سازمان عفو بین الملل در گزارش سالانه ۲۰۲۵ / ۲۰۲۴ اش درباره وضعیت حقوق بشر در جهان، که روز سه شنبه ۲۹ اپریل نشر کرد گفته که طالبان محدودیت‌های سخت‌گیرانه‌تری را بر حضور زنان در جامعه اعمال کرده اند.
امنیستی انترنشنل افزوده که در میان تشدید حملات طالبان به برابری جنسیتی، آینده برای بسیاری از زنان، دختران و دگرباشان جنسی در افغانستان بسیار تاریک‌تر به نظر می‌رسد.
شماری از فعالان حقوق زنان این گزارش را بازتاب واقعی زندگی روزمره زنان در افغانستان می‌خوانند و تاکید می‌کنند که نهادهای بین‌المللی فقط به گزارش‌دهی اکتفا نکنند، بلکه به اقدام عملی برای حمایت از زنان افغان روی آورند.
خواهان این هستیم که به طور واقعی و معنی‌دار، درد و مشکلات زنان افغانستان را درک کنند
فاطمه اعتمادی یکی از فعالان حقوق زنان افغان به رادیو آزادی گفت "ما زنان افغانستان از عفو بین الملل، دادگاه لاهه، سازمان ملل و سایر سازمان‌های حقوق بشری خواهان این هستیم که به طور واقعی و معنی‌دار، درد و مشکلات زنان افغانستان را درک کنند و به طور واقعی در کنار آنان ایستاده شوند. فقط به یک اعلامیه دادن اکتفا نکنند."
رودابه فروتن یکی دیگر از این فعالان نیز با تاکید بر اقدام عملی از سوی جامعه جهانی،می گوید "ایجاد یک کمیسیون حقیقت‌یاب مستقل بین‌المللی با محوریت زنان می‌تواند خیلی تاثیرگذار باشد، بر مستند سازی پرونده های حقوقی و فشار جهت پی‌گیری کردن عاملین و کسانی که این قوانین سختگیرانه را بر مردم افغانستان، مخصوصا زنان، اجرا می‌کنند."
در بیش از سه و نیم سال گذشته، جامعه جهانی با کمک‌های بشردوستانه، پشتیبانی از برخی نهاد های آموزشی غیررسمی و حمایت از نهادهای مدافع حقوق زنان، تلاش‌هایی برای حمایت از زنان افغان انجام داده است، اما به باور شماری از فعالان حقوق زنان، این اقدامات بیشتر بیرون از افغانستان صورت گرفته و تأثیر زیاد بر "جلوگیری از حذف سیستماتیک زنان از زندگی عمومی در داخل کشور نداشته است".
با آن که حکومت طالبان مدعی است که حقوق زنان در چهارچوب شریعت اسلام در افغانستان تامین است،اما از زمان بازگشت به قدرت در اگست ۲۰۲۱، محدودیت های متعددی را بر حضور زنان در جامعه وضع کرده است.
این محدودیت‌ها شامل ممنوعیت بر آموزش دختران بالاتر از صنف ششم مکتب و تحصیل آنان در پوهنتون‌ها، منع کار زنان در بسیاری نهادهای دولتی و تمامی نهاد های غیر دولتی، ممنوعیت بر فعالیت آرایشگاه‌ها و رفتن به تفریحگاه‌ها، حمام های زنانه، ورزشگاه ها و محدودیت‌هایی بر سفر و پوشش آنان بوده است.
وضع و ادامه این محدودیت ها بر زنان با واکنش های داخلی و بین المللی روبرو شده، اما ظاهرا در عملکرد حکومت طالبان تغییری به میان نیامده و بر اساس گزارش برخی نهاد های بین المللی این محدودیت ها برزنان در افغانستان شدیدتر شده است.
