صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد می‌گوید که ۶۰ درصد از دختران امسال در افغانستان از رفتن به مکتب باز مانده اند.
ادریانا ووگیلار مسئول بخش آموزش یونیسف در افغانستان شام گذشته (۲۲ مارچ) به رادیو آزادی گفت که تنها یک میلیون تن از دانش آموزان دختر در نتیجه فرمان طالبان متاثر شده اند:
"ما تخمین می‌کنیم که از میان سه کودک، یکی از آنها به مکتب رفته نمی‌تواند. ۶۰ درصد آنها دختران استند. این به آن معناست که سه میلیون نمی‌توانند به مکتب بروند یا هیچگاه در مکتب شامل نشده اند."
صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد، همچنان گفته که وضع محدودیت بر آموزش دختران، تاثیر خیلی مستقیم به نسل‌های آینده زنان و دختران در افغانستان خواهد داشت.
یونیسف همچنان صدای یک دختر افغان را در توییتر نشر کرده که می‌گوید، تازه صنف ششم را به پایان رسانده و اکنون تصور می‌کند که آرزو‌هایش تاریک شده اند.
این دختر گفته که همه روزه لوازم مکتب برادرش را منظم می‌کند اما ناراحت می‌شود، از اینکه خودش به مکتب رفته نمی‌تواند:
"نام من سما است، ۱۲ ساله استم و اگر مکتب‌ها باز می‌بود، صنف هفت می‌شدم. قلم، کتابچه، بکس، لباس و همه چیزم را آماده کردیم، منتظر روزی استم که کسی بیاید و احوال بدهد که مکتب‌ها به روی دختران باز شده."
سما در میان حدود یک میلیون دختری در افغانستان شامل است که به گفته صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد امسال به صنف هفتم راه یافته اند اما نمی‌توانند در مکتب‌ها حضور یابند.
همزمان با این میشل تایلر نماینده امریکا در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، اقدام‌ها و فرمان‌های طالبان را دیروز (۲۲ مارچ) در نشست این شورا در ژنیو با شدت نکوهش کرد و گفت که حذف زنان از جامعه در افغانستان ممکن نیست:
"ایالات متحده امریکا به شدید‌ترین لحن، ۸۰ فرمان طالبان را که حقوق افغانها به ویژه حقوق زنان و دختران را به صورت سیستماتیک محدود کرده، نکوهش می‌کند. افغانستان در صورتی که نیمی از مردمش را از زندگی اجتماعی حذف کند، به هیچ صورت موفق شده نمی‌تواند."
پیش از این انتونی بلینکن وزیر خارجۀ امریکا گفته بود، جهان تا هنگامی با طالبان تعامل نخواهد کرد که حقوق زنان و دختران را رعایت نکرده باشند.
به گفتۀ بلینکن، فرمان‌های طالبان به ویژه دستوری که در ماه دسمبر گذشته در مورد ممانعت کار زنان در موسسه‌های غیر دولتی صادر شد، زندگی میلیون‌ها افغان را که برای زنده ماندن خود به کمک‌‌های بشری نیاز دارند، به خطر انداخته است.
به دنبال صدور فرمان‌ها بر کار و آموزش زنان، بارها مقام‌های ارشد سازمان ملل متحد و سایر نهادهای مددرسانی و بشری به افغانستان سفر کرده و با مقام‌های طالبان دیده اند، اما ظاهراً این دیدارها نتوانسته رهبری طالبان را برای بازگشایی کار و آموزش زنان و دختران در افغانستان قانع کند و در نهایت کار، مکتب و پوهنتون به روی گروه بزرگی از جامعه بسته مانده است.
