورین خود به دنبال اینست که یک تاریخ برای بیرون کردن، عساکر امریکایی از جنگ افغانستان تعیین شود و این جنگ به خود افغانها محول گردد. مقامات امریکایی می گویند که رییس جمهور اوباما در این رابطه مصرانه و بالحن جدی صحبت می کند.
اما به نوشتهء نشریه رییس جمهور اوباما به این سوال خود در واشنگتن جواب پیدا کرده نمی تواند، زیرا این موضوع مستقیماً به اوضاع در داخل افغانستان رابطه می گیرد. حل این مشکل به یک موضوع دیگر هم مربوط است که آیا رییس جمهور افغانستان حامد کرزی می تواند ثبات را در کشور خود حاکم بسازد و قوای نظامی کشورش را به اندازه رشد بدهد که بتواند با طالبان و القاعده جنگ کند.
به نوشته نشریه، تصور اینکه حکومت آقای کرزی بتواند بزودی به این مرحله برسد، دشوار است. از این رو مقامات غربی از جمله رییس جمهور اوباما، وزیر خارجهء وی هیلاری کلنتن ، صدر اعظم بریتانیا گوردن براون و وزیر دفاع آلمان کارل تیودور سوگوتن برگ از آقای کرزی خواسته اند که مبارزه علیه فساد اداری را شدت بخشد و تعلیم و تربیه یک اردو و پولیس با اعتبار را آغاز کند.
این عمل نشان می دهد که چرا آقای کرزی قبل از مراسم تحلیفش برای دور دوم ریاست جمهوری که در 19م نوامبر مد نظر می باشد، هر روز جلسات بررسی اوضاع افغانستان را برگذار می کند . یکی از اعضای کابینهء آقای کرزی گفت که رییس جمهور کرزی بیش از حد زیر فشار است و او خودرا به حیث حاکم یک مستعمره قرن 18 حس می کند.
روابط بین رییس جمهور کرزی و سفیر امریکا در کابل کارل آیکن بیری که یک زمان خیلی خوب بود، اکنون تیره و تار به نظر می رسد. روابط آقای کرزی با نمایندهء خاص امریکا برای افغانستان و پاکستان ریچارد هولبروک هم از هم گسیخته است. حتی سناتور جان کری که یک شخص نرم به نظر می رسد، اکنون با جدیت سخن می گوید.
به نوشته نشریه، آقای کرزی اخیراً به تغییر لهجه واشنگتن اشاره کرده گفته است:
"آیا همین دموکراسی می باشد که همه با احترام در مورد آن سخن می گویند."
یکی از فشار های امریکا اینست که اعضای اداره آقای کرزی تغییر کند و دیگر جنگ سالاران در آن شامل نه باشند. یکی از این افراد اسماعیل خان وزیر انرژی افغانستان است که قبلاً یک قوماندان جهادی بود، اما کرزی می خواهد اورا بخاطر نفوذش در غرب افغانستان حفظ کند.
قبل از انتخابات ریاست جمهوری افغانستان، رییس جمهور کرزی با بعضی دیگر از افراد با نفوذ و جنگ سالاران محلی پیمان ها بسته بود، از جمله با عبدالرشید دوستم که به نوشته نشریه در گذشته به خون آشامی شهرت داشت.
شخصی دیگری که نامش بر سرزبان هاست معاون رییس جمهور کرزی محمد قسیم فهیم است که متهم به دست داشتن در تجارت مواد مخدرو جنایات جنگی می باشد و وزیر خارجه ایالات متحده تهدید کرده است که به او ویزهء دخول به امریکا داده نخواهد شد.
نشریه می افزاید:
حالا یگانه راهی که می توان فهیم را از مقامش بر کنار کرد این است که او به اتهام جنایات جنگی به محکمه بین المللی جنایات جنکی به هاگ کشانده شود.
