از روز جهانی کارگر در افغانستان در حالی بزرگداشت می‌شود که اتحادیه ملی کارگران و شماری از کارگران افغان نبود بیمه صحی، حق تقاعد و نبود مصونیت کاری را از مشکلات اساسی‌شان می‌دانند.
این کارگران روز چهارشنبه «۱۱ ثور ۱۳۹۸» در صحبت با رادیو آزادی از حکومت خواستند تا به مشکلات‌شان رسیده‌گی نماید.
ضیاءالرحمان یکی از این کارگران که از صبح تا شب مصروف آهنگری در شهر کابل است می‌گوید، روزانه ۱۵۰ الی ۳۰۰ افغانی به دست می‌آورد، اما با این پول نمی‌تواند حتی برای خانوادۀ هشت نفری‌اش مواد خوراکه فراهم کند.
وی گفت:
"۱۲ سال است که من مکتب را در لیسه استاد بیتاب تمام کردم و هشت نفر نان‌خور در خانه داریم و همین هشت نفر سبب شده که من آهنگری کنم، برادر بزرگ ندارم و پدرم هم بی‌کار است، از صبح تا شب کار می‌کنم، اما مشکلات اقتصادی خانواده ما حل نمی‌گردد."
در کنار ضیاءالرحمان صد‌ها جوان دیگر نیز در شهر کابل مصروف انجام کارهای شاقه با مزد کم هستند.
احمد جان یکی دیگر از این کارگران می‌گوید:
"کارم مستری‌گری است، همه روزه کار نیست بعضی روزها کار است و یگان روز دیگر کار نیست، هیچ امتیاز نداریم، خواست ما از حکومت اینست که زمینه کار را برای ما مساعد بسازد. نصف جوانان را داعش و دیگر مخالفین کشتند و نصف دیگرش هم به‌خاطر بی‌کاری مهاجرت می‌کنند و در راه کشته می‌شوند."
این شکایات در حالی مطرح می‌گردد که پیش از این وزارت اقتصاد گفته بود که حدود یک میلیون جوان با سواد در افغانستان بی‌کار هستند.
اتحادیه سراسری کارگران افغانستان یا "امکا" نیز می‌گوید، به اساس ارقامی که وزارت اقتصاد ارائه کرده در حال حاضر ۱۵ میلیون نفر واجد شرایط کار هستند که ۹ میلیون آنان بی‌کار و یا هم مصروفیت دایمی ندارند.
معروف قادری رئیس این اتحادیه در صحبت با رادیو آزادی گفت، نبود بیمه صحی، حق تقاعد و نبود مصونیت کاری از جمله مشکلاتی اند که کارگران افغان با آن روبه‌رو هستند.
آقای قادری می‌افزاید:
"مصونیت کاری اصلاً وجود ندارد، حتی خودم مصونیت ندارم، اتحادیه کارگران مصونیت ندارد، حقوق کار سلب می‌شود، تقاعد هم وجود ندارد، مقرره‌های آن باید مورد تطبیق قرار بگیرد و بیمه‌های صحی، بی‌کاری و سایر بیمه‌ها برای کارگران ایجاد شود."
آقای قادری می‌گوید، به دلیل همین مشکلات سالانه ده‌ها هزار جوان افغان به گونه غیر قانونی به کشور‌های دیگر سفر می‌کنند که شماری از آن‌ها در این راه جان‌های شان را نیز از دست می‌دهند.
رادیو آزادی با تلاش‌های مکرر موفق به دریافت نظر وزارت کار و امور اجتماعی افغانستان در رابطه به این مشکلات نشد، اما مقامات این وزارت پیش از این گفته بودند که برنامه‌های را به‌خاطر برطرف ساختن مشکل بی‌کاری و مشکلات دیگر کارگران در این کشور روی دست دارند.
اما ده‌ها کارگر مانند ضیاءالرحمان و احمد جان می‌گویند که تعهدات مقامات حکومتی در این زمینه عملی نشده و مشکلات آنان همه روزه بیشتر می‌شود.
گزارش: فرشته ندا
