اندی پندنت
روزنامهء اندی پندنت چاپ انگلستان در شماره اخیر خود زیر عنوان « آموختن و فراموش کردن» مقاله تحلیلی نوشته و در یک بخش این مقاله می نویسد: هر کسیکه روی مسایل افغانستان کار می کنند، این خبر را شنیده است که گفته شده: غرب ساعت را دارند، اما وقت آن را افغان ها تعین می نمایند. محدود مردم خود را تکلیف می دهند تا تاریخ گذشته افغانستان را مطالعه کنند و بسیاری هم به صورت ساده متوجه کار کوتاه مدت خود هستند. این کوتاه نظری در هر جنگ مصیبت ها به بار آورده است.
دگرمن جان پال وان در جریان جنگ ویتنام این مساله را به صورت روشن بیان کرده بود و گفته بود، ما تجربه دوازده ساله در ویتنام نداریم، اما در مدت یک سال دوازده بار تجربه کرده ایم.
به نوشته روزنامه، این گفته دگرمن امریکایی برای عساکر بریتانوی در افغانستان می تواند بهترین مثال باشد. انگلستان در هلمند تجربه پنج ساله ندارد، اما در مدت شش ماه ده بار تجربه کرده است. حال وقت آن رسیده که این پرنسیب و اصول را بپذیریم که جنگ یک موضوع مهم است و باید به جنرالان گذاشته شود، زیرا ما به فکر و اندیشه های دراز مدت ضرورت داریم. بناءً این معقول نیست که رهبران نظامی در هر شش ماه تغییر و تبدیل شوند.
حقیقت این است که ما برای هر جنگ شش ساله در هر شش ماه دوازده بار به جنگ می پردازیم.
روزنامه اندی پندنت در ادامه می نویسد: طالبان هم مردم ساده نیستند، این که بمب ها یا ماین های پنهان شده روی سرک آنها موثر واقع می شود، دیگر ضرورت نیست تا به جنگ های رویارویی بپردازند. این درست که عساکر قهرمان و با شهامت ما باید طالبان را برانند و سرکوب کنند چنانچه کرده اند، اما این کار به فشار دادن پوقانه شباهت دارد. به باور روزنامه، آنچه را که جنرالان می گویند، ما می توانیم آن را انجام بدهیم. اما باید به واقعیت های قومی و سیاسی منطقه و درک روابط منطقوی تبدیل شود.
روزنامه اندی پندنت در اخیر این بخش مقاله می نویسد: رسانه های خبری، سیاست مداران محافظه کار و اردو برای افغانستان و عراق همان گونه به استدلال می پردازند که حکومت های گذشته را مورد ملامتی قرار داده و گفته اند که آنها برای این گونه جنگ ها منابع کافی تدارک ندیده اند. آنها چنان استدلال می نمایند که اگر ما عساکر و وسایل کافی در اختیار می داشتیم، طالبان را شکست می دادیم و با خوشی خود افغانستان را ترک می کردیم. این موضوع برای بسیاری اشخاص شاید قابل قبول باشد، اما در دراز مدت، این مساله ما را مجال آن را نمی دهد که در افغانستان درس های عبرت آمیز پنج سال گذشته را یاد بگیریم.
رویترز
آژانس خبری رویترز در باره یاغیان لیبیا که در افغانستان جنگیده اند، مقالهء نوشته و در یک بخش این مقاله می نویسد: عبدالحکیم الحسدی که در افغانستان جنگیده، اکنون در لیبیا بخاطر سقوط دادن رژیم قذافی می جنگد و جنگجو تربیه می نماید.
به نوشته آژانس، او تا حال بیش از پنجصد جنگجو آماده کرده است. الحسدی می گوید: یک زمان در پاکستان مقامات استخباراتی امریکا مدت دو ماه از وی راجع به ارتباط او با شبکهء القاعده تحقیقات کردند. ولی او با این شبکه هیچ ارتباط ندارد.
