عید قربان هم رسید، اما جنگ مردم را امروز ناراحت کرده است وخواهان آتش بس هستند.
حسنا کودک هفت ساله شبرغانی امروز خیلی ناراحت است.
او آرزو داشت مانند عید گذشته امروز نیز به مضراب‌شاه (محلی که کودکان در آنجا با اسپک‌های چوبی ساعت تیری می‌کنند) برود.
اما جنگ شب عرفه که در داخل کمربند شبرغان رخ داد او را ترساند تا روز عید به تفریح نرود.
او می‌گوید: "می‌خواستم کالای نو خودرا پوشیده در روز عید با دوستان خود به عیدگاه بروم و تفریح کنم، اما شب عید جنگ شد همه ما ترسیدیم. وحالا از خانه نمی‌براییم."
مضراب‌شاه نام زیارتی در شبرغان است که همه‌ساله در سه روزعید صدها کودک ونو جوانان بخاطر تفریح در آن محل جمع می‌شوند.
شیر محمد ۳۵ ساله از روستای کهلک شهر شبرغان کباب‌پز است.
او امیدوار به این بود در سه روز عید آتش بس اعلام شود وچند افغانی از آن محل غریبی کند.
او می‌گوید: "ما امید داشتیم که سه روز عید آتش بس شود به فکر آرام هم عیدی کنیم وهم غریبی کنیم. جنگ نمی‌بود می‌توانستیم در سه روز عید برای فامیل خود چند افغانی کار کنیم چرا که غریبی ما مردم در روز عید بود."
مردم شبرغان مانند دیگر شهرهای افغانستان به رسم عنعنه در سه روز عید کوچه‌به‌کوچه "عیدگشتک" می‌کردند.
اما در عید امسال جنگ، فقر و بیماری کرونا این همه را از این مردم گرفت.
افغان‌ها صلح را یگانه آرزوی گم شده و دیرینه شان می‌خوانند.
آنها می‌گویند همین شب و روزی که مردم این‌کشور از عید تجلیل می‌کنند شاهد جنگ‌های شدید در مناطق خود هستند.
مقامات محلی تایید می‌کنند که شب عرفه تا این دم در حومه‌های شهر سرپل، شبرغان و میمنه در شمال افغانستان درگیری‌های شدید ادامه دارد.
عبدالحق شفق والی سرپل می‌گوید که شدیدترین حملات را در طی بیشتر از یک هفنه شهر سرپل داشته است.
او می‌افزاید: "یازده شب و روز است که بالای شهر ما شدیدترین حملات صورت می‌گیرد. بخشی از مهاجمین خارجی هستند. و سرپل فکر نکنم که به این حد نیروی بیگانه مهاجم را در ماحول خود در گذشته داشته باشد."
این عید یک عید عادی نیست؛ مثل حسنا هزاران کودک در جنگ و ناامنی بدنیا آمده اند.
آنها آرزو دارند عید را در کنار پدر ومادر سپری کنند و راحت زندگی داشته باشند.
