گروه حقانی عملیات مالی مغلق مافیا گونه را به وجود آورده که بر اخاذی، اختطاف، قاچاق و روابط با فعالیت های تجارتی مشروع اتکا دارد. این در یک گزارش جدید توسط مرکز تحقیقاتی مبارزه با تروریزم که مقرش در نیویارک است نشر شده است.
این گزارش حاکی از آن است که این سیستم مالی آنقدر سودمند شده که حفظ آن برای این گروه شاید به اندازهء خارج ساختن نیروهای خارجی از افغانستان به یک هدف مبدل شده باشد.
بر اساس این گزارش تحقیقی جدید، این می تواند تلاش های ایالات متحدهء امریکا را برای زمینه سازی جهت پایان جنگ یازده ساله پیچیده می سازد، زیرا یک قسمت اعظم جریان پول این شبکه به بی ثباتی و بی قانونی ناشی از منازعه بستگی دارد.
این گزارش که روز سه شنبه منتشر شد، بر اساس اسناد آرشیف، اسناد به دست آمده از مصاحبه ها با مقامات غربی، افغان و پاکستانی و صحبت با باشندگان مناطق که شبکهء حقانی در آن فعالیت دارد، تهیه شده است.
به گزارش خبرگزاری اسوشیتد پرس، ریچارد اولسن دیپلومات امریکایی که واشنگتن او را به حیث سفیر آیندهء در اسلام آباد معرفی کرده، روز سه شنبه در اجلاس استماعیهء سنای امریکا گفت: وادار ساختن اسلام آباد جهت سرکوب شبکهء حقانی، عاجلترین کار برای او خواهد بود.
درین گزارش آمده است که جلال الدین حقانی موسس شبکهء حقانی شبکهء حمایت مالی خود را چندین دهه قبل به دنبال تهاجم اتحاد شوروی به افغانستان در سال 1979 میلادی آغاز کرده بود.
بر اساس گزارش، در جریان یک دهه جنگ، حقانی عمدتاً بر پول، اسلحه و تدارکات که از سوی ادارهء استخبارات پاکستانی آی اس آی فراهم می شد، متکی بود. بر بنیاد گزارش، در آن زمان آی اس آی، میلیاردها دالر را از ایالات متحدهء امریکا و عربستان سعودی دریافت کرده بود.
به دنبال خروج شوروی در سال 1989 میلادی از افغانستان، همکاری خارجی به سرعت کاهش یافت و این باعث شد که شبکهء حقانی برای تمویل خود منابع جدیدی را جستجو کند.
این منابع، بر بنیاد گزارش مرکز تحقیقاتی مبارزه با تروریزم، راه های مختلف تمویل را در برمی گرفت: به گونهء مثال، دریافت پول از تمویل کننده گان عربی در خلیج و کسب عواید از طریق حمایت از قاچاقبران مواد مخدر و اخاذی از تاجران در شرق افغانستان و مناطقی در امتداد سرحدات مشترک میان افغانستان و پاکستان.
بر بنیاد این گزارش، بعد از آن که طالبان در سال 1996 میلادی افغانستان را تحت کنترول درآوردند و حقانی را به حیث وزیر امور قبایل و سرحدات تعیین کردند، توانایی او به کسب پول از راه قاچاق مواد مخدر و دیگر فعالیت های قاچاقی افزایش یافت.
درین گزارش آمده است که به دنبال، سقوط رژیم طالبان در سال 2001 میلادی و کوچیدن آن به پاکستان، این گروه به روابط با تمویل کننده گان عربی خود همچنان ادامه داد به طوری که رهبران ارشد آن به طور منظم به کشورهای خلیج سفر می کردند.
بر پایه این گزارش، منابع محلی گفته اند که در واقع ناممکن است که در مناطق فعالیت شبکهء حقانی تجارت شود، مگر این که این شبکهء فعالیت تجارتی را تصدیق کند و عواید خود را به شکلی از اشکال از آن به دست آرد.
در گزارش مرکز تحقیقی مبارزه با تروریزم، همچنان آمده است که پرعایدترین هدف برای اخاذی، ناتو و دیگر پروژه های ساختمانی در افغانستان و پاکستان اند که توسط خارجی ها تمویل می شوند.
بر اساس این گزارش، اتکای شبکهء حقانی بر منابع تمویل غیرقانونی پس از آن افزایش یافت که خود حقانی در سال 2005 میلادی دچار یک سکتهء گذری شد و مسوولیت عملیات های روزانه را به پسرش سراج الدین حقانی واگذار کرد.
این گزارش می گوید: هدف قرار دادن زیربنای مالی شبکهء حقانی شاید کلید سرکوب این شبکه باشد.
در گزارش خبرگزاری اسوشیتد پرس آمده است که بسیاری از تحلیل گران بدین باورند که پاکستان در هدف قرار دادن شبکهء حقانی بی میل است، زیرا با این شبکه روابط دیرینه دارد و می تواند برای پاکستان پس از خروج نیروهای خارجی ازین کشور یک متحد مفید باشد.
