این جنبش به تاریخ دوم اپریل در فراخوانی در صفحهٔ اکس (تویتر سابق) خود گفته که زنان افغانستان به حمایت نیاز دارند و صدای هم‌بسته‌گی جامعهٔ جهانی می‌تواند چراغ امید در تاریکی برای آن‌ها باشد.
مرگ تدریجی زنان افغانستان می‌تواند توقف یابد.
در بخشی از این فراخوان که از طرف نیکبخت صفدری، یکی از اعضای این نهاد، در ویدیویی به خوانش گرفته شده، آمده است: «ما باور داریم که مرگ تدریجی زنان افغانستان می‌تواند توقف یابد. ما می‌توانیم با هم‌بسته‌گی جهانی و صدای رسا در کنار زنان افغان بایستیم، چون این یک وظیفه نه، بلکه یک مسئولیت انسانی است.»
در این فراخوان به محدودیت‌های مختلف اعمال‌شده بر میلیون‌ها زن و دختر در افغانستان تحت سلطهٔ طالبان، از جمله در زمینهٔ آموزش و کار، اشاره شده و آمده است که آن‌ها نزدیک به چهار سال است که در زیر سایهٔ ترس، فشار و ناامیدی به‌سر می‌برند.
در ادامه آمده که این وضعیت وخیم نه‌تنها آزادی و حقوق آنان را تضعیف کرده، بلکه سطح بیماری روانی، افسردگی و ناامیدی را به‌ویژه در میان دختران و زنان جوان افزایش داده است.
در عین حال، شماری از فعالان حقوق زنان نیز حمایت بین‌المللی از دختران و زنان افغان را ضروری و مهم می‌دانند.
حمایت جامعهٔ جهانی از زنان افغان و حقوق آنان زیاد مهم است.
مریم بارک، فعال حقوق زنان، به رادیو آزادی گفت: «حمایت جامعهٔ جهانی از زنان افغان و حقوق آنان زیاد مهم است، چون اگر آن‌ها از حقوق ما دفاع نکنند، پس طالبان ممکن است به ظلم‌های خود ادامه دهند و هیچ‌گاهی به زنان حقوق اساسی‌شان را ندهند.»
طالبان پس از حاکمیت دوبارهٔ‌شان بر افغانستان، محدودیت‌های متعددی از جمله در زمینهٔ آموزش و کار را بر دختران و زنان افغان وضع کرده است.
این اقدامات آن‌ها با انتقادات گستردهٔ بین‌المللی روبه‌رو شده، اما باز هم تصمیمات خود را تغییر نداده‌اند.
در ۲۵ مارچ سال روان، سیما باهوس، مدیر اجرایی بخش زنان سازمان ملل متحد، نسبت به عواقب ویران‌گر نقض حقوق دختران و زنان در زمینهٔ آموزش هشدار داد و افزود که این امر بر نسل‌های آیندهٔ افغانستان تأثیر خواهد گذاشت.
او در بیانیه‌ای در شبکهٔ اکس (تویتر سابق) خود از حکومت طالبان خواست که «حق اساسی دختران افغان برای آموزش باید بدون کدام تأخیر برای‌شان دوباره داده شود.»
اما حکومت طالبان بارها ادعا کرده که حقوق زنان را در چارچوب شریعت اسلامی تأمین کرده است، ادعایی که برای زنان افغانستان و جامعهٔ جهانی قابل قبول نیست.