در این اواخر كالا های دوخت زندانیان زندان شبرغان در بین جوانان و نوجوانان مروج شده و زندانیان زندان شهر شبرغان از دوخت و فروش كالا های بنام محبسی و موره دوزی عاید خوبی را بدست می آورند.
مسوولان زندان شبرغان كه این زندانیان سالانه چقدر عاید به نفع دولت و خود شان بدست می آورند چیزی نگفتند اما می گویند: از جمله 835 تن زندانی 555 تن آنان مصروف آموزش درس و تعلیم بوده و متباقی آنها در بخش آمریت صنعتی حرفوی كار می كنند كه عواید صنایع دستی و قنادی آنان نسبت به سال گذشته افزایش یافته است.
قبل از این كه با تعدادی از زندانیان و مسوولین زندان گفت و شنودی داشته باشیم باید گفت: محبس شبرغان كه در ساحه چهل جریب زمین در شمال غرب این شهر موقعیت دارد حدود پنجاه سال قبل