خال بی‌بی ۶۲ ساله با سخت‌ترین روزهای زندگی مبارزه می‌کند

گریه‌های خال بی‌بی ۶۲ ساله سنگ را آب می‌کند. این پیر زن از ولسوالی گرزیوان ولایت فاریاب ناگزیر به شبرغان فرار کرده.

او با گلوی پر از بغض از مشکلات زندگی خود حکایت می‌کند: "دو دختر دارم، پسر ندارم. شوهرم کشته شد با یک دختر خود که ۹ تن اولاد دارد زندگی می‌کنم شوهر او هم یک سال پیش کشته شد و حالا در به در هستیم. و خودم نان آور و سرپرست خانه می‌باشم."

خال بی‌بی از پیامد‌های جنگ می‌گوید: "در قریه جنگ شد حویلی ما هموار گردید، مانند کف دست هموار شد رفته نی جای نداشتیم شش ماه پیش یک موتر کلان ما را به شبرغان انتقال داد با ۹ کودک صغیرآمدیم به شبرغان."

شوهر و داماد خال بی‌بی در صف خیزش‌های مردمی فعالیت می‌کرد و در یک درگیری با گروه طالبان کشته شدند.

بگفته خال بی‌بی تنها از روستای کیکاوس ولسوالی گرزیوان فاریاب حدود ۳۰۰ خانواده ناگزیر به فرار شده اند.

ولسوالی گرزیوان از جمله آسیب پذیرترین و دورترین ولسوالی فاریاب می‌باشد.

عبدالمالک رستمی رئیس امور عودت مهاجرین جوزجان است.

او گفت، در دو سال پسین شدت جنگ میان طالبان و نیروهای امنیتی در ولایت‌های فاریاب، سرپل و جوزجان سبب شده که بیش از شش هزار خانواده به شهر شبرغان پناه بیاورند: "شش هزار و پنجصد فامیل را رسماً ما پیش خود یادداشت داریم. بیشترین بیجا شده‌ها از ولایت فاریاب هستند و متباقی‌شان از ولسوالی‌های اطراف جوزجان و سرپل می‌باشند."

هر چند در حال حاضر شهر شبرغان پناه گاهی برای بیجا شدگان داخلی است، اما روشن نبودن سرنوشت این بیجا شدگان و مشکلات اقتصادی اجتماعی از چالش‌هایی اند که در آینده نزدیک آنان را بیشتر متاثر خواهد ساخت.

بیجا شدگان زن، چشم امید به آغاز دور دوم گفت‌وگو‌های صلح افغانستان دوخته اند که احتمال دارد به نهادینه شدن صلح در کشور بینجامد.