چند روز محدود به آغاز سال تعلیمی جدید باقی مانده است، اما خانواده‌ها به دلیل وضعیت نادرست اقتصادی و ناداری برای مکتب رفتن کودکان‌شان همانند گذشته آماد‌گی ندارند.
شمسیه، باشندۀ کابل و مادر سه کودک می‌گوید که به دلیل محدودیت‌های حکومت طالبان بیکار و خانه‌نشین شده است و توان خرید لوازم کودکان دانش‌آموزش را ندارد.
او به رادیو آزادی گفت که تنها نان‌آور خانه بود:
"در گذشته به اطفال خود لباس، کیف و کفش نو می‌گرفتم، امسال وضعیت اقتصادی خوب نیست، شوهرم بیکار است، کاروبار نیست، تاکنون هیچ چیز هم ما به اطفال نگرفتیم، اطفال همینطور با لباس و کفش کهنه به مکتب می‌روند."
نفیسه، دیگر باشندۀ کابل می‌گوید، در گذشته همه‌ساله برای اطفالش لباس نو، بکس مکتب و قرطاسیه می‌گرفت، اما در سال نو سومین سال پی هم خواهد بود که اطفالش لوازم کهنه را استفاده می‌کنند:
"دو سال میشود که اطفالم با کالای کهنه به مکتب می‌روند، باز سال نو شد و من توان گرفتن یونیفورم مکتب و کتابچه را ندارم و کفش‌هایشان کهنه است، لباس مکتب یکی کوتاه شده و از دیگری تنگ. توان ندارم که نو برایشان بخرم من حیران تهیۀ کتابچه و قلم‌شان هستم."
این درحالیست که شماری از قرطاسیه‌فروشان هم می‌گویند، نسبت به گذشته کار و بار شان کساد شده است.
محمد سمیع، فروشندۀ لوازم مکتب در منطقۀ کارته‌نو کابل می‌گوید، سال‌های قبل در این زمان کاروبارشان خوب می‌چلید، بخاطریکه خانواده‌ها برای سال تعلیمی جدید اطفال خود آماده‌گی می‌گرفتند و برایشان لوازم مکتب می‌گرفتند، اما اکنون بازار گرم ندارند:
"نمی‌توانیم حتی مال نو بی‌آوریم، بخاطری مال جدید آورده نمی‌توانیم به دکان خود که اول خو این است که کسی خریداری نمی‌کند و بعد از خریداری ما همان پول را می‌گیریم مال می‌آوریم، پول که پیش ما نباشد ما چی‌کنیم، خیلی کاروبار ما خراب است."
پیش از این هم شماری از قرطاسیه‌فروشان به رادیو آزادی گفته بودند، بعد از ممنوعیت آموزش بالاتر از صنف ششم دختران کاروبارشان کمرنگ شده است.
بر اساس گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی، پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان و وضع محدودیت بالای کار زنان، سطح بیکاری و فقر در این کشور زیاد افزایش یافته است.
بر اساس گزارش دفتر هماهنگی امور بشردوستانۀ ملل متحد (اوچا) امسال نزدیک به ۲۴ میلیون تن در افغانستان برای زنده ماندن به کمک‌های بشردوستانه نیازمند اند.
