ایران هشدار داده است که غنی‌سازی یورانیم تا سطح ۶۰ درصد را آغاز خواهد کرد.
هشدار ایران در مورد این که غنی‌سازی یورانیم تا سطح ۶۰ درصد را آغاز خواهد کرد، دو روز پس از حمله بر تأسیسات هسته‌ای نطنز صورت گرفت.
ایران، رقیبش اسرائیل را مقصر دانسته.
خبرگزاری دولتی ایرنا سه‌شنبه (۱۳ اپریل) گزارش داد که ایران از تصمیمش به ادارۀ بین‌المللی انرژی اتومی اطلاع داده.
پرس تی وی، تلویزیون دولتی انگلیسی زبان ایران گزارش داده است که غنی‌سازی یورانیم تا سطح ۶۰ درصد چهاردهم اپریل آغاز خواهد شد.
غنی سازی یورانیم تا این حد، بلندترین سطحی است که ایران از راه برنامۀ هسته‌ای به آن دست می‌یابد.
اما ایران برای اهداف نظامی، نیازمند غنی‌سازی یورانیم تا ۹۰ درصد است.
بر اساس معامله‌ی هسته‌ای سال ۲۰۱۵ میان ایران و شش قدرت جهان، ایران به حفظ غنی‌سازی یورانیم تا سطح ۳.۶۷ درصد متعهد شده بود.
اما این کشور می‌گوید، که معامله دیگر قابل اجرا نیست و اخیراً یورانیم را تا ۲۰ درصد غنی ساخته است.
پیش از اعلام این تصمیم ایران، مقام‌های آن کشور گفتند که به اثر انفجار در یازدهم ماه اپریل در تأسیسات هسته‌ای نطنز، به سانترفیوژهای نسل اول ایران زیان رسیده.
ایران در واکنش به این رویداد، گفت انتقام می‌گیرد و فعالیت‌های هسته‌ای‌اش را سرعت می‌بخشد.
محمد جواد ظریف، وزیر خارجۀ ایران سه‌شنبه در نشست خبری مشترک با سرگی لاوروف، همتای روسی‌اش گفت: "اسرائیلی‌ها اگر فکر کنند که ایران را از پیگری رفع تحریم‌ها از مردم ایران می‌توانند باز دارند، قمار بسیار بدی کردند."
ظریف افزود که حمله بر تأسیسات نطنز، موجب ضعیف شدن موقف ایران در مذاکرات هسته‌ای نخواهد شد، بل که آن را تقویت خواهد کرد.
تا کنون مسئولیت رویداد را کسی نپذیرفته.
یک روز پیش از حمله، مقام‌های ایران از تجهیزات جدید برای غنی‌سازی یورانیم در جنوب تهران پرده برداشتند.
تأسیسات نطنز در حالی صحنۀ انفجار بوده، که تلاش‌های دپلوماتیک برای احیای موافقت‌نامه‌ی هسته‌ای ایران روان است.
اسرائیل به شدت مخالف این موافقت‌نامه است.
دونالد ترمپ، رئیس جمهور پیشین ایالات متحده در سال ۲۰۱۸ آن کشور را از موافقت‌نامه‌ی هسته‌ای بیرون کرد.
ایران و قدرت‌های جهان هفتۀ گذشته در ویانا پایتخت اتریش در مذاکرات به میزبانی اتحادیۀ اروپا اشتراک کردند، مذاکراتی که به گفتۀ آن‌ها سازنده بود.
مذاکرات روی بحث در مورد حل بُن‌بست میان واشنگتن و تهران متمرکز بود تا هر دو طرف به تعهدات‌شان در موافقت‌نامه به گونۀ کامل عمل کنند.
