تولید دیگ های پر مصرف وطنی در ولایت بغلان باعث سقوط کامل بازار دیگ های خارجی در این ولایت شده است.
محمد رفیع کسی که با دستگاه کوچک دیک سازی خود از چهار سال بدین سو توانسته بازار فروش دیگ های ایرانی و پاکستانی در بغلان را به رکود مواجه کند می گوید:
اگر برق، پول کافی و جای مناسب در اختیار داشته باشد می تواند تولیدات خود را چندین برابر بالا ببرد و قسمت مهم از تقاضای بازار در ولایات همجوار را مرفوع نماید.
وی می افزاید، متاع آنان خرید زیاد دارد ولی از این که پول کافی در اختیار ندارند نمی توانند تقاضای بازار را بر آورده کنند.
محمد رفیع افزود:
«مال ما هم اکنون به هرات قندهار و صفحات جنوبی کشور می رود، مردم از استعمال دیگ های ما راضی هستند. خرید به اندازه است که اگر روز هزار دانه هم تولید داشته باشیم باز هم کم است ولی چه کنیم که سرمایه نداریم و کار بیشتر کرده نمی توانیم.»
محمد رفیع که از حضور خبرنگاری در محوطه محقر کارش خوشحال به نظر می رسید گفت:
«من دیگ های بخار عالی مرغوب و با ضمانت 13 سال می ساختم ولی از این که دولت از من جواز کار خواست و من هم به دلیل ناتوانی مال و مصروفیت های زیاد نه توانستم به دنبال آن بگردم تولیدات دیگ بخار را که در آمد خوبی داشت متوقف کردم.»
اما در حال حاضر تولیدات این دستگاه چقدر است و چه نوع دیگ های را به بازار عرضه می نمایند محمد رفیع صاحب این دستگاه گفت:
«دیگ های که ما تولید می کنیم از هشت سیره تا یک کیلویی می باشد، تماماً ارمونیه هستند، برای فعلاً ما روزانه 30 دانه دیگ تولید می کنیم و چون سرمایه زیاد نداریم بالاتر از این نمی توانیم کار کنیم. مواد خام خود را در هر سیر صد افغانی از دکاندار قرض می گیریم و وقتی که دیگ خود را فروختیم پول آن را می دهیم.»
یک دکاندار از شهر پلخمری که تمام دیگ های دکانش از همین دیگ های وطنی بود در مورد خرید و فروش اش به رادیو آزادی گفت:
«محمد سلیم هستم، پیشه دیگ فروشی دارم فعلاً دیگ های خارجی ارزش خود را از دست داده و کسی آن را نمی خرد و در دکان ما هم همه دیگ های ساخته شده خود بغلان است مردم آن را زیاد می خرند به خصوص مردمان کوهبند.»
این دستگاه کوچک دیگ سازی که چهار گارگر در آن مصروف کار بودند در یک محوطه تنگ در ناحیه شمرق حومه جنوبی شهر پلخمری مرکز ولایت بغلان فعالیت دارند.
اینجا فقط یک جنراتور دیزلی مولد برق یک کوره نسبتاً کوچک آهنین، سه چهار کارگر و چند قالب دیگ به اندازه های مختلف به چشم می خورد.
صاحب این کار خانه در حالی که به نا مناسب بودن جای کار خود اشاره می کرد گفت، جدی ترین مشکلات ما در حال حاضر همین نبود جای مناسب و برق است که با آن خیلی به مشکل مواجه هستیم و اگر دولت در این زمینه توجهی داشته باشد تولیدات ما خیلی خوب می شود.
دیگ های وطنی ساخت افغانستان بازار خوبی پیدا کرده است
باید گفت، نه بود جای مناسب تنها مشکل صنعتگران دیگ در ولایت نیست که به آن موجه می باشند بلکه صنعتگران بوت های پلاستیکی قالین بافان نوشابه سازان و بسیاری صنایع دیگری در این ولایت به همین مشکل مواجه اند.
انجنیر شاه حسین عاطف رییس اقتصاد ولایت بغلان در مورد این دسته از صنعتکاران که شکایت از نبود پارک های صنعتی دارند می گوید، ایجاد پارکی برای این ها در نظراست و شاید در آینده این کار عملی گردد.
وی افزود:
«ما به جناب والی صاحب در مورد ایجاد پارک های صنعتی پیشنهاد تقدیم کردیم و او هم موافقه کرد و به مرکز ارسال شد ما منتظر نتیجه از مرکز هستیم که ببینیم چه وقتی اجرا می شود.»
باید گفت در ولایت بغلان علاوه بر چند فابریکه تولید دیگ فابریکات تولیدی بزرک و کوچکی دیگری نیز وجود دارند که اکثراً گمنام اند و در همین گمنامی متاع بهتر از امتعه خارجی به بازار عرضه می کنند.
