خانواده افسر اناثی که ۲ ماه قبل در غور کشته شد، اکنون تهدید می‌شود

خانواده افسر اناث قوماندانی امنیه غور که حدود دو ماه قبل نزدیک دروازه خانه‎اش کشته شد، از وضعیت امنیتی‌اش نگران هست.

اعضای این خانواده می‎گویند که بعد از کشته شدن این عضو خانواده‌شان همه شب افراد مسلح در اطرف خانه‌شان گشت و گذار می‎کنند و حتی کلکین‎های خانه‌شان را شکسته‎اند.

مادر پیری که در فراق جوان‌ترین فرزند خانواده‎اش فریاد می‎زند، اشک می‎ریزد و از پیوستن خوردترین دخترش در صفوف نیروهای امنیتی اظهار ندامت می‎کند.

زلیخای ۶۰ ساله که حدود دو ماه قبل دختر جوانش را که افسر قوماندانی امنیه بود حوالی ساعت هشت صبح زمانی‎که می‎خواست از خانه به طرف دفتر کارش برود نزدیک دروازه خانه‎اش کشته شد، اکنون ترس از دست دادن سه پسرش را دارد.

وی می‌گوید:

"بعد از کشته شدن دخترم، ما هیچ شب خواب نشدیم و هر شب افراد ناشناس می‎آیند به اطراف خانه ما که وحشت برای ما ایجاد می‎شود. خواب نمی‎رویم و از یک طرف طالب و داعش می‎گویند که ما این کار را نکرده‎ایم، پس چی کسی کرده و شاید هم خود دولت کرده باشد."

پنچ گل حکیمی آخرین دختر زلیخا با نادیده گرفتن تمام چالش‎ها فرا راه زنان در جامعه سنتی و خشونت بار غور ۱۰ سال قبل به صفوف نیروهای امنیتی پیوست و تا قبل از کشته شدنش در مدیریت جنایی قوماندانی امنیه کار می‎کرد.

اما مادر پنچ گل بعد از آنکه شوهرش فوت کرد منطقه آبای‎اش را که در ولسوالی تیوره این ولایت بوده رها کرد و به مرکز این ولایت جهت پیدا کردن لقمه نانی برای یک دختر و سه پسرش پناه برد و اکنون از حکومت عدالت می‎خواهد.

به‌گفته زلیخا حکومت با آنکه برای پیدا کردن و دستگیری عاملین قتل دخترش تلاش نکرده‎است، بلکه برخی از افسران قوماندانی گاه هم بعد از مرگ دختر جوانش بر دروازه خانه او آمده و برای وی حرف‎های رکیک به زبان آورده‎اند.

وی افزود:

"ما مردم غریب بودیم به خاطر که روز ما تیر شود به مرکز آمدیم و از روزی‎که دخترم شهید شد تا هنوز یک نفر را ندیده ام که آمده باشد برای تسلیت دل من گفته باشد بد کاری شده و یک روز یک تن به نام مولا آمده از افسر قوماندانی بود به من گفت دخترت مراد کسی را حاصل نمی‎کرد پس کشته می‎شد شما فکر کنید این حرف از گفتن است؟"

از سوی هم جهان شاه حکیمی برادر پنچ گل نیز با انتقاد از حکومت می‎گوید پس از آن‎که خواهرش از سوی دو فرد موترسایکل سوار تیرباران شد وی چندین بار عرایض را جهت شناسایی عاملین این رویداد به نهادهای حکومت سپرده است، اما هیچ توجهی در این باره صورت نگرفت.

به‌گفته آقای حکیمی از زمان کشته شدن خواهرش آن‎ها همه شب شاهد حضور افراد مسلح در اطراف خانه‌شان و حتی بر بام منزل‌شان هستند، اما به دلیل نداشتن اسلحه دفاعی از خانه بیرون شده نمی‎توانند و از سوی هم حکوت نیز در این قضیه بی‌تفاوت است.

وی می‌گوید:

"وقتی‎که خواهرم شهید شد ما چند دفعه عریضه کردیم به قوماندانی، امنیت ملی، حقوق بشر، ولی به ما می‎گویند که منتظر باشید و می‎دانیم که کار نمی‎کنند و از طرف دیگر هر شب که افراد مسلح به سر خانه ما می‎آیند و زنگ می‎زنیم بعد از سه ساعت نیروهای امنیتی می‎رسند با آن‎که فاصله ما یک کیلو متر هم از پوسته دور نیست."

خواستیم تا دیدگاه قوماندانی امینه را نیز در این مورد با خود داشته باشیم، اما آنان حاضر به گفتگو نشدند.

اما عبدالحمید ناطقی عضو شورای ولایتی ترور اولین افسر اناث قواماندانی امینه غور را زنگ خطر برای آن عده زنانی عنوان می‎کند که اکنون با تحمل چالش‎های فراوان در صفوف نیروهای امنیتی در غور وظیفه اجرا می‎کنند.

به‌گفته آقای ناطقی در صورتی‎که عاملین این رویداد شناسایی نشوند دیگر هیچ خانواده حاضر به فرستادن دختر شان به صفوف نیروهای امنیتی نخواهد بود.

او می‌افزاید:

"در ولایت غور که بیشتر جامعه به ناهنجارهای سنتی حاکم است نقش و حضور زنان بسیار در نیروهای امنیتی اندک است و با آن‎هم وقت یک خانم این همه چالش‎ها را قبول می‎کند باز هم بعد از کشته شدن قضیه آن پیگیری نمی‎شود. این خودش وضعیت را بسیار خطرناک می‎کند و دیگر باور دارم که هیچ فامیل اجازه نمی‎دهد که دخترم و خانمش به نیروهای امنیتی بپیوندند."

بی‌تفاوتی در قضیه پنچ گل تنها موردی نیست که ثبت دفتر قربانیان خشونت در غور می‎شود، بلکه نهادهای مدافع حقو زنان در این ولایت خاطر نشان می‎سازند که حکومت در تمام موارد در برابر پیگیری قضایای خشونت علیه زنان بی‌علاقه بوده است.

گزارش: قدیر غفوری