روزنامهء اندی پندنت چاپ انگلستان در شماره اخیر خود زیر عنوان « آموختن و فراموش کردن» مقاله تحلیلی نوشته و در یک بخش این مقاله می نویسد: هر کسیکه روی مسایل افغانستان کار می کنند، این خبر را شنیده است که گفته شده: غرب ساعت را دارند، اما وقت آن را افغان ها تعین می نمایند. محدود مردم خود را تکلیف می دهند تا تاریخ گذشته افغانستان را مطالعه کنند و بسیاری هم به صورت ساده متوجه کار کوتاه مدت خود هستند. این کوتاه نظری در هر جنگ مصیبت ها به بار آورده است.
دگرمن جان پال وان در جریان جنگ ویتنام این مساله را به صورت روشن بیان کرده بود و گفته بود، ما تجربه دوازده ساله در ویتنام نداریم، اما در مدت یک سال دوازده بار تجربه کرده ایم.
به نوشته روزنامه، این گفته دگرمن امریکایی برای عساکر بریتانوی در افغانستان می تواند بهترین مثال باشد. انگلستان در هلمند تجربه پنج ساله ندارد، اما در مدت شش ماه ده بار تجربه کرده است. حال وقت آن رسیده که این پرنسیب و اصول را بپذیریم که جنگ یک موضوع مهم است و باید به جنرالان گذاشته شود، زیرا ما به فکر و اندیشه های دراز مدت ضرورت داریم. بناءً این معقول نیست که رهبران نظامی در هر شش ماه تغییر و تبدیل شوند.
حقیقت این است که ما برای هر جنگ شش ساله در هر شش ماه دوازده بار به جنگ می پردازیم.
روزنامه اندی پندنت در ادامه می نویسد: طالبان هم مردم ساده نیستند، این که بمب ها یا ماین های پنهان شده روی سرک آنها موثر واقع می شود، دیگر ضرورت نیست تا به جنگ های رویارویی بپردازند. این درست که عساکر قهرمان و با شهامت ما باید طالبان را برانند و سرکوب کنند چنانچه کرده اند، اما این کار به فشار دادن پوقانه شباهت دارد. به باور روزنامه، آنچه را که جنرالان می گویند، ما می توانیم آن را انجام بدهیم. اما باید به واقعیت های قومی و سیاسی منطقه و درک روابط منطقوی تبدیل شود.
روزنامه اندی پندنت در اخیر این بخش مقاله می نویسد: رسانه های خبری، سیاست مداران محافظه کار و اردو برای افغانستان و عراق همان گونه به استدلال می پردازند که حکومت های گذشته را مورد ملامتی قرار داده و گفته اند که آنها برای این گونه جنگ ها منابع کافی تدارک ندیده اند. آنها چنان استدلال می نمایند که اگر ما عساکر و وسایل کافی در اختیار می داشتیم، طالبان را شکست می دادیم و با خوشی خود افغانستان را ترک می کردیم. این موضوع برای بسیاری اشخاص شاید قابل قبول باشد، اما در دراز مدت، این مساله ما را مجال آن را نمی دهد که در افغانستان درس های عبرت آمیز پنج سال گذشته را یاد بگیریم.
رویترز
آژانس خبری رویترز در باره یاغیان لیبیا که در افغانستان جنگیده اند، مقالهء نوشته و در یک بخش این مقاله می نویسد: عبدالحکیم الحسدی که در افغانستان جنگیده، اکنون در لیبیا بخاطر سقوط دادن رژیم قذافی می جنگد و جنگجو تربیه می نماید.
به نوشته آژانس، او تا حال بیش از پنجصد جنگجو آماده کرده است. الحسدی می گوید: یک زمان در پاکستان مقامات استخباراتی امریکا مدت دو ماه از وی راجع به ارتباط او با شبکهء القاعده تحقیقات کردند. ولی او با این شبکه هیچ ارتباط ندارد.