در این اواخر زنان زیادی در شهر شبرغان روی جادهها گدایی میکنند.
شریفه زنی که ۳۵ سال دارد، صاحب شش فرزند است.
او روی سرک عمومی موتر رو که چنان یخ بسته نشسته راه میرود و از هر رهگذری خیرات میطلبد.
شوهر شریفه مریض شده و قادر به انجام کاری نمیباشد.
شریفه گفت: "در خانه نه روغن داریم نه برنج و نه و هم هیزم، شبانه از دست سردی هوا میلرزیم. کمپل و بستره نمییافیم لچ و لق تا صبح خواب نمیبرد."
این زن سواد ندارد و نه هم کدام کسب و کار یاد دارد که از آن طریق نان خود و اطفالش را پیدا کند و بعد از مریض شدن شوهرش، مجبور به گدایگری شده است.
شریفه میگوید: "بچه کلان ندارم همهشان خورد خورد دخترها هستند. غیر از خودم کسی نانآور خانه نیست. اگر دولت کمک کند دست از گدایی میبردارم."
تنها شریفه نیست که گدایگری کند بلکه مانند او دهها زن بی سرپرست و فقیر دیگر نیز در شهر شبرغان گدایی میکنند.
باشندگان شبرغان میگویند، امسال تعداد زنان گدا در این شهر نسبت به گذشته افزایش یافته است.
اما از آمار دقیق شمار زنان گدا در شهر شبرغان هنوز معلومات ارائه نشده.
زمری باشنده شبرغان عوامل این افزایش را بیکاری، جوانان و مردان خانوادهها میداند.
زمری میگوید: "از یکسو فقر و ناداری، از یکسو جنگ و ناا امنی و ازسوی دیگر بیکاری و استفاده از مواد مخدر عامل عمدهء این پدیده اجتماعی بوده می تواند."
مسئولان ریاست کار و امور اجتماعی جوزجان مدعی اند که این زنان گدایی را به عنوان حرفه پذیرفته اند.
حسین کریمی مسئول پروگرام آموزشهای فنی و حرفوی ریاست کار و امور اجتماعی جوزجان است.
او گفت، چندین بار از این زنان خواسته شده که به ریاست مراجعه کنند و ورکشاپهای حرفوی مسلکی را که از جانب نهادهای کمک کننده تدویر میشوند، ادامه دهند و از گدایی دست بکشند.
کریمی میگوید: "گفتنی ما است که ما در ولایت جوزجان برای افراد بی بضاعت، بیوه زنان، معتادین شفا یافته و معلولین که توانایی کار را داشته باشند آموزش میدهیم و شامل کار میسازیم تا یک مقدار معاش برای خانوادههای آنها شود."
کریمی افزود، به تازگی ۲۴۰ تن در سطح جوزجان حرفههای چون خیاطی، قالینبافی، مرغداری و مبایلسازی را آموزش دیدند که ۱۵۰ تن آنان زنها بودند.
بگفته او زنانی که در شهر شبرغان به گدایی میپردازند روزانه عواید خوب دارند، به خدماتی که دولت برایشان مهیا ساخته، قناعت ندارند.
اما زنانی که روی جادهها گدایی میکنند اظهارات مقامهای دولتی را مبالغه میدانند.