به نوشته نشریه کرزی خودش هیچگاهی به فساد متهم نیست، اما نام بعضی از اعضای خانواده اش در این رابطه ذکر شده است. اکنون خبرهای تصدیق ناشدهء وجود دارد که ممکن رییس جمهور کرزی برادرش احمد ولی کرزی را که تقریبا تمام امور کندهار را بدست دارد و ادعا می شود که در تجارت مواد مخدر دخیل می باشد، را به حیث سفیر افغانستان در دوبی تعیین کند، تا از صحنهء سیاسی افغانستان دور شود.
به نوشته نشریه به هر حال امریکا به غیر از دوستی با حکومت فعلی افغانستان راه دیگر ندارد. امریکا فعلا سالانه 225 ملیارد دالر برای کمک های نظامی و ملکی در افغانستان مصرف می کند و کاهش این مصارف برای خود امریکا مشکل ایجاد خواهد کرد، زیرا عملیهء بیرون شدن امریکا را از افغانستان به تعویق می اندازد.
تهدید های دیگر امریکا هم به نوشته نشریه در نهایت کار موثر واقع نخواهند شد، زیرا اخراج قوای امریکا از افغانستان تنها این مفهوم را ندارد که افغانستان از دست می رود، بلکه کشور همسایهء آن پاکستان که دارای اسلحه اتومی است به بحران عمیق سقوط خواهد کرد.
نشریه از قول سفیر سابق امریکا در افغانستان رانلد نیومن می نویسد که گفته است:
تهدید ها به افغانستان که: اگر چنین نه کند و چنان نه شود ما این کشور را ترک خواهیم کرد، ابلهانه می باشد.
رییس جمهور ایالات متحده قبل از آغاز سفر به کشورهای آسیایی، بار دیگر در مورد اینکه چگونه ستراتیژی خود را بطور موثر در افغانستان عملی کند با مشاورین نظامی، سیاسی و امنیتی خود صحبت کرد، ولی به کدام نتیجه نهایی نرسید.
نشریه شپیگل آن لاینمی نویسد:
این عمل سبب شد که آقای اوباما سفر خودش را به این کشور ها با یک نگرانی درونی آغاز کند.
به نوشتهء صفحهء انترنتی مجله شپیگل آلمان، رییس جمهور ایالات متحده بارک اوباما در صحبت ها با مشاورین خود به دنبال اینست که یک تاریخ برای بیرون کردن، عساکر امریکایی از جنگ افغانستان تعیین شود و این جنگ به خود افغانها محول گردد. مقامات امریکایی می گویند که رییس جمهور اوباما در این رابطه مصرانه و بالحن جدی صحبت می کند.
اما به نوشتهء نشریه رییس جمهور اوباما به این سوال خود در واشنگتن جواب پیدا کرده نمی تواند، زیرا این موضوع مستقیماً به اوضاع در داخل افغانستان رابطه می گیرد. حل این مشکل به یک موضوع دیگر هم مربوط است که آیا رییس جمهور افغانستان حامد کرزی می تواند ثبات را در کشور خود حاکم بسازد و قوای نظامی کشورش را به اندازه رشد بدهد که بتواند با طالبان و القاعده جنگ کند.
به نوشته نشریه، تصور اینکه حکومت آقای کرزی بتواند بزودی به این مرحله برسد، دشوار است. از این رو مقامات غربی از جمله رییس جمهور اوباما، وزیر خارجهء وی هیلاری کلنتن ، صدر اعظم بریتانیا گوردن براون و وزیر دفاع آلمان کارل تیودور سوگوتن برگ از آقای کرزی خواسته اند که مبارزه علیه فساد اداری را شدت بخشد و تعلیم و تربیه یک اردو و پولیس با اعتبار را آغاز کند.
