اينجا در خانه عبدالنصیر سی و پنج ساله از در و دیوار، درد و ناله می بارد و ساکنان آن شکایت دارند که حیات انسان در جامعه شان بی ارزش شده است.
در بیش از یک دهه گذشته حملات انتحاری و انفجاری همواره در افغانستان از خانواده های افغان قربانی می گیرد.
عبدالنصیر کارگری که روزانه سه صد و پنجاه افغانی عاید داشت از جمله افرادی بود که در حمله انتحاری روز شنبه در مقابل شفاخانه شینوزاده در مکروریان چهارم کشته شد.
او که گنگه بود و نمی توانست حرف دلش را به زبان آورد، هنگامی هدف قرار گرفت که از سوی وظیفه یعنی مزدور کاری به طرف خانه در حرکت بود و می خواست که لقمه نانی را به وسیله بایسکل از کار افتاده اش به خانه ببرد.
خانم عبدالنصیر می گوید که با شنیدن خبر مرگ شوهر اش، امید را از دست داده و نگران آینده چهار فرزند اش می باشد.
" این پادشاهی را چی کنم که امروز دل و جگر ما را در دادند، من این اولادها را چگونه کلان کنم، چه از دست خشوی بیچاره و پیچه سفید ام بر می آید، از حکومت می خواهم که خرچ چهار اولادم که در میدان مانده بدهد، شوهرم خو زیر خاک شد، همین چهار اولادم که کلان شوند و مکتب بخوانند کافی است."
مرگ نا به هنگام عبدالنصیر مادر اش را نیزشدیداً متاثر ساخته و به ماتم نشانده است.
او می گوید که پسر اش در فقر کلان شد و رنج بی شماری را دید و در حالیکه همواره تلاش می کرد تا آینده بهتری را به اولاد هایش مهیا سازد، به مراد نا رسیده از دنیا رفت.
مادر عبدالنصیر در حالیکه بغض گلویش را گرفته بود، از مقامات خواست تا جلو همچون قتل ها را بگیرند.
" اشرف غنی که در پادشاهی نشسته چی می کند، حکومت را کسی بخاطر قتل کردن مردم می گیرد؟ تو از دل من، زن اش و اولادهایش چی خبر داری که چی حال سر ما تیر می شود، بی دانی و بی زبانی و احتیاجی بچیم که به یادم می آید، دعا می کنم که الهی از دل ما خبر شوند."
برادر عبدالنصیر می گوید: هنگامی جسد برادر خود را در شفاخانه یافت که دست و پای اش قطع شده و صورت اش سوخته بود.
عبدالجمیل پس از ختم مراسم خاک سپاری برادر اش ازخداوند خواست تا آنانیکه زمینه انجام حملات انتحاری را در کشور فراهم می سازند، مجازات کند.
" خداوند جزای انتحار کننده ها، کسانی که آنها را رهبری می کند و همچنان آنانیکه به انتحاری ها زمینه را فراهم می سازند، خداوند جزا بدهد."
با آنکه مقامات حکومت همواره گفته اند که در انجام حملات انتحاری و انفجاری برخی از حلقات داخلی همکاری می کنند، اما تا حالا هیچ یک از آنان شناسایی و مجازات نشده اند.
عالمان دین می گویند: تمامی افرادیکه در حملات انتحاری هدف قرار می گیرند شهید بوده و سر انجام عاملین چنین رویدادها، مجازات خواهند شد.
خواستیم با اولاد های عبدالنصیر که کلان ترین آن هشت سال عمر داشت صحبت کنیم، اما مادر اش از ترس اینکه در آینده به آنان مشکلی پیش نشود، مانع این کار شد.
خالد یکی از اطفال همسایه عبدالنصیر می گوید که مردم محل همیشه از اخلاق نیکوی نصیر به خوبی یاد می کنند.
" کاکا نصیر بسیار یک آدم خوب بود، در این وطن چی قسم ظلم است، یک روز نیست، دو روز نیست، هر روز در اینجا مردم به قتل می رسد."
همین گونه یکی دیگر از همسایه های عبدالنصیر که افزایش حملات انتحاری و انفجاری صبر اش را لبریز کرده پرسید که تا چه زمانی مردم افغانستان باید قربانی بدهند؟
" تا کی این ملت مظلوم افغانستان رنج بکشد، قربانی بدهد، بس است بخاطر خدا، به لحاظ قرآن بالای این ملت مظلوم دل تان را بسوزانید."
در حمله انتحاری روز شنبه در مکروریان چهارم که عبدالنصیر هم در آن هدف قرار گرفت، دوازده تن کشته و شصت و شش تن دیگر زخمی شدند.
گزارش های که در بیش از یک دهه گذشته در رابطه به آمار و ارقام تلفات برخاسته از حملات انتحاری و انفجاری به نشر رسیده نشان می دهد که افراد ملکی در صدر قرار داشته اند.
هیچ روشن نیست که چه زمانی جلو همچون حملات خونین در افغانستان گرفته می شود و حکومت با چه طرحی خواهد توانست تا کار موثری در این خصوص انجام دهد.
جمشیدحبیب زاده
