ریاست کار و امور اجتماعی ولایت بغلان در یک اقدام بی سابقه، دست به تثبیت گداهای که از شدت فقر رو به گدایی آورده اند زده است، و می خواهد در همکار با برخ از موسسات خیریه آنها را از چنین حالتی نجات بدهد.
آقا محمد قاصانی معاون ریاست کار و امور اجتماعی ولایت بغلان به رادیو آزادی گفت، آنها هفته قبل به حکم دولت دست جمع آوری این گداها تنها در شهر پلخمری زدند و در آن تثبیت کردند که تقریباً نیم از این گداها واقعاً گدا اند و از مجبوریت چنین کاری را انجام می دهند.
هر چند آنها خود توانایی ندارند تا به این مردم محتاج کمک کنند ولی برخ از موسسات امداد کننده گفته اند که حاضر اند با آنعده از گداهای که از مجبوریت دست به گدایی زده اند کمک نمایند.
وی افزود:
«مامورین ما بتاریخ سه جدی به جمع آوری گداهای داخل شهر پلخمری مرکز ولایت بغلان پرداختند و در بررسی که انجام شد، از حدود 40 گدای جمع آوری شده 17 تن آنان که اکثراً زنان و کودکان بودند مردمان محتاج و درمانده تثبیت شدند. و در پهلوی این که یک مقدار مواد غذایی به این مردم توزیع شد موسسه خیریه سی اف ای و شبکه کریم آقا خان وعده سپردند که در آینده راه های بهتری برای بهتر شدن زنده گی این ها فراهم می نمایند»
در همین حال این گداها که اکثراً زنان و کودکان و بیجاشده گان ولایات دیگر می باشند از دولت تقاضای کار را دارند و می گویند ادامه زنده گی با چنین وضع برای شان مشکل است و باید به آنها کار یا کمک که بتواند جوابگوی نیاز مندی های شان باشد فراهم گردد.
چند تن از آن گداها چنین گفتند:
«نام من نجیلا است، از ولایت سر پل هستم دو تا طفل در خانه دارم که برهنه و گرسنه هستند من خوش نیستم که گدا باشم و همه مرا کدایگر صدا کنند من از مجبوریت گدا شده ام و اگر دولت برای مردان خانواده ما کاری پیدا کند ما هرگز گدایی نمی کنیم. اگر کار می گویند کار می کنیم و اگر مزدوری بگویند مزدوری می کنیم ولی نمی خواهیم به چنین حالت زنده گی کنیم بچه ها ما را آزار می دهند بخدا از زنده گی بیزار شده ایم.»
گفته می شود در میان این مردم که از صبح تا شام به هر رهگذری با عجز و التماس دست نیاز دراز می کنند گداهای هم وجود دارند که فقیر و مجبور نیستند و از بیکارگی و تنبلی به چنین پیشه روی آورده اند.
به باور مردم موجودیت چنین اشخاص در جمعیت گداها که بیشتر از دیگران به آه و ناله می پردازند، تشخیص آنان از یکدیگر را مشکل کرده و همین امر باعث آن نیز شده است تا مردمان خیر ده نسبت به همه گداها کم لطف و بی اعتنا باشند.
در هر حال علمای دین و آگاهان امور در پهلوی این که دولت را مکلف به تامین معیشت این ها می دانند می گویند، کمک به نیاز مندان فرض اغنیا است، و اگر ثروتمندان توجه به این قشر داشته باشند در واقع در پهلوی این که انسانی را از مصیبت نجات می دهند دین دینی خود را نیز که از دید شریعت اسلام زیاد مهم است ادا می نمایند.
بشیر احمد "غزالی"
آقا محمد قاصانی معاون ریاست کار و امور اجتماعی ولایت بغلان به رادیو آزادی گفت، آنها هفته قبل به حکم دولت دست جمع آوری این گداها تنها در شهر پلخمری زدند و در آن تثبیت کردند که تقریباً نیم از این گداها واقعاً گدا اند و از مجبوریت چنین کاری را انجام می دهند.
هر چند آنها خود توانایی ندارند تا به این مردم محتاج کمک کنند ولی برخ از موسسات امداد کننده گفته اند که حاضر اند با آنعده از گداهای که از مجبوریت دست به گدایی زده اند کمک نمایند.
وی افزود:
«مامورین ما بتاریخ سه جدی به جمع آوری گداهای داخل شهر پلخمری مرکز ولایت بغلان پرداختند و در بررسی که انجام شد، از حدود 40 گدای جمع آوری شده 17 تن آنان که اکثراً زنان و کودکان بودند مردمان محتاج و درمانده تثبیت شدند. و در پهلوی این که یک مقدار مواد غذایی به این مردم توزیع شد موسسه خیریه سی اف ای و شبکه کریم آقا خان وعده سپردند که در آینده راه های بهتری برای بهتر شدن زنده گی این ها فراهم می نمایند»
در همین حال این گداها که اکثراً زنان و کودکان و بیجاشده گان ولایات دیگر می باشند از دولت تقاضای کار را دارند و می گویند ادامه زنده گی با چنین وضع برای شان مشکل است و باید به آنها کار یا کمک که بتواند جوابگوی نیاز مندی های شان باشد فراهم گردد.
چند تن از آن گداها چنین گفتند:
«نام من نجیلا است، از ولایت سر پل هستم دو تا طفل در خانه دارم که برهنه و گرسنه هستند من خوش نیستم که گدا باشم و همه مرا کدایگر صدا کنند من از مجبوریت گدا شده ام و اگر دولت برای مردان خانواده ما کاری پیدا کند ما هرگز گدایی نمی کنیم. اگر کار می گویند کار می کنیم و اگر مزدوری بگویند مزدوری می کنیم ولی نمی خواهیم به چنین حالت زنده گی کنیم بچه ها ما را آزار می دهند بخدا از زنده گی بیزار شده ایم.»
گفته می شود در میان این مردم که از صبح تا شام به هر رهگذری با عجز و التماس دست نیاز دراز می کنند گداهای هم وجود دارند که فقیر و مجبور نیستند و از بیکارگی و تنبلی به چنین پیشه روی آورده اند.
به باور مردم موجودیت چنین اشخاص در جمعیت گداها که بیشتر از دیگران به آه و ناله می پردازند، تشخیص آنان از یکدیگر را مشکل کرده و همین امر باعث آن نیز شده است تا مردمان خیر ده نسبت به همه گداها کم لطف و بی اعتنا باشند.
در هر حال علمای دین و آگاهان امور در پهلوی این که دولت را مکلف به تامین معیشت این ها می دانند می گویند، کمک به نیاز مندان فرض اغنیا است، و اگر ثروتمندان توجه به این قشر داشته باشند در واقع در پهلوی این که انسانی را از مصیبت نجات می دهند دین دینی خود را نیز که از دید شریعت اسلام زیاد مهم است ادا می نمایند.
بشیر احمد "غزالی"
