آنها مدعی اند که پس از تسلط طالبان در افغانستان وضعیت اقتصادی شان بد تر شده و از نهاد های امداد رسان و حکومت طالبان می خواهند با آنها کمک و زمینه کار را مساعد سازد تا از وضعیت رقت بار بیرون آیند.
شماری از مسوولین نهادهای خیریه مدعی اند که طالبان در برابر فعالیات این نهاد ها موانع ایجاد میکنند
عزیز گل باشند ولسوالی شیندن هرات در صحبت به رادیو آزادی گفت:
« کار نیست ،زنان طفلان همه سر گردان هستند راهی نداریم مجبوریم میخواستیم ایران برویم مدرک نداریم،اینجا هم گذاره نمیشه ،میخواهیم مسوولین با ما همکاری کند یک نان و آب بر مردم پیدا شود کسایی که کار میکنند برشان کار پیدا شود وضعیت در شیندن بسیار خراب است .»
این درحالیست که خبرگزاری رویترز اخیرا در گزارشی گفته که هرات یکی از ولایت های افغانستان در مسیر قحطی و فقر گسترده قرار دارد.
در این گزارش آمده که در این ولایت مادرانی که برای غذا گدایی میکنند، کودکان خردسالی که خستگی‌ناپذیر در جاده ها کار میکنند تا خانواده‌های خود را تامین کنند، و داکتران که کودکان دچار سوء تغذیه را درمان میکنند،بیانگر بحران انسانی است.
در گزارش رویترز در این موردهمچنین آمده که با کاهش قابل توجه کمک‌های بشردوستانه، موسسات نجات در افغانستان ، افغان ها با بحران روز افزون گرسنگی روبرو اند و سیاست‌های سخت‌گیرانه طالبان بحران انسانی را تشدید کرده و فقر را عمیق‌تر ساخته است.
هرات یکی از ولایت های افغانستان است که در مسیر قحطی و فقر گسترده قرار دارد
اما این وضعیت تنها مختص به ولایت هرات نیست، بلکه مردم در بسیاری از ولایت‌های دیگر نیز با مشکلات مشابه دست و پنجه نرم می کنند.
ذبیح الله ۱۲ساله باشنده شهر جلال آباد ننگرهار در صحبت به رادیو آزادی گفت:
«سه خواهر و مادر استند پدرم مریض است ،خودم کار میکنم .خواهرانم کار نمیروند .سرپرست دیگری در خانه نداریم تنها خودم کار میکنم و مجبور هستم مصارف خانه را پیدا کنم.»
از سوی هم شماری از مسوولین نهادهای خیریه مدعی اند که طالبان در برابر نهاد های خیریه موانع ایجاد میکنند از این رو کمک ها به سختی به نیازمندان در افغانستان می رسد.
بیش از یک‌سوم نفوس افغانستان با سطوح خطرناک ناامنی غذایی مواجه است و بیش از ۱۴ میلیون افغان از ناامنی حاد غذایی رنج می‌برند
رومان عباسی بنیان گذار نهاد خیریه لبخند در صحبت به رادیو آزادی گفت:
«متاسفانه موانع از طرف طالبان در برابر های نهاد های خیریه ایجاد می‌شود .در بیشتر موارد طالبان تلاش میکنند تا کمک ها به آنها تسلیم داده شود بعد آنها توضیح کنند و نهاد های که قبول نمیکنند طالبان فعالیت های آنان را متوقف میسازد»
حکومت طالبان پیش از این ادعا ها در مورد مداخله در کار نهاد های امداد رسان در افغانستان را رد کرده است.
پس از قدرت گرفتن مجدد طالبان در سال ۲۰۲۱، کمک های توسعه ناگهانی در افغانستان قطع شد و کمک های بشردوستانه نیز رو به کاهش است.
بر اساس گزارش دفترهماهنگی امور بشری سازمان ملل متحد«اوچا»، بیش از یک‌سوم جمعیت افغانستان با سطوح خطرناک ناامنی غذایی مواجه است. گزارش‌های معتبر نشان می‌دهد که بیش از ۱۴ میلیون نفر در افغانستان از ناامنی غذایی حاد رنج می‌برند.