بعضی ها به این نظر اند که اعمال ظالمانه طالبان در مناطق روستایی افغانستان بالاخره سبب خواهد شد که مردم خودشان علیه طالبان قیام کنند و آنها را از محلات خود خارج نمایند.
از سال ها به اینسو در ذهن بعضی از مقامات نظامی و سربازان ناتو در افغانستان یک نوع آرزوی منفی وجود داشت که شورشیان طالبان به مناطق روستایی افغانستان تمرکز خواهند کرد و برعوض جمع کردن مردم به دور خود به اعمال وحشیانه، کشتار، معیوب ساختن و حملات دست خواهند زد.
امیدی که عموماً بطور خفیه به گوش ها می رسید این بود که اگر طالبان به اعمال زشت دست بزنند، مردم عادی افغانستان آنها را ترد خواهند کرد.
این گونه طرز فکر عمیقاً مخالف سیاست ناتو در افغانستان می باشد، زیرا هدف آنها حتی الامکان دفاع از مردم افغانستان در مقابل طالبان می باشد.
اما این نظر عموماً در بین آن عساکری امریکایی که در ولایت انبار عراق خدمت کرده اند بیشتر نفوذ کرده بود، زیرا وقتی که این ولایت بدست افراد خارجی القاعده افتاد، زندگی برای مردم محل به جهنم تبدیل شد.
در سال 2006 مردم عام در اینجا بر علیه شورشیان اقدام کرده و آنها را از شهر خارج نمودند.
در چند سال اخیر طالبان هم به حیات مردم عام کمتر توجه نشان داده اند. به اساس احصاییه های سازمان ملل متحد از جمله 1500 نفر ملکی که در شش ماه اول سال جاری در جنگ ها کشته شدند، از هر 5 نفر آنها چهار ایشان در نتیجه حملات طالبان تلف گردیده اند.
به نوشته مجله یک دلیل اینست که با کشته شدن قوماندانان و افراد طالبان در حملات قوای خارجی، آنها شورشیان خارجی را که در مدرسه های پاکستان درس خوانده و با منطقه علایق نداشتند، به اینجا ها فرستادند. برای این افراد کشتن و بیجا ساختن مردم محلی کدام مفهومی نداشت.
کیت کلارک از شبکه تحلیلگران افغانستان می گوید، در مناطق روستایی شورشیان سیستم عدلی رسمی را ترک کرده و به اعدام های بدون محاکمه دست می زنند بطور مثال طالبان در تابستان گذشته فرزند هشت ساله یک مامور پولیس را اعدام کردند.
به نوشته مجله این حرکت ها با ادعای های طالبان که گویا می خواهند مردم را از شر جنگ سالاران، حکومتداران فاسد و متجاوزین ناتو نجات بدهند، سازگار نیست.
برای بهتر ساختن این تصویر رهبر طالبان ملا محمد عمر که در مناطق سرحدی پاکستان مستقر می باشد یک اعلامیه کم سابقه را نشر نموده و به افراد سرکش طالبان هشدار داد که اگر به کشتار و اذیت مردم ملکی دست بزنند، به جزای شرعی روبرو خواهند شد.
اما چند روز بعد از صدور این اعلامیه بار دیگر یک حمله کننده انتحاری در بغلان در یک مسجد خود را انفجار داده هفت نفر را کشته و 17 نفر دیگر را مجروح ساخت.
هر چند اعمال خشونت بار طالبان ادامه دارد، اما کدام علامت مشاهده نمی شود که حرکت مانند جنبش بیداری انبار، در افغانستان هم ظهور نماید و تا حال به غیر از چند حادثه پراکنده در ولایت هلمند که مردم بر علیه طالبان قیام کرده اند، کدام اقدامی دیگر در سطح عام علیه آنها مشاهده نشده است.
اکنون خشونت در افغانستان به بلندترین درجه که در عراق وجود داشت رسیده است. اما مردم فکر می کنند خطری که از برخورد با طالبان ظهور می کند نیز بیشتر می باشد، زیرا مردم ملکی می دانند که حکومت افغانستان توانایی دفاع از آنها را ندارد.
از سال ها به اینسو در ذهن بعضی از مقامات نظامی و سربازان ناتو در افغانستان یک نوع آرزوی منفی وجود داشت که شورشیان طالبان به مناطق روستایی افغانستان تمرکز خواهند کرد و برعوض جمع کردن مردم به دور خود به اعمال وحشیانه، کشتار، معیوب ساختن و حملات دست خواهند زد.
امیدی که عموماً بطور خفیه به گوش ها می رسید این بود که اگر طالبان به اعمال زشت دست بزنند، مردم عادی افغانستان آنها را ترد خواهند کرد.
این گونه طرز فکر عمیقاً مخالف سیاست ناتو در افغانستان می باشد، زیرا هدف آنها حتی الامکان دفاع از مردم افغانستان در مقابل طالبان می باشد.
اما این نظر عموماً در بین آن عساکری امریکایی که در ولایت انبار عراق خدمت کرده اند بیشتر نفوذ کرده بود، زیرا وقتی که این ولایت بدست افراد خارجی القاعده افتاد، زندگی برای مردم محل به جهنم تبدیل شد.
در سال 2006 مردم عام در اینجا بر علیه شورشیان اقدام کرده و آنها را از شهر خارج نمودند.
در چند سال اخیر طالبان هم به حیات مردم عام کمتر توجه نشان داده اند. به اساس احصاییه های سازمان ملل متحد از جمله 1500 نفر ملکی که در شش ماه اول سال جاری در جنگ ها کشته شدند، از هر 5 نفر آنها چهار ایشان در نتیجه حملات طالبان تلف گردیده اند.
به نوشته مجله یک دلیل اینست که با کشته شدن قوماندانان و افراد طالبان در حملات قوای خارجی، آنها شورشیان خارجی را که در مدرسه های پاکستان درس خوانده و با منطقه علایق نداشتند، به اینجا ها فرستادند. برای این افراد کشتن و بیجا ساختن مردم محلی کدام مفهومی نداشت.
کیت کلارک از شبکه تحلیلگران افغانستان می گوید، در مناطق روستایی شورشیان سیستم عدلی رسمی را ترک کرده و به اعدام های بدون محاکمه دست می زنند بطور مثال طالبان در تابستان گذشته فرزند هشت ساله یک مامور پولیس را اعدام کردند.
به نوشته مجله این حرکت ها با ادعای های طالبان که گویا می خواهند مردم را از شر جنگ سالاران، حکومتداران فاسد و متجاوزین ناتو نجات بدهند، سازگار نیست.
برای بهتر ساختن این تصویر رهبر طالبان ملا محمد عمر که در مناطق سرحدی پاکستان مستقر می باشد یک اعلامیه کم سابقه را نشر نموده و به افراد سرکش طالبان هشدار داد که اگر به کشتار و اذیت مردم ملکی دست بزنند، به جزای شرعی روبرو خواهند شد.
اما چند روز بعد از صدور این اعلامیه بار دیگر یک حمله کننده انتحاری در بغلان در یک مسجد خود را انفجار داده هفت نفر را کشته و 17 نفر دیگر را مجروح ساخت.
هر چند اعمال خشونت بار طالبان ادامه دارد، اما کدام علامت مشاهده نمی شود که حرکت مانند جنبش بیداری انبار، در افغانستان هم ظهور نماید و تا حال به غیر از چند حادثه پراکنده در ولایت هلمند که مردم بر علیه طالبان قیام کرده اند، کدام اقدامی دیگر در سطح عام علیه آنها مشاهده نشده است.
اکنون خشونت در افغانستان به بلندترین درجه که در عراق وجود داشت رسیده است. اما مردم فکر می کنند خطری که از برخورد با طالبان ظهور می کند نیز بیشتر می باشد، زیرا مردم ملکی می دانند که حکومت افغانستان توانایی دفاع از آنها را ندارد.
