آنان می‌گویند که این معضل زندگی روزمره شان را دشوار ساخته و حتی به آب آشامیدنی پاک دسترسی ندارند.
یک باشندۀ منطقۀ نارنج باغ شهر جلال‌آباد، که نخواست نامش در گزارش گرفته شود، میگوید، بیشتر چاه‌های منطقه شان خشک شده‌اند.
در نارنج باغ و مناطق اطراف در یک ماه گذشته تقریبا حدود هفت – هشت چاه خشک شده اند
او به رادیو آزادی گفت: "اینجا در نارنج باغ و مناطق اطراف در یک ماه گذشته تقریبا حدود هفت – هشت چاه خشک شده اند. پیش از این در عمق ۴۰ تا ۴۵ متر آب پیدا می‌شد اما حالا کمبود خیلی زیاد است و حتی تا ۶۰ متر هم مردم نمی‌توانند آب به دست بیاورند. حالا آب در تانکرها فروخته می‌‌شود، یک بشکه ده لیتری آب ده افغانی است، بسیاری مردم توان این را ندارند که چاه جدید حفر کنند."
محب شینواری، باشندۀ ولسوالی سپین‌غر ولایت ننگرهار نیز از مشکل مشابه شکایت دارد و میگوید او، همسایه‌‌ها و اهالی قریه آنان برای به دست آوردن چند بشکه آب مجبور اند فاصله های دور را طی کنند.
"در مناطق ما هم سطح آب خیلی پایین رفته است، از یک چاه صدها خانواده استفاده می‌‌کنند، آب آشامیدنی را از همان می‌گیریم، اما برای دیگر ضرورت ها باید از فاصله دور در بشکه ها آب بیاوریم. مشکل آب ما خیلی شدید است. خواست ما از اداره های مربوط و نهاد های بین المللی این است که اینجا برای ما شبکۀ آبرسانی بسازند."
باید از فاصله دور در بشکه ها آب بیاوریم. مشکل آب ما خیلی شدید است
شکرالله، باشندۀ ولسوالی شینوار ننگرهار هم میگوید نه تنها برای نوشیدن؛ بلکه مردم حتی برای آبیاری زمین های زراعتی هم با کمبود آب روبه‌رو شده اند و سطح آب از یک ماه گذشته به‌گونه بی سابقه ای پایین رفته است:
"بسیاری چاه‌ها خشک شده اند، آن کانال هایی که مردم به زمین های زراعتی کشیده بودند هم خشک شده اند، خواست ما از نهادها و موسسات این است که اینجا چاه های عمیق حفر کنند و در بخش های هم بندها اعمار کنند و سیستم مدیریت آب ایجاد گردد."
عادل خان، کارمند یک بنیاد خیریه بنام قمر در ننگرهار، میگوید هرچند آنان در ولسوالی های مختلف برای مردم چاه حفر کرده اند، اما به گفتۀ او بعد از بارها حفر کردن باز هم آب خشک شده و مردم با مشکلات مواجه شده اند: "ما وقتی برای بررسی چاه های که دو – سه سال پیش در قریه ها و ولسوالی ها حفر کرده ایم می رویم، می بینیم همه دوباره خشک شده اند. دلیل اصلی آن این است که سطح آب واقعاً پایین می‌‌رود. من تنها از یک ولسوالی صحبت نمی‌‌کنم؛ در کامه، سرخرود، بهسود، رودات، خوگیانی، غنی‌خیل، چپرهار و ولسوالی های مختلف دیگر چاه های که حفر کرده ایم خشک شده و این وضعیت به سرعت پیش می‌‌رود."
این باشنده های ولایت ننگرهار از حکومت طالبان خواهان مدیریت آب و حل مشکل کمبود آب هستند. اما مطیع الله عابد، سخنگوی وزارت انرژی و آب حکومت طالبان و غلام محمد کاظم سخنگوی وزارت زراعت و آبیاری آنان به پرسش های رادیو آزادی در مورد شکایت ها و خواسته ها در پیوند به این مسئله پاسخ ندادند.
وزارت انرژی و آب حکومت طالبان پیش از این گفته است که در حال حاضر حدود ۶۵ درصد مردم افغانستان به آب آشامیدنی پاک دسترسی ندارند.
مجیب الرحمن عمر، معین این وزارت، در ماه حوت سال گذشته در نشستی در کابل گفت که دلایل کمبود آب، تغییرات اقلیمی، خشکسالی های دوامدار، دهه ها جنگ و افزایش نفوس است.
مردم باید در مصرف آب صرفه جویی کنند و آن مناطقی که اکنون آب ندارند برای زراعت کمتر استفاده کنند
اما شماری از کارشناسان مدیریت آب و حفاظت محیط زیست تأکید می‌‌کنند که اگر حکومت طالبان و مردم راه حل های کوتاه مدت و دراز مدت را پیدا و عملی کنند، ولایت ننگرهار به دلیل موقعیت جغرافیایی اش می‌تواند به زودی آب را به طور مستقل اداره کند.
احمد جاوید نور، متخصص مدیریت آب و رئیس پیشین ادارۀ حفاظت محیط زیست ولایت لغمان در جمهوری مخلوع، در این مورد به رادیو آزادی گفت: "برای این مشکل هم راه حل کوتاه مدت وجود دارد و هم درازمدت، راه حل کوتاه مدت این است که مردم باید در مصرف آب صرفه جویی کنند و آن مناطقی که اکنون آب ندارند برای زراعت کمتر استفاده کنند؛ آب برای آشامیدن اختصاص یابد و اقدامات ضروری انجام دهند. راه حل درازمدت این است که حکومت، نهادها و مؤسسات سیستم مدیریت آب بسازند، آب های موسمی را ذخیره کنند، بندها و سد‌ها ایجاد کنند."
پیش از این ساکنان ولایت مختلف افغانستان از جمله کابل در گفتگو با رادیو آزادی از کمبود آب در مناطق شان شکایت کرده اند.
برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد (یو.ان.هابیتات) نیز پیش‌تر برای رسیدگی به بحران آب در افغانستان بر سرمایه گذاری گسترده، همکاری و هماهنگی میان سازمان های بین المللی و بلند بردن آگاهی عامه در بخش مصرف و مدیریت آب تأکید کرد.
این سازمان در ماه حمل امسال گفته بود که در حال حاضر ۲۱ میلیون نفر در افغانستان با بحران شدید کمبود آب روبرو اند و این کشور در بخش زیربناهای آب به سرمایه گذاری گسترده نیاز دارد.