این گزارش حاکی از آن است که این سیستم مالی آنقدر سودمند شده که حفظ آن برای این گروه شاید به اندازهء خارج ساختن نیروهای خارجی از افغانستان به یک هدف مبدل شده باشد.
بر اساس این گزارش تحقیقی جدید، این می تواند تلاش های ایالات متحدهء امریکا را برای زمینه سازی جهت پایان جنگ یازده ساله پیچیده می سازد، زیرا یک قسمت اعظم جریان پول این شبکه به بی ثباتی و بی قانونی ناشی از منازعه بستگی دارد.
این گزارش که روز سه شنبه منتشر شد، بر اساس اسناد آرشیف، اسناد به دست آمده از مصاحبه ها با مقامات غربی، افغان و پاکستانی و صحبت با باشندگان مناطق که شبکهء حقانی در آن فعالیت دارد، تهیه شده است.
به گزارش خبرگزاری اسوشیتد پرس، ریچارد اولسن دیپلومات امریکایی که واشنگتن او را به حیث سفیر آیندهء در اسلام آباد معرفی کرده، روز سه شنبه در اجلاس استماعیهء سنای امریکا گفت: وادار ساختن اسلام آباد جهت سرکوب شبکهء حقانی، عاجلترین کار برای او خواهد بود.
درین گزارش آمده است که جلال الدین حقانی موسس شبکهء حقانی شبکهء حمایت مالی خود را چندین دهه قبل به دنبال تهاجم اتحاد شوروی به افغانستان در سال 1979 میلادی آغاز کرده بود.
بر اساس گزارش، در جریان یک دهه جنگ، حقانی عمدتاً بر پول، اسلحه و تدارکات که از سوی ادارهء استخبارات پاکستانی آی اس آی فراهم می شد، متکی بود. بر بنیاد گزارش، در آن زمان آی اس آی، میلیاردها دالر را از ایالات متحدهء امریکا و عربستان سعودی دریافت کرده بود.
به دنبال خروج شوروی در سال 1989 میلادی از افغانستان، همکاری خارجی به سرعت کاهش یافت و این باعث شد که شبکهء حقانی برای تمویل خود منابع جدیدی را جستجو کند.
این منابع، بر بنیاد گزارش مرکز تحقیقاتی مبارزه با تروریزم، راه های مختلف تمویل را در برمی گرفت: به گونهء مثال، دریافت پول از تمویل کننده گان عربی در خلیج و کسب عواید از طریق حمایت از قاچاقبران مواد مخدر و اخاذی از تاجران در شرق افغانستان و مناطقی در امتداد سرحدات مشترک میان افغانستان و پاکستان.
بر بنیاد این گزارش، بعد از آن که طالبان در سال 1996 میلادی افغانستان را تحت کنترول درآوردند و حقانی را به حیث وزیر امور قبایل و سرحدات تعیین کردند، توانایی او به کسب پول از راه قاچاق مواد مخدر و دیگر فعالیت های قاچاقی افزایش یافت.
درین گزارش آمده است که به دنبال، سقوط رژیم طالبان در سال 2001 میلادی و کوچیدن آن به پاکستان، این گروه به روابط با تمویل کننده گان عربی خود همچنان ادامه داد به طوری که رهبران ارشد آن به طور منظم به کشورهای خلیج سفر می کردند.
بر پایه این گزارش، منابع محلی گفته اند که در واقع ناممکن است که در مناطق فعالیت شبکهء حقانی تجارت شود، مگر این که این شبکهء فعالیت تجارتی را تصدیق کند و عواید خود را به شکلی از اشکال از آن به دست آرد.
در گزارش مرکز تحقیقی مبارزه با تروریزم، همچنان آمده است که پرعایدترین هدف برای اخاذی، ناتو و دیگر پروژه های ساختمانی در افغانستان و پاکستان اند که توسط خارجی ها تمویل می شوند.
بر اساس این گزارش، اتکای شبکهء حقانی بر منابع تمویل غیرقانونی پس از آن افزایش یافت که خود حقانی در سال 2005 میلادی دچار یک سکتهء گذری شد و مسوولیت عملیات های روزانه را به پسرش سراج الدین حقانی واگذار کرد.
این گزارش می گوید: هدف قرار دادن زیربنای مالی شبکهء حقانی شاید کلید سرکوب این شبکه باشد.
در گزارش خبرگزاری اسوشیتد پرس آمده است که بسیاری از تحلیل گران بدین باورند که پاکستان در هدف قرار دادن شبکهء حقانی بی میل است، زیرا با این شبکه روابط دیرینه دارد و می تواند برای پاکستان پس از خروج نیروهای خارجی ازین کشور یک متحد مفید باشد.
