مسئولان طالبان در هرات گفته اند که جنگجویان خود را در این شهر کاهش میدهند تا چهره نظامی شهر کمی تغییر کند.
معاون والی طالبان در هرات تأکید دارد که با حمله به شهر هرات، طالبان از ولایتهای همجوار و ولسوالیهای هرات به شهر آمده بودند، اما حالا نیازی به حضور این افراد نیست.
بیشتر از یک هفته از سقوط هرات به دست طالبان، جاده مقابل ساختمان مقر ولایت همچنان خلوت است و مردم کمتر به شهر گشتوگذار میکنند.
عبدالله ۷۰ ساله پس از چند روز خانه نشینی، حالا به شهر بیرون شده. او میگوید که وضعیت امنیتی هرات زیر سایه حاکمیت گروه طالبان بهبود یافته.
او می افزاید: "با آمدن طالبان الحمدالله امنیت برقرار است و کدام ترس و هراسی بابت سرقت مال خود نداریم. شب از خانه بیرون میشویم. کدام مشکلی پیش نشود، امنیت کامل برقرار است."
گروه طالبان تا حالا محدودیتی بر زندگی هراتیها وضع نکردهاند، اما عنایت الله ۳۰ ساله از روزی میترسد که طالبان با مستحکم کردن پایه های حکومت خود بر زندگی فردی و نحوه پوشش‌شان محدودیت وضع کنند.
او میگوید: "هنوز معلوم نیست که طالبان چه قسم هستند و تا حالا با من برخورد نکردهاند، به خاطری که مردم را به سوی خود جلب میکنند و اگر قرار باشد طالبان مردم را تحت فشار بیاورند، مردم طالبان را نمی‌خواهند."
در دوران حاکمیت طالبان بر افغانستان در نیمه دوم دهه ۹۰ میلادی، زنان از حق آموزش محروم بودند و بدون محرم شرعی حق بیرون شدن از خانه را نداشتند.
قوانین سختگیرانه طالبان شامل مردان هم میشد، آنان حتی حق کوتاه کردن و تراشیدن رییش خود را نداشتند.
اما حالا گروه طالبان اعلام کرده اند که با آموزش زنان مشکلی ندارند.
مقامهای طالبان برای برگشتن آرامش به شهر و کاهش وحشت، اعضایشان را که از ولسوالیهای هرات و ولایتهای همجوار هستند، بیرون میکنند.
مولوی شیراحمد، معاون والی طالبان در هرات به باشندگان این ولایت گفته که در راستای تامین امنیت اقدامات جدی روی دست گرفته شده است.
آقای شیراحمد گفت: "بهخاطر فتح هرات، مسئولان مجاهدین از ولسوالیها آمده بودند و با مجاهدین به خاطر فتح هرات همکاری میکردند، اما حالا که در هرات افراد به حوزه‌های امنیتی توظیف شدهاند، مجاهدینی که از ولسوالیها بودند، دوباره شهر را ترک میکنند."
گروه طالبان پس از دو دهه توانست که کنترول افغانستان به استثنایی ولایت پنجشیر را به دست بگیرند و هنوز هم برخی شهروندان افغانستان از حضور افراد این گروه ترس و هراس دارند و خاطرات زندگی در دوران پیش از سال ۲۰۰۱ میلادی را به خاطر دارند.
حالا شهروندان افغانستان از گروه طالبان میخواهند که در کنار تأمین امنیت سرتاسری، از مداخله در آزادیهای فردی و اجتماعی‌شان خودداری کنند.