قصۀ شاهدالله از کفاشی تا کفش فروشی

"پدر من در زمان‌های گذشته در ولایت خوست پینه‌دوز یا موچی بود و به فرزندانش کفش درست کردن، دوختن و همه چیز را یاد می‌داد. بنابر این من از آن زمان به کفش علاقه داشتم. از همان کاروبار کفش را شروع کردم."

شاهدالله ۲۹ ساله، یک فروشگاه کفش (پاپوش) بزرگ در ولایت خوست دارد.

او می‌گوید که کاروبارش خوب است، بیشتر مشتریانش را جوانان تشکیل می‌دهند و بیشتر فروشاتش به گونۀ مجازی "آنلاین" انجام می‌شود که این یک نوع تجارت نسبتاً جدید در افغانستان است.

او می‌گوید:
"سعی می‌کنیم اجناس را مطابق سلیقۀ جوانان وارد کنیم. همچنین تمرکز ما روی شبکه‌های اجتماعی است. هر زمان که کالایی می‌آورم از آن عکس می گیرم و در صفحه اینترنت منتشر می‌کنم. به همین دلیل کار من تا اکنون خوب بوده است."

شاهدالله می‌گوید که بسیاری از محصولات داخلی در این مرکز کفش به فروش می‌رسد.

شاهدالله به جوانانی که توقع دارند در آغاز هر کاری موفق شوند، توصیه می‌کند که در ابتدای هر کاری مشکلاتی وجود دارد، اما مشکلات بعداً حل خواهد شد.

او می‌گوید که جوانان باید با مشکلات روبه‌رو شوند:
"الزامی نیست که آدم از اول موفق باشد، قطعاً در ابتدا مشکلاتی پیش خواهد آمد، اما اگر جوان اعتماد به نفس داشته باشد، اگر هر کاری را شروع کند و با روش جدید شروع کند به مرحلۀ موفقیت می‌رسد."

هفت سال می‌شود که او مصروف فروش کفش است.

او یکی از خاطره های جالب خود را اینگونه بازگو کرد:
"اسم فروشگاه به اسم برادر دیگرم است پس اگر از خود یا بیگانه بیاید به جای شاهد به من حمید می گوید. اکثر اوقات دوستانی هستند که با من تماس می‌گیرند، می‌گویند حمید حالت چطور است؟ حمید این بوت چند است؟ من گاهی به برادرم می‌گویم که اسم‌های خودمان را تبدیل کنیم او از من قهر می‌شود."

گفتنی است که شاهدالله در کنار این کار شغل دیگری نیز دارد و آن تدریس در پوهنتون است.

او می‌گوید که استاد روزنامه‌نگاری در یکی از پوهنتون‌های ولایت خوست است.