نیویارک تایمز
روزنامه نیویارک تایمز در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان آماده گی برای یافتن راه خروج از افغانستان که در بخش آن می نویسد، ایالات متحده بعد از برکنار کردن نظام طالبان در سال 2001 برنامه های وسیع را برای افغانستان طرح کرده بود، تشکیل دموکراسی، رشد و تقویه یک حکومت قوی مرکزی، یک قوه امنیتی موثر، کاهش نقش این کشور در تجارت هرویین، اعمار زیربناهای اقتصادی، تشویق تعلیم و تقویه حقوق زنان.
به نوشته روزنامه تمام این خواسته ها اکنون به شکلی حنثی شده اند و اکنون صاحب منصبان اردوی امریکا یک لست کوتاه تر را پیشرو دارند، در صدر این لست عباره انتقال بچشم می خورد. یعنی دادن مسوولیت به قوای افغان که توسط امریکا تمویل می شود تا راه برای خروج از افغانستان باز شود.
اما به نوشته روزنامه سوال مهم اینست که آیا قوای افغان می توانند جای قوای خارجی را بشکل واقعی آن پر کنند. به نوشته روزنامه در این رابطه دو نظر وجود دارد، یک تعداد فکر می کنند که با رفتن قوای خارجی از افغانستان افغانها بین خود جور آمده و صلح خواهند کرد و میانجیگران محلی موفقتر خواهند بود.
عده دیگر برعکس پیشبینی می کنند که با بیرون رفتن قوای خارجی از افغانستان جنگجویان طالبان و شبکه حقانی فشار را بر اردوی ملی افغانستان بیشتر خواهند ساخت که بدون کمک امریکا سربازان آن فرار خواهند کرد.
با در نظرداشت تجربه غیر کافی تعلیم نظامی و نبود تجهیزات و اسلحه مدرن در دست قوای افغان، صاحب منصبان امریکائی می گویند، تا زمانی که آنها در قرار گاه های افغانستان هستند، امنیت هم وجود خواهد داشت ولی این سوال برای آنها هم پیدا شده است که بعد از رفتن آنها سرنوشت افغانستان چه خواهد شد؟
تایم
مجله تایم در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان جنگی که امکان پیروزی ندارد که در بخش آن می نویسد، حکومت افغانستان و شرکای امریکائی آن نسلها وقت ندارند که افغانستان را بسمت پیروزی سوق بدهند، بلکه تا ختم سال 2014 بیش از 38 ماه باقی نمانده است.
ده سال از عملیات تحت رهبری امریکا در افغانستان گذشت و اما افغانستان چه از نگاه نظامی و چه هم از نگاه اقتصادی و حتی سیاسی متکی بخود نیست. در چنین حالت به نوشته مجله تایم ایالات متحده در باره برنامه خروج از افغانستان تبلیغات می کند.
به نوشته مجله یک زمانی امریکائی ها بیرون رفتن از افغانستان را مشروط به پیروزی میدانستند، اما امروز خود بیرون رفتن معنی پیروزی را برای آنها تعریف می کند.
اگر فکر امریکائی ها چنین باشد به نوشته مجله این پیروزی آنها بیشتر نماینگر ناکامی آنها خواهد بود.
روزنامه نیویارک تایمز در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان آماده گی برای یافتن راه خروج از افغانستان که در بخش آن می نویسد، ایالات متحده بعد از برکنار کردن نظام طالبان در سال 2001 برنامه های وسیع را برای افغانستان طرح کرده بود، تشکیل دموکراسی، رشد و تقویه یک حکومت قوی مرکزی، یک قوه امنیتی موثر، کاهش نقش این کشور در تجارت هرویین، اعمار زیربناهای اقتصادی، تشویق تعلیم و تقویه حقوق زنان.
به نوشته روزنامه تمام این خواسته ها اکنون به شکلی حنثی شده اند و اکنون صاحب منصبان اردوی امریکا یک لست کوتاه تر را پیشرو دارند، در صدر این لست عباره انتقال بچشم می خورد. یعنی دادن مسوولیت به قوای افغان که توسط امریکا تمویل می شود تا راه برای خروج از افغانستان باز شود.
اما به نوشته روزنامه سوال مهم اینست که آیا قوای افغان می توانند جای قوای خارجی را بشکل واقعی آن پر کنند. به نوشته روزنامه در این رابطه دو نظر وجود دارد، یک تعداد فکر می کنند که با رفتن قوای خارجی از افغانستان افغانها بین خود جور آمده و صلح خواهند کرد و میانجیگران محلی موفقتر خواهند بود.
عده دیگر برعکس پیشبینی می کنند که با بیرون رفتن قوای خارجی از افغانستان جنگجویان طالبان و شبکه حقانی فشار را بر اردوی ملی افغانستان بیشتر خواهند ساخت که بدون کمک امریکا سربازان آن فرار خواهند کرد.
با در نظرداشت تجربه غیر کافی تعلیم نظامی و نبود تجهیزات و اسلحه مدرن در دست قوای افغان، صاحب منصبان امریکائی می گویند، تا زمانی که آنها در قرار گاه های افغانستان هستند، امنیت هم وجود خواهد داشت ولی این سوال برای آنها هم پیدا شده است که بعد از رفتن آنها سرنوشت افغانستان چه خواهد شد؟
تایم
مجله تایم در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان جنگی که امکان پیروزی ندارد که در بخش آن می نویسد، حکومت افغانستان و شرکای امریکائی آن نسلها وقت ندارند که افغانستان را بسمت پیروزی سوق بدهند، بلکه تا ختم سال 2014 بیش از 38 ماه باقی نمانده است.
ده سال از عملیات تحت رهبری امریکا در افغانستان گذشت و اما افغانستان چه از نگاه نظامی و چه هم از نگاه اقتصادی و حتی سیاسی متکی بخود نیست. در چنین حالت به نوشته مجله تایم ایالات متحده در باره برنامه خروج از افغانستان تبلیغات می کند.
به نوشته مجله یک زمانی امریکائی ها بیرون رفتن از افغانستان را مشروط به پیروزی میدانستند، اما امروز خود بیرون رفتن معنی پیروزی را برای آنها تعریف می کند.
اگر فکر امریکائی ها چنین باشد به نوشته مجله این پیروزی آنها بیشتر نماینگر ناکامی آنها خواهد بود.