طالبان پس از بستن دروازه‌های مکاتب بالاتر از صنف ششم و پوهنتون‌ها به‌روی دختران و خانه‌نشین کردن اکثریت زنان شاغل در اداره‌های دولتی و غیردولتی، اعلام کردند که «تا اطلاع ثانوی» دختران و زنان منتظر بمانند.
اما «اطلاع ثانوی» هنوز هم فرا نرسیده و زنان و دختران افغان را با آینده‌ای مبهم و تاریک روبه‌رو کرده است.
دختری از باشندگان کابل که به علت حساسیت موضوع نخواست نامش افشا شود به رادیو آزادی گفت که پیش از حاکمیت دوبارهٔ طالبان شاگرد صنف نهم مکتب بود.
زمانی که «امر ثانی» را می‌شنوم، مفهومش مانند تاریکی، یعنی مرگ است.
او گفت که «امر ثانی» مانند سیم‌خاداری در برابر رویاهای‌شان قرار گرفته است.
« زمانی که «امر ثانی» را می‌شنوم، مفهومش مانند تاریکی، یعنی مرگ است. در اوایل که مکاتب را بستند، گفتند تا امر ثانی، فکر کردم شاید منظورشان یک یا دو ماه باشد، اما نه، امر ثانی یعنی تا آخر عمر، امر ثانی یعنی تا وقتی که آن‌ها (طالبان) هستند.»
یک بانوی دیگر، دانشجوی سال سوم ادبیات پشتو در پوهنتون کابل بود.
او که نیز بنابر حساسیت موضوع خواست نامش افشا نشود، به رادیو آزادی گفت، فکر نمی‌کند دیگر پوهنتون رفته بتواند.
امر ثانی برای من به این معنی است که ما هیچ‌گاه پوهنتون نخواهیم رفت
«من یک دانش‌جو هستم. از دو سال به این‌سو دروازه‌های پوهنتون به‌روی ما بسته شده است. امر ثانی برای من به این معنی است که ما هیچ‌گاه پوهنتون نخواهیم رفت و چون چند سال است که پوهنتون‌ها بسته‌اند، ما از تحصیل محروم شده‌ایم.»
عایشه، کارمند پیشین وزارت امور شهرسازی در نظام جمهوری مخلوع افغانستان است که اکنون خانه‌نشین شده است.
او می‌گوید، با شنیدن اصطلاح «تا اطلاع ثانوی» ناامیدی همه‌ی وجودش را فرا می‌گیرد.
«خودم با وظیفه‌ای که داشتم، پول کم یا زیاد می‌گرفتم و می‌توانستم به خود و فامیل کمک کنم، اما حالا می‌گویند تا امر ثانی باید منتظر باشیم. وقتی این کلمه را می‌شنوم، بسیار ناامید می‌شوم. بی‌صبرانه منتظر هستم که این امر ثانی چه وقت تمام می‌شود.»
طالبان هرچند مدعی‌اند که حقوق همه زنان را در چهارچوب اسلام تأمین کرده‌اند، اما بیش از سه سال است که مکاتب بالاتر از صنف ششم به‌روی دختران بسته شده، دختران اجازه‌ی رفتن به پوهنتون‌ها را ندارند و بیشتر کارمندان زن اداره‌ها نیز خانه‌نشین شده‌اند.
سلسله‌ی از محدودیت‌های طالبان بر دختران و زنان در افغانستان
طالبان در اعلامیه‌ها و دستورات خود، عبارت «تا اطلاع ثانوی» را برای تعلیق یا ممنوعیت برخی فعالیت‌ها به‌کار برده‌اند.
در ۱۸ سپتمبر ۲۰۲۱، طالبان مکاتب بالاتر از صنف ششم را به‌روی دختران «تا اطلاع ثانوی» بستند.
در ۲۰ دسمبر ۲۰۲۲، وزارت تحصیلات عالی حکومت طالبان با نشر اعلامیه‌ای دختران را از رفتن به پوهنتون‌ها منع کرد.
همچنین، به تاریخ ۲۴ دسمبر ۲۰۲۲، وزارت اقتصاد طالبان کار زنان را در تمام سازمان‌های غیردولتی داخلی و خارجی «تا اطلاع ثانوی» ممنوع کرد.
این سیاست‌های طالبان تأثیرات روانی شدیدی بر دختران داشته است؛ به‌گونه‌ای که احساس ناامیدی، خشم و حتی افسردگی در میان دختران و خانواده‌هایشان بسیار شایع شده است.
ریچارد بنیت، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد برای حقوق بشر افغانستان، سه روز پیش در مصاحبه‌ای گفت که وضع ممنوعیت بر آموزش، دختران افغان را در چهاردیواری خانه‌ها زندانی کرده و آن‌ها را به‌سوی افسردگی کشانده است.