صد ها قلم صنایع دستی زنان چهار ولایت شمال در باغ زنانه مزارشریف به نمایش گذاشته شد.
نمایشگاه صنایع دستی زنان ولایات بلخ، سمنگان، سرپل و جوزجان شامل انواع قالین، گلیم، قرص دوزی، گلدوزی، چرمه دوزی، سوزن دوزی، شال بافی، یخن دوزی های زنانه و مردانه، خیاطی و نمایش ده ها نوع لباس افغانی می باشد.
زنانه تجارت پیشه افغان ایجاد هم چو نمایشگاه ها را برای بازاریابی تولیدات زنان تولید کننده موثر می خوانند و تاکید می کنند که این گونه نمایشگاه ها برای بازاریابی تولیدات آنان از اهمیت خاص برخوردار است.
شورای زنان تجارت پیشه ولایت سمنگان هم در این نمایشگاه غرفه یی دارد که تقریباًً 50 قلم از صنایع خود را برای فروش گذاشته است.
رییس این شورا می گوید، از دو سال به این سو در راستای رشد اقتصاد خانواده کار می کند و توانسته است که برای صد ها زن زمینه کار را فراهم سازد.
شکیلا محمدزی رییس شورای زنان تجارت پیشه ولایت سمنگان اساسی ترین مشکل زنان تولید کننده در این ولایت را نبود بازار برای فروش کار های دستی زنان عنوان می کند.
خانم محمدزی هم چنان گفت، هدف شان از ایجاد شورای زنان تجارت پیشه در سمنگان به کار انداختن استعداد های نهفته زنان است که در خانه ها هستند و نمی توانند در بیرون از منازل خود کار کنند.
وی گفت، برای این زنان مواد خام آماده کرده به دسترس شان قرار می دهند و زنان تولید کننده این مواد خام را به پخته تبدیل کرده به انجمن می دهند و انجمن زنان تجارت پیشه ولایت سمنگان این مواد را به بازار عرضه می کند.
وی در رابطه به اثر گذاری این انجمن در تحرک اقتصاد خانواده ها و تولیدات زنان این ولایت چنین گفت:
« یک تعداد در بخش آموزش و یک تعداد هم در بخش سوزن دوزی، گلدوزی، خیاطی و صابون سازی کار می کنند. انجمن ما تقریباً 70 الی 80 درصد توانسته بالای اقتصاد این خانواده ها تاثیر گذار باشد. این زنان می توانند همراه با شواهران شان در بخش اقتصاد خانواده کمک شوند. یک تعداد خانم های هستند که سرپرست خانه خود هستند و از همین طریق یک لقمه نان حلال به اولاد های خود پیدا می کنند.»
خانم حکیمه عدیل احمدی مسوول صنایع دستی زنان ولایت جوزجان در این نمایشگاه و مسوول دفتر تحرک خواهران افغان می گوید که آنها فقط برای زنان زمینه های کار را مساعد می سازند تا زنان تولیدات داشته باشند، اما نفع زیاد از کار زنان را دیگران می برند.
وی در مورد گفت:
« به خاطر که ما تکه و مهره را از دوکاندار می گیریم و تولیدات را هم بالای دوکاندار به فروش می رسانیم پس تمام مفاد به جیب دوکاندار می افتد. اگر ما مارکیت زنانه داشته باشیم خود ما تولید کنیم و خود ما به فروش برسانیم، ما مفاد زیاد تر به دست می آوریم.»
زنان تجارت پیشه در شمال می گویند که بزرگ ترین مشکل آنها نداشتن مارکیت عرضه مواد تولید شده است و مارکیت ها هم که برای فروش صنایع دستی زنان در نظر گرفته شده است معمولاً خریداران به آن جا رسیده نمی توانند.
گزارش از زهره «صافی»
نمایشگاه صنایع دستی زنان ولایات بلخ، سمنگان، سرپل و جوزجان شامل انواع قالین، گلیم، قرص دوزی، گلدوزی، چرمه دوزی، سوزن دوزی، شال بافی، یخن دوزی های زنانه و مردانه، خیاطی و نمایش ده ها نوع لباس افغانی می باشد.
زنانه تجارت پیشه افغان ایجاد هم چو نمایشگاه ها را برای بازاریابی تولیدات زنان تولید کننده موثر می خوانند و تاکید می کنند که این گونه نمایشگاه ها برای بازاریابی تولیدات آنان از اهمیت خاص برخوردار است.
شورای زنان تجارت پیشه ولایت سمنگان هم در این نمایشگاه غرفه یی دارد که تقریباًً 50 قلم از صنایع خود را برای فروش گذاشته است.
رییس این شورا می گوید، از دو سال به این سو در راستای رشد اقتصاد خانواده کار می کند و توانسته است که برای صد ها زن زمینه کار را فراهم سازد.
شکیلا محمدزی رییس شورای زنان تجارت پیشه ولایت سمنگان اساسی ترین مشکل زنان تولید کننده در این ولایت را نبود بازار برای فروش کار های دستی زنان عنوان می کند.
خانم محمدزی هم چنان گفت، هدف شان از ایجاد شورای زنان تجارت پیشه در سمنگان به کار انداختن استعداد های نهفته زنان است که در خانه ها هستند و نمی توانند در بیرون از منازل خود کار کنند.
وی گفت، برای این زنان مواد خام آماده کرده به دسترس شان قرار می دهند و زنان تولید کننده این مواد خام را به پخته تبدیل کرده به انجمن می دهند و انجمن زنان تجارت پیشه ولایت سمنگان این مواد را به بازار عرضه می کند.
وی در رابطه به اثر گذاری این انجمن در تحرک اقتصاد خانواده ها و تولیدات زنان این ولایت چنین گفت:
« یک تعداد در بخش آموزش و یک تعداد هم در بخش سوزن دوزی، گلدوزی، خیاطی و صابون سازی کار می کنند. انجمن ما تقریباً 70 الی 80 درصد توانسته بالای اقتصاد این خانواده ها تاثیر گذار باشد. این زنان می توانند همراه با شواهران شان در بخش اقتصاد خانواده کمک شوند. یک تعداد خانم های هستند که سرپرست خانه خود هستند و از همین طریق یک لقمه نان حلال به اولاد های خود پیدا می کنند.»
خانم حکیمه عدیل احمدی مسوول صنایع دستی زنان ولایت جوزجان در این نمایشگاه و مسوول دفتر تحرک خواهران افغان می گوید که آنها فقط برای زنان زمینه های کار را مساعد می سازند تا زنان تولیدات داشته باشند، اما نفع زیاد از کار زنان را دیگران می برند.
وی در مورد گفت:
« به خاطر که ما تکه و مهره را از دوکاندار می گیریم و تولیدات را هم بالای دوکاندار به فروش می رسانیم پس تمام مفاد به جیب دوکاندار می افتد. اگر ما مارکیت زنانه داشته باشیم خود ما تولید کنیم و خود ما به فروش برسانیم، ما مفاد زیاد تر به دست می آوریم.»
زنان تجارت پیشه در شمال می گویند که بزرگ ترین مشکل آنها نداشتن مارکیت عرضه مواد تولید شده است و مارکیت ها هم که برای فروش صنایع دستی زنان در نظر گرفته شده است معمولاً خریداران به آن جا رسیده نمی توانند.
گزارش از زهره «صافی»
