روزنامهء لاس انجلس تایمز مقالهء نوشته است زیر عنوان "افغانستان در چهار راه"
این مقاله در هنگام سفر نویسنده به یکی از روستا های دور دست ولایت هلمند نوشته شده است.
نویسنده چشم دید خود را می نویسد که چه گونه باشنده گان این روستا در مورد حضور طالبان در محل واقعیت را نمی گویند.
مقاله نویس این روستا را "سرزمین هیچکس" نامگذاری کرده و نوشته است، مردم قریه از ترس اینکه طالبان آنها را اذیت نکنند، به نیروهای امریکایی اطلاعات کافی نمی دهند.
در بخشی از این مقاله آمده است، سرباز امریکایی از یک مرد مو سفید روستایی در بارهء حضور طالبان در حالی سوال می کند که انتظار دارد و می داند این پیر مرد به او دروغ می گوید.
نویسنده چنین نتیجه می گیرد که باشنده های محل بالای سربازان ناتو اعتماد کرده نمی توانند، چون می دانند اگر در بارهء طالبان به این سربازان معلومات دهند، زمانی که طالبان به روستا برگردند مردم را اذیت خواهند کرد.
نویسنده همچنان نگرانی سربازان نیرو های بحری امریکا را مطرح کرده می نویسد که این سربازان "از مردم محل کمک می خواهند، در حالیکه مرد محل نه بالای سربازان و نه هم بالای شورشیان اعتماد دارند"
به باور نویسندهء این مقالهء لاس انجلس تایمز، این بی اعتمادی جان سربازان را بیشتر به خطر می اندازد.
نشریهء دیگر امریکایی والستریت ژورنال به موضوع کشت کوکنار در افغانستان توجه کرده و در مقالهء نوشته است که کشت کوکنار ماموریت نظامی در افغانستان را آسیب می رساند.
در این مقاله آمده است، امریکا و متحدانش باید بدانند که در مناطق تحت کنترول طالبان، جلب حمایت مردم محل مهم است یا از بین بردن کشتزارهای کوکنار.
نویسندهء این مقاله می نویسد، تعداد زیاد از روستاییان افغان مصارف روزمرهء خانوادهء خود را با کشت کوکنار به دست می آورند.
والستریت ژورنال همچنان به حادثهء چهاردهم ماه سپتمبر اشاره می کند که در آن طالبان با استفاده از یونیفورم سربازان امریکایی بالای کمپ باستون حمله کردند.
در این حمله به ارزش 200 ملیون دالر به طیاره های جنگی امریکا آسیب رسید.
به نوشتهء روزنامه، ممکن است پیش از این حمله با طالبان از داخل کمپ کمک شده باشد تا اراضی کمپ را به خوبی بررسی کنند، زیرا آنها توانسته بودند بدون آنکه از برج های امنیتی دیده شوند، خود را به محل رساندند.
مقامات نظامی می گویند، این افراد خود را در لباس دهقانان پنهان کرده بودند و با استفاده از جوی های خشک آب، خود را به حاشیهء شرقی کمپ برسانند.
والستریت ژورنال نوشته است، در این محل در گذشته تعداد دهقانان آن قدر زیاد نبود که کسی بتواند میان آنها پنهان شود، و تا چندی پیش هم کشت کوکنار محدود به ساحهء حاصل خیز اطراف دریای هلمند می شد که به گرین زون یا ساحهء سبز معروف است.
نویسندهء این مقاله به این باور است که با افزایش نیروهای امریکایی در سال های 2010 و 2011 نیروهای امریکایی با کمک حکومت افغانستان کشتزار های کوکنار را از بین بردند که این کار سبب شد تا دهقانان در کشتزار های خود نه بلکه در دشت ها کوکنار بکارند.
به باور والستریت ژورنال، همین مساله سبب شد تا دامنهء کشت کوکنار به دشت های اطراف پایگاه های نظامی کشانیده شود و این دشت ها به محلی برای پنهان شدن طالبان مبدل شوند.