این عمل نشان می دهد که چرا آقای کرزی قبل از مراسم تحلیفش برای دور دوم ریاست جمهوری که در 19م نوامبر مد نظر می باشد، هر روز جلسات بررسی اوضاع افغانستان را برگذار می کند . یکی از اعضای کابینهء آقای کرزی گفت که رییس جمهور کرزی بیش از حد زیر فشار است و او خودرا به حیث حاکم یک مستعمره قرن 18 حس می کند.
روابط بین رییس جمهور کرزی و سفیر امریکا در کابل کارل آیکن بیری که یک زمان خیلی خوب بود، اکنون تیره و تار به نظر می رسد. روابط آقای کرزی با نمایندهء خاص امریکا برای افغانستان و پاکستان ریچارد هولبروک هم از هم گسیخته است. حتی سناتور جان کری که یک شخص نرم به نظر می رسد، اکنون با جدیت سخن می گوید.
به نوشته نشریه، آقای کرزی اخیراً به تغییر لهجه واشنگتن اشاره کرده گفته است:
"آیا همین دموکراسی می باشد که همه با احترام در مورد آن سخن می گویند."
یکی از فشار های امریکا اینست که اعضای اداره آقای کرزی تغییر کند و دیگر جنگ سالاران در آن شامل نه باشند. یکی از این افراد اسماعیل خان وزیر انرژی افغانستان است که قبلاً یک قوماندان جهادی بود، اما کرزی می خواهد اورا بخاطر نفوذش در غرب افغانستان حفظ کند.
قبل از انتخابات ریاست جمهوری افغانستان، رییس جمهور کرزی با بعضی دیگر از افراد با نفوذ و جنگ سالاران محلی پیمان ها بسته بود، از جمله با عبدالرشید دوستم که به نوشته نشریه در گذشته به خون آشامی شهرت داشت.
شخصی دیگری که نامش بر سرزبان هاست معاون رییس جمهور کرزی محمد قسیم فهیم است که متهم به دست داشتن در تجارت مواد مخدرو جنایات جنگی می باشد و وزیر خارجه ایالات متحده تهدید کرده است که به او ویزهء دخول به امریکا داده نخواهد شد.
نشریه می افزاید:
حالا یگانه راهی که می توان فهیم را از مقامش بر کنار کرد این است که او به اتهام جنایات جنگی به محکمه بین المللی جنایات جنکی به هاگ کشانده شود.
به نوشته نشریه کرزی خودش هیچگاهی به فساد متهم نیست، اما نام بعضی از اعضای خانواده اش در این رابطه ذکر شده است. اکنون خبرهای تصدیق ناشدهء وجود دارد که ممکن رییس جمهور کرزی برادرش احمد ولی کرزی را که تقریبا تمام امور کندهار را بدست دارد و ادعا می شود که در تجارت مواد مخدر دخیل می باشد، را به حیث سفیر افغانستان در دوبی تعیین کند، تا از صحنهء سیاسی افغانستان دور شود.
به نوشته نشریه به هر حال امریکا به غیر از دوستی با حکومت فعلی افغانستان راه دیگر ندارد. امریکا فعلا سالانه 225 ملیارد دالر برای کمک های نظامی و ملکی در افغانستان مصرف می کند و کاهش این مصارف برای خود امریکا مشکل ایجاد خواهد کرد، زیرا عملیهء بیرون شدن امریکا را از افغانستان به تعویق می اندازد.
تهدید های دیگر امریکا هم به نوشته نشریه در نهایت کار موثر واقع نخواهند شد، زیرا اخراج قوای امریکا از افغانستان تنها این مفهوم را ندارد که افغانستان از دست می رود، بلکه کشور همسایهء آن پاکستان که دارای اسلحه اتومی است به بحران عمیق سقوط خواهد کرد.
نشریه از قول سفیر سابق امریکا در افغانستان رانلد نیومن می نویسد که گفته است:
تهدید ها به افغانستان که: اگر چنین نه کند و چنان نه شود ما این کشور را ترک خواهیم کرد، ابلهانه می باشد.
