همزمان با گرم شدن هوا، افزایش پرچاوی برق در شهر کابل بیشتر به نگرانی پایتخت‌نشینان به ویژه ساکنان بلندمنزل‌های رهایشی افزوده است.
احمد که در یکی از ساختمان‌های بلند رهایشی در غرب کابل در یک آپارتمان زنده‌گی می‌کند می‌گوید، نبود برق باعث کمبود آب شده و از مجبوریت آب مورد نیاز خانوادۀ خود را از تانکرهای بیرون ساختمان خریداری می‌کند.
"برق در ۲۴ ساعت یک‌بار چهل و پنج دقیقه از طرف دیگر می‌آید، باز می‌رود و ساعت یازده شب می‌آید و باز می‌رود، سه بجه شب می‌آید. برق و آب مشکل اساسی است. من خودم ۳۵۰۰ لیتر را در ۹۰۰ افغانی می‌خرم و همسایه‌هایم هم ۶۰۰۰ لیتر را در ۱۵۰۰ افغانی می‌خرند و معلوم هم نیست که صحی است یا نه."
حسیب‌الله مستأجر در یک ساختمان دیگر رهایشی در ناحیۀ دهم شهر کابل نیز شکایت مشابهی دارد.
"آب ما وابسته به برق است و وقتی که برق هم به مدت کوتاه می‌آید، آب ما وصل نمی‌شود. وقتی که آب هم می‌آید ضروریات ما را رفع کرده نمی‌تواند. بنا برآن مجبور می‌شویم از تانکرهای که در بیرون بلاک می‌آید آب خریداری کنیم آن هم یک ساعت منتظر می‌باشیم که آن‌ها به ما آب بیاورند."
این تنها شهرک‌نشینان نیستند که از مشکل پرچاوی‌های برق شکایت دارند، بلکه برخی مردم در نواحی مختلف دیگر شهر کابل نیز با چنین مشکل دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
میرجنید، باشندۀ ناحیۀ نهم شهر کابل در این مورد به رادیو آزادی گفت:
"روزانه در حدود پنج یا شش ساعت برق به مردم توزیع می‌شود و این برق کفایت نمی‌کند، بخاطری که هوا زیاد گرم است و این گرمی هوا باعث این می‌شود که اکثر اطفال مریض شوند. خواست ما از حکومت همین است که در این قسمت توجه کند."
ما مشکل باشنده‌گان شهرک‌های که دارای ساختمان‌های بلند رهایشی‌اند و سایر شهریان کابل را با حکمت‌الله میوندی، سخنگوی شرکت برشنا حکومت طالبان درمیان گذاشتیم، اما تا نشر گزارش به پرسش‌های رادیو آزادی پاسخ نداد.
پرچاوی‌های برق در افغانستان به ویژه شهر کابل از مشکلات جدی و عمده خوانده می‌شود که عموماً در فصل‌های زمستان و تابستان که نیاز مردم به آن بیشتر می‌شود، افزایش می‌یابد و باعث شکایت مردم می‌شود.
ادارۀ توسعه‌ای سازمان ملل متحد در افغانستان، در ماه دلو سال ۱۴۰۲ گفت که بخش عمدۀ انرژی برق افغانستان با چالش‌های عمده از جمله دسترسی محدود به انرژی برق به ویژه در مناطق روستایی و وابستگی زیاد به برق وارداتی مواجه است.
سرمفتش ویژۀ ایالات متحدۀ امریکا برای بازسازی افغانستان (سیگار) در گزارشی در ماه حمل سال ۱۴۰۲ گفت که افغانستان ۸۰ درصد برق خود را از کشورهای همسایه وارد می‌کند که خریداری برق سالانه برای این کشور ۲۲۰ میلیون دالر هزینه دارد.
