ایجاد دکان خدمات تشریفات طرح و دیزاین از سوی دو زن در ولایت نیمروز

" هدف من از ایجاد کارگاه سبز کسب درآمد و علاقه بود که من به این کارها داشتم."

عاطفه ۲۸ ساله به تازگی در شهر زرنج مرکز ولایت نیمروز در جنوب غرب افغانستان برای اولین بار دکان خدمات تشریفات طرح و دیزاین محافل خوشی را همراه با یک دوستش راه اندازی کرده است.

اما او می‌گوید که سنتی بودن جامعه، دیدگاه‌های زن ستیزانه و ناباوری نزدیکانش برای آنها آزار دهنده است:
"در این کار از طرف فامیل مورد تمسخر قرار گرفتم تا جایکه گفتند با گودی‌گک بازی‌ها خود آمده کسب درآمد بکند خیلی وقت‌ها شده که آمدند داخل اتاقم دیدن کار‌هایم را و به شکل تمسخر آمیز گفتند آیا تو با همی چیز‌ها می‌خواهی درآمد داشته باشی."

عاطفه می‌گوید که مشتریانش از کار آنان راضی هستند اما فقر اقتصادی، ممانعت‌های وضع شده در محافل خوشی از رونق کاربار شان کاسته است.

در راه اندازی این کار عاطفه را دانش بلوچ هم صنفی دوران مکتبش نیز کمک کرده است.

او به رادیو آزادی می‌گوید: "ما در ابتدای کار خود با مشکلات زیادی مواجه شدیم از آن جمله می‌توانیم به مشکلات مالی و محدودیت‌های اجتماعی اشاره کنیم طوریکه کار خود را با یک هزینه و سرمایه خیلی اندک ۵ هزار افغانی شروع کردیم و با در نظر داشت شرایط اجتماعی هم نمی‌توانستیم خود ما در بازار دکان باز کنیم به همین دلیل هم در ابتدا سفارشات را از طریق گروپ واتساپ می‌گرفتیم بنابر تقاضای مکرر مشتری‌های خود بالاخره به این فکر شدیم که هر قسم شده ما باید کار خود را به بازار بکشانیم تا مردم بیشتر و راحت تر بتوانند دسترسی پیدا کنند به خدمات ما."

آنان در این دکان که آنرا "کلبه سبز" نام گذاری کرده اند خدمات ساخت گل‌های عروس و داماد، استیچ‌های محافل شیرینی خوری و عروسی، جشن تولد و همچنان برخی تزئینات دیگر محافل خوشی مردم را انجام می‌دهند.

نسرین محمودی ۲۴ ساله که در شهر زرنج زندگی می‌کند از مشتریان آنان است:
"سهولت‌های زیادی برای خانم‌ها ایجاد کرده است چرا که بطور آزادانه طرح و دیزاین خود را می‌دهیم و همان طرح خودشان اجرا می‌کنند حالا اگر ما برویم پیش آقایان آنها می‌گویند ما همین طرح یا نمونه را داریم آیا می‌خواهید یا نه و انتخاب دوم نداریم اما کار که عاطفه کرد هر طرح که ما بخواهیم اجرا می‌کنند و این بسیار یک کار خوب و پسندیده می‌باشد."

پس از آنکه طالبان در تابستان سال ۱۴۰۰ هجری خورشیدی بر افغانستان دوباره حاکم شدند محدودیت‌های زیادی را بر زنان و دختران وضع کرده اند، به عنوان مثال مانع آموزش و تحصیل دختران و زنان شدند، زنان را از کار کردن، رفتن به پارک‌ها، کلب‌های ورزشی و سفر در مسیرهای طولانی منع کرده‌اند هرچند که این اعمال محدودیت‌های طالبان واکنش‌های جدی داخلی و خارجی را به همراه داشت ولی آنان از تصمیم‌شان تا اکنون عقب نشینی نکرده اند.

با این همه زنان در برخی ولایات افغانستان بر محدودیت‌های طالبان تن نمی‌دهند و دست به اعتراضات و ایجاد فرصت‌های شغلی برای خود و زنان دیگر می‌زنند، مانند عاطفه و دانش بلوچ در جنوب غرب افغانستان.

اما سوال اینجاست که ایجاد این فرصت‌های کاری چه قدر برای زنان موثر تمام خواهد شد؟

حمیرا رخشانی از فعالان حقوق زن در ولایت نیمروز در این مورد به رادیو آزادی گفت:
"بعد از سقوط جمهوریت اکثریت خانم‌ها چه آنهایکه در ادارات دولتی بودند و چه آنهای که در سکتور خصوصی بودن وظایف خود را از دست دادند بعضی از این خانم‌ها از این شرایط و موقعیت استفاده کرده و دست به ایجاد فابریکه‌های کوچک، کارگاه‌های کوچک و یا تجارت‌های کوچک زدند و توانستند صدها زن دیگری که بیکار استند را شامل کار بسازند. ما این را به فال نیک می‌گیریم و انشالله که این روند توسعه پیدا کند و خانم‌های زیادی بتوانند از طریق تجارت‌های کوچک صاحب درآمد شوند."