وزارت معارف افغانستان در یک اقدام تازه به همکاری موسسه جی،آی،زید تلاش می کند تا هزاران تن را در ده ها بخش مسلکی و حرفه یی آموزش بدهد.
برنامه جدید آموزش های مسلکی و حرفه یی در افغانستان در حالی آغاز می شود که همین حالا شماری زیادی از افغان ها بخصوص جوانان از بیکاری شکایت دارند.
تفاهمنامه این برنامه روز یکشنبه میان وزارت معارف افغانستان، اتحادیه پیشاوران کشور و موسسه جی، آی، زید در کابل به امضاء رسید.
آصف ننگ معین وزارت معارف به رادیو آزادی گفت که این برنامه برای پنج سال می باشد و در قسمت اول آن صد ها تن در بخش های مختلف مسلکی و حرفه یی آموزش خواهند دید:
"قوه کاریکه رسمیت هنوز ندارد ولی بسیار زیاد است به سه میلیون و بیشتر از سه میلیون می رسد این را ما راجستر کنیم، حرفه های بسیار متعدد و حرفوی های بسیار متعدد داریم و هم زمینه تعلیم را به این طبقه بدهیم چیزیکه بدرد بازار و مارکیت بخورد می خواهیم که از این مرکز مستفید شوند."
آقای ننگ گفت که در این برنامه به شاگردان در 30 تا 70 بخش مسلکی و حرفه یی مانند نجاری، حلبی سازی، معماری، آهنگری و غیره آموزش داده می شود.
وی گفت که این برنامه پنج ساله به هزینه مالی سی میلیون دالر از سوی جرمنی، امریکا، آسترالیا و شماری از کشور های دیگر تمویل کننده عملی می شود و بعد از پنج سال نیز ادامه خواهد داشت.
در عین حال شماری از کسبه کاران ذکور و اناث که در رشته های مختلف مسلکی و حرفه یی کار می کنند، از آغاز این برنامه ابراز خوشی می کنند.
محمد حسن سپاهی رییس اتحادیه پیشاوران افغانستان این برنامه را موثر خوانده و می گوید که هزاران تن از افغان ها خواهند توانست از این طریق آموزش های فنی و حرفه یی را فرا گیرند:
"ما مدیریت می کنیم که شاگردان این ورکشاپ ها و کارگاه ها را در سیستم تعلیمات تخنیکی شامل بسازیم، کسانیکه به شکل سنتی و حرثی مهارت ها را فرا می گیرند، آنها باید از مکاتب تعلیمات تخنیکی و مسلکی از مزایای آن هم برخودار شود، یعنی پرکتیک و تیوری را با هم هماهنگ می سازند، آنها هفته دو روز به ساعت های معین در مکاتب تخنیکی کار خواهند کرد که مسایل نظری را فرا می گیرند، دیگر کار های عملی یا پرکتیک خویش را در ورکشاپ انجام می دهند."
آقای سپاهی گفت که آنها از کشورهای کمک کننده خواسته اند تا برای این کسبه کاران در جریان آموزش های مسلکی و حرفه یی مزدی را نیز در نظر گیرند.
این در حالیست که شماری زیادی از افغان ها از نبود کار در کشور شکایت دارند و می گویند که به همین دلیل شماری از جوانان مجبور می شوند به ایران و کشور های دیگر بروند.