بشیر احمد غزالی
محمد رفیع کسی که با دستگاه کوچک دیک سازی خود از چهار سال بدین سو توانسته بازار فروش دیگ های ایرانی و پاکستانی در بغلان را به رکود مواجه کند می گوید:
اگر برق، پول کافی و جای مناسب در اختیار داشته باشد می تواند تولیدات خود را چندین برابر بالا ببرد و قسمت مهم از تقاضای بازار در ولایات همجوار را مرفوع نماید.
وی می افزاید، متاع آنان خرید زیاد دارد ولی از این که پول کافی در اختیار ندارند نمی توانند تقاضای بازار را بر آورده کنند.
محمد رفیع افزود:
«مال ما هم اکنون به هرات قندهار و صفحات جنوبی کشور می رود، مردم از استعمال دیگ های ما راضی هستند. خرید به اندازه است که اگر روز هزار دانه هم تولید داشته باشیم باز هم کم است ولی چه کنیم که سرمایه نداریم و کار بیشتر کرده نمی توانیم.»
محمد رفیع که از حضور خبرنگاری در محوطه محقر کارش خوشحال به نظر می رسید گفت:
«من دیگ های بخار عالی مرغوب و با ضمانت 13 سال می ساختم ولی از این که دولت از من جواز کار خواست و من هم به دلیل ناتوانی مال و مصروفیت های زیاد نه توانستم به دنبال آن بگردم تولیدات دیگ بخار را که در آمد خوبی داشت متوقف کردم.»
اما در حال حاضر تولیدات این دستگاه چقدر است و چه نوع دیگ های را به بازار عرضه می نمایند محمد رفیع صاحب این دستگاه گفت:
«دیگ های که ما تولید می کنیم از هشت سیره تا یک کیلویی می باشد، تماماً ارمونیه هستند، برای فعلاً ما روزانه 30 دانه دیگ تولید می کنیم و چون سرمایه زیاد نداریم بالاتر از این نمی توانیم کار کنیم. مواد خام خود را در هر سیر صد افغانی از دکاندار قرض می گیریم و وقتی که دیگ خود را فروختیم پول آن را می دهیم.»
یک دکاندار از شهر پلخمری که تمام دیگ های دکانش از همین دیگ های وطنی بود در مورد خرید و فروش اش به رادیو آزادی گفت:
«محمد سلیم هستم، پیشه دیگ فروشی دارم فعلاً دیگ های خارجی ارزش خود را از دست داده و کسی آن را نمی خرد و در دکان ما هم همه دیگ های ساخته شده خود بغلان است مردم آن را زیاد می خرند به خصوص مردمان کوهبند.»
این دستگاه کوچک دیگ سازی که چهار گارگر در آن مصروف کار بودند در یک محوطه تنگ در ناحیه شمرق حومه جنوبی شهر پلخمری مرکز ولایت بغلان فعالیت دارند.
اینجا فقط یک جنراتور دیزلی مولد برق یک کوره نسبتاً کوچک آهنین، سه چهار کارگر و چند قالب دیگ به اندازه های مختلف به چشم می خورد.
صاحب این کار خانه در حالی که به نا مناسب بودن جای کار خود اشاره می کرد گفت، جدی ترین مشکلات ما در حال حاضر همین نبود جای مناسب و برق است که با آن خیلی به مشکل مواجه هستیم و اگر دولت در این زمینه توجهی داشته باشد تولیدات ما خیلی خوب می شود.
باید گفت، نه بود جای مناسب تنها مشکل صنعتگران دیگ در ولایت نیست که به آن موجه می باشند بلکه صنعتگران بوت های پلاستیکی قالین بافان نوشابه سازان و بسیاری صنایع دیگری در این ولایت به همین مشکل مواجه اند.
انجنیر شاه حسین عاطف رییس اقتصاد ولایت بغلان در مورد این دسته از صنعتکاران که شکایت از نبود پارک های صنعتی دارند می گوید، ایجاد پارکی برای این ها در نظراست و شاید در آینده این کار عملی گردد.
وی افزود:
«ما به جناب والی صاحب در مورد ایجاد پارک های صنعتی پیشنهاد تقدیم کردیم و او هم موافقه کرد و به مرکز ارسال شد ما منتظر نتیجه از مرکز هستیم که ببینیم چه وقتی اجرا می شود.»
باید گفت در ولایت بغلان علاوه بر چند فابریکه تولید دیگ فابریکات تولیدی بزرک و کوچکی دیگری نیز وجود دارند که اکثراً گمنام اند و در همین گمنامی متاع بهتر از امتعه خارجی به بازار عرضه می کنند.
بشیر احمد غزالی