این مقاله در هنگام سفر نویسنده به یکی از روستا های دور دست ولایت هلمند نوشته شده است.
نویسنده چشم دید خود را می نویسد که چه گونه باشنده گان این روستا در مورد حضور طالبان در محل واقعیت را نمی گویند.
مقاله نویس این روستا را "سرزمین هیچکس" نامگذاری کرده و نوشته است، مردم قریه از ترس اینکه طالبان آنها را اذیت نکنند، به نیروهای امریکایی اطلاعات کافی نمی دهند.
در بخشی از این مقاله آمده است، سرباز امریکایی از یک مرد مو سفید روستایی در بارهء حضور طالبان در حالی سوال می کند که انتظار دارد و می داند این پیر مرد به او دروغ می گوید.
نویسنده چنین نتیجه می گیرد که باشنده های محل بالای سربازان ناتو اعتماد کرده نمی توانند، چون می دانند اگر در بارهء طالبان به این سربازان معلومات دهند، زمانی که طالبان به روستا برگردند مردم را اذیت خواهند کرد.
نویسنده همچنان نگرانی سربازان نیرو های بحری امریکا را مطرح کرده می نویسد که این سربازان "از مردم محل کمک می خواهند، در حالیکه مرد محل نه بالای سربازان و نه هم بالای شورشیان اعتماد دارند"
به باور نویسندهء این مقالهء لاس انجلس تایمز، این بی اعتمادی جان سربازان را بیشتر به خطر می اندازد.
نشریهء دیگر امریکایی والستریت ژورنال به موضوع کشت کوکنار در افغانستان توجه کرده و در مقالهء نوشته است که کشت کوکنار ماموریت نظامی در افغانستان را آسیب می رساند.
در این مقاله آمده است، امریکا و متحدانش باید بدانند که در مناطق تحت کنترول طالبان، جلب حمایت مردم محل مهم است یا از بین بردن کشتزارهای کوکنار.
نویسندهء این مقاله می نویسد، تعداد زیاد از روستاییان افغان مصارف روزمرهء خانوادهء خود را با کشت کوکنار به دست می آورند.
والستریت ژورنال همچنان به حادثهء چهاردهم ماه سپتمبر اشاره می کند که در آن طالبان با استفاده از یونیفورم سربازان امریکایی بالای کمپ باستون حمله کردند.
در این حمله به ارزش 200 ملیون دالر به طیاره های جنگی امریکا آسیب رسید.
به نوشتهء روزنامه، ممکن است پیش از این حمله با طالبان از داخل کمپ کمک شده باشد تا اراضی کمپ را به خوبی بررسی کنند، زیرا آنها توانسته بودند بدون آنکه از برج های امنیتی دیده شوند، خود را به محل رساندند.
مقامات نظامی می گویند، این افراد خود را در لباس دهقانان پنهان کرده بودند و با استفاده از جوی های خشک آب، خود را به حاشیهء شرقی کمپ برسانند.
والستریت ژورنال نوشته است، در این محل در گذشته تعداد دهقانان آن قدر زیاد نبود که کسی بتواند میان آنها پنهان شود، و تا چندی پیش هم کشت کوکنار محدود به ساحهء حاصل خیز اطراف دریای هلمند می شد که به گرین زون یا ساحهء سبز معروف است.
نویسندهء این مقاله به این باور است که با افزایش نیروهای امریکایی در سال های 2010 و 2011 نیروهای امریکایی با کمک حکومت افغانستان کشتزار های کوکنار را از بین بردند که این کار سبب شد تا دهقانان در کشتزار های خود نه بلکه در دشت ها کوکنار بکارند.
به باور والستریت ژورنال، همین مساله سبب شد تا دامنهء کشت کوکنار به دشت های اطراف پایگاه های نظامی کشانیده شود و این دشت ها به محلی برای پنهان شدن طالبان مبدل شوند.