چندین روزنامه ونشریۀ غربی به مناسبت دوسالگی حکومت طالبان مطالبی را نشر کرده اند.
روزنامه گاردین
- روزنامه گاردین یک مطلب به قلم نیکولا گوردن سمیت سفیر سابق آسترالیا در کابل چاپ کرده است.
درعنوان این مطلب آمده است که " در های خود را به روی افغانستان نبندید"
درادامه مطلب می خوانیم که با گذشت دوسال از زمامداری طالبان انترنت که برای تامین حمایت جهانیان از افغانستان ضروری است ضعیف شده ولی مردم افغانستان مستحق تماس اند وشایستگی همه آرزوها وتعهدات را دارند.
نویسنده می افزاید که مردم افغانستان بخصوص زنان و دختران اکنون با یک واقعیت تاریک زندگی خود روبرو اند که هرچیز از سوی طالبان تعیین می شود وآنها از مزایای مردمسالاری ضعیف که با حمایت غرب در بیست سال گذشته در کشور وجود داشت محروم شده اند.
در ادامۀ مطلب می خوانیم که زنان افغان برعلاوۀ کمک های بشردوستانه به مساعدت بیشتر دربخش های سرمایه گزاری، خدمات روزمره و انکشاف اقتصادی نیاز دارند.
روزنامۀ گلوب ایند میل
- در این میان روزنامۀ گلوب ایند میل چاپ کانادا دریک مطلب خود نوشته که با گذشت دوسال از حکمروایی طالبان یک تعداد افغان ها که با اردوی کانادا درسابق همکاری داشتند هنوز هم در بی سرنوشتی بسر می برند.
روزنامه از سرگذشت یک ترجمان سابق نیروهای کانادایی می نویسد که برای رفتن به این کشور با ۵ فرزند وهمسر خود در یک اتاق هوتل در اسلام آباد از مدت یکسال به این سو درحال انتظار بسر می برد.
به نوشته روزنامه٬ وی اکثر اوقات روز در این اتاق می باشد و کدام وضعیت پناهندگی درپاکستان ندارد و اطفال وی نیز به مکتب رفته نمی توانند.
روزنامه می نویسد با اینکه این خانواده در یاس وپریشانی بسر می برد ولی باز هم قصد برگشت به افغانستان را ندارد.
روزنامه تیلیگراف
- اما روزنامه تیلیگراف این سخن ظریفه غفاری فعال حقوق زن وشاروال سابق میدان وردگ را عنوان قرار داده که می گوید :" طالبان روزانه مرا به مرگ تهدید می کنند ولی من بخاطری زنانی ترس دارم که نمی توانند از افغانستان فرار کنند."
وی می گوید که شکنجه و بازداشت زنان به ابزار وسیع آزار واذیت تبدیل شده است .
ظریفه غفاری به مناسبت دوسالگی سقوط کابل به تلگراف گفت هر روز ده ها تهدید دریافت می کند . حتی دیروز طالبان به وی گفتند: "صبر کن، ما به دنبال تو می آییم".
وی گفته که درهیچ جا احساس امنیت نمی کند و شوهرش باید درهمه جا وی را همراهی کند.
خانم غفاری در سال ۲۰۱۸ در سن ۲۳ سالگی به عنوان شاروال میدان شهر انتخاب شد و در حالی که هنوز در افغانستان زندگی می کرد از سه سوء قصد جان سالم به در برد. در یکی از سوء قصدها، پدرش کشته شد.
تیلیگراف می نویسد که خانم غفاری یکی از۱.۶ میلیون نفری است که پس از برگشت طالبان به قدرت در تابستان سال ۱۴۰۰ از کشور خارج شده اند.