رییس جمهور افغانستان یکبار دیگر بالای موقف خود پافشاری کرده گفته است، تا زمانی سند همکاری های امنیتی میان کابل و واشنگتن را امضا نخواهد کرد که ایالات متحده خواسته های افغانستان بپذیرد.
تضمین امنیت افغانستان، تقویت اقتصاد این کشور و آموزش و تجهیز نیرو های امنیتی افغان از عمده ترین خواسته های حکومت کابل اند.
حامد کرزی رییس جمهور افغانستان می گوید، تا آن که امریکا حاضر به پذیرفتن این همه خواسته های او نشود، حاضر به امضای توافقنامهء امنیتی و دفاعی با واشنگتن نخواهد شد.
رییس جمهور کرزی همچنان می خواهد در صورت احتمال تجاوز هر کشور دیگر بالای افغانستان، ایالات متحده در کنار کابل بایستد و این نکته باید در "موافقتنامهء امنیتی و دفاعی میان افغانستان و امریکا" گنجانیده شود.
اما بالای تعریف واضح کلمهء تجاوز تا حال دو طرف به توافق نرسیده اند.
کرزی می گوید ورود شورشیان از پاکستان به افغانستان، طراحی حملات انتحاری در آنسوی مرز و دست داشتن ادارهء استخبارات پاکستان در نا آرامی های افغانستان، همه نشانه های از تجاوز اند.
اما ظاهرآ امریکایی ها از کلمهء تجاوز تعریف دیگری دارند.
ایمل فیضی سخنگوی رییس جمهور افغانستان در گفتگو با رادیو آزادی می گوید، پاکستان با استفاده از بمب گذاران انتحاری بالای افغانستان تجاوز می کند:
« تجاوز یا مداخلهء پاکستان این گونه نیست که تانک هایش به افغانستان بیایند و تجاوز کنند. تانک های آنان و سربازان شان با یونیفورم (نظامی) به افغانستان نمی آیند. آنها با لباس های (محلی) ما و با پیراهن تنبان به افغانستان انتحاری می فرستند و بالای مردم ملکی ما، مقامات و اداره های دولتی ما حمله می کنند. می خواهیم درین باره امریکا وضاحت بدهد که آیا این برای امریکا (یک نوع ) تجاوز است یا خیر؟»
ایالات متحدهء امریکا می خواهد سرنوشت پیمان امنیتی و دفاعی میان دو کشور تا ماه اکتوبر روشن شود، اما حکومت افغانستان ظاهراً در امضای این پیمان عجله ندارد.
رییس جمهور حامد کرزی گفته است، اگر تا پایان دورهء حاکمیت اش در سال آینده، کابل و واشنگتن بالای امضای این پیمان به توافق نرسند، قضیه را به حکومت آینده واگذار خواهد کرد.
ایمل فیضی نیز با تاکید بالای این سخنان رییس جمهور می گوید، حکومت فعلی کار های مهم تر در پیشرو دارد:
« ما خود عجله نداریم، حکومت افغانستان عجله ندارد. بلکه حکومت افغانستان می گوید، ممکن است این سند با حکومت آینده امضا شود. ما مسایل مهمی در پیشرو داریم، انتخابات، پروسهء صلح و کار های مهم دیگر که از همه چیز بیشتر با اهمیت اند. پس ممکن است این سند با حکومت آیندهء افغانستان امضا شود.»
بحث بالای توافقنامهء امنیتی و دفاعی میان کابل و واشنگتن دچار فراز و نشیب های متعدد شده است، حتی یک بار حامد کرزی در مخالفت با گشایش دفتر طالبان در قطر به همکاری واشنگتن، مذاکرات با امریکا در باره این پیمان را به حالت تعلیق در آورد.
در برخی موارد این چنین خواسته های بی پاسخ حامد کرزی از امریکا، در روابط میان کابل و واشنگتن مشکل ایجاد کرده است.
یکی از عمده ترین مواد این توافقنامهء امنیتی و دفاعی، حضور درازمدت سربازان امریکایی در افغانستان است.
اما پس از به وجود آمدن اختلافات میان دو طرف ادارهء به رهبری بارک اوباما در واشنگتن از "گزینهء صفر" سخن گفت: گزینهء که به اساس آن ممکن است همهء سربازان امریکایی در سال 2014 افغانستان را ترک کنند.
همین گزینه در عراق منتج به آغاز جنگ داخلی شد و حکومت بغداد کنترول وضعیت درین کشور را تا حدی از دست داد.
درین حال حامد کرزی می گوید، این تجربه در افغانستان تکرار نخواهد شد و ایالات متحده نمی خواهد به این زودی سربازانش را از افغانستان بیرون کند.
تضمین امنیت افغانستان، تقویت اقتصاد این کشور و آموزش و تجهیز نیرو های امنیتی افغان از عمده ترین خواسته های حکومت کابل اند.
حامد کرزی رییس جمهور افغانستان می گوید، تا آن که امریکا حاضر به پذیرفتن این همه خواسته های او نشود، حاضر به امضای توافقنامهء امنیتی و دفاعی با واشنگتن نخواهد شد.
رییس جمهور کرزی همچنان می خواهد در صورت احتمال تجاوز هر کشور دیگر بالای افغانستان، ایالات متحده در کنار کابل بایستد و این نکته باید در "موافقتنامهء امنیتی و دفاعی میان افغانستان و امریکا" گنجانیده شود.
اما بالای تعریف واضح کلمهء تجاوز تا حال دو طرف به توافق نرسیده اند.
کرزی می گوید ورود شورشیان از پاکستان به افغانستان، طراحی حملات انتحاری در آنسوی مرز و دست داشتن ادارهء استخبارات پاکستان در نا آرامی های افغانستان، همه نشانه های از تجاوز اند.
اما ظاهرآ امریکایی ها از کلمهء تجاوز تعریف دیگری دارند.
ایمل فیضی سخنگوی رییس جمهور افغانستان در گفتگو با رادیو آزادی می گوید، پاکستان با استفاده از بمب گذاران انتحاری بالای افغانستان تجاوز می کند:
« تجاوز یا مداخلهء پاکستان این گونه نیست که تانک هایش به افغانستان بیایند و تجاوز کنند. تانک های آنان و سربازان شان با یونیفورم (نظامی) به افغانستان نمی آیند. آنها با لباس های (محلی) ما و با پیراهن تنبان به افغانستان انتحاری می فرستند و بالای مردم ملکی ما، مقامات و اداره های دولتی ما حمله می کنند. می خواهیم درین باره امریکا وضاحت بدهد که آیا این برای امریکا (یک نوع ) تجاوز است یا خیر؟»
ایالات متحدهء امریکا می خواهد سرنوشت پیمان امنیتی و دفاعی میان دو کشور تا ماه اکتوبر روشن شود، اما حکومت افغانستان ظاهراً در امضای این پیمان عجله ندارد.
رییس جمهور حامد کرزی گفته است، اگر تا پایان دورهء حاکمیت اش در سال آینده، کابل و واشنگتن بالای امضای این پیمان به توافق نرسند، قضیه را به حکومت آینده واگذار خواهد کرد.
ایمل فیضی نیز با تاکید بالای این سخنان رییس جمهور می گوید، حکومت فعلی کار های مهم تر در پیشرو دارد:
« ما خود عجله نداریم، حکومت افغانستان عجله ندارد. بلکه حکومت افغانستان می گوید، ممکن است این سند با حکومت آینده امضا شود. ما مسایل مهمی در پیشرو داریم، انتخابات، پروسهء صلح و کار های مهم دیگر که از همه چیز بیشتر با اهمیت اند. پس ممکن است این سند با حکومت آیندهء افغانستان امضا شود.»
بحث بالای توافقنامهء امنیتی و دفاعی میان کابل و واشنگتن دچار فراز و نشیب های متعدد شده است، حتی یک بار حامد کرزی در مخالفت با گشایش دفتر طالبان در قطر به همکاری واشنگتن، مذاکرات با امریکا در باره این پیمان را به حالت تعلیق در آورد.
در برخی موارد این چنین خواسته های بی پاسخ حامد کرزی از امریکا، در روابط میان کابل و واشنگتن مشکل ایجاد کرده است.
یکی از عمده ترین مواد این توافقنامهء امنیتی و دفاعی، حضور درازمدت سربازان امریکایی در افغانستان است.
اما پس از به وجود آمدن اختلافات میان دو طرف ادارهء به رهبری بارک اوباما در واشنگتن از "گزینهء صفر" سخن گفت: گزینهء که به اساس آن ممکن است همهء سربازان امریکایی در سال 2014 افغانستان را ترک کنند.
همین گزینه در عراق منتج به آغاز جنگ داخلی شد و حکومت بغداد کنترول وضعیت درین کشور را تا حدی از دست داد.
درین حال حامد کرزی می گوید، این تجربه در افغانستان تکرار نخواهد شد و ایالات متحده نمی خواهد به این زودی سربازانش را از افغانستان بیرون کند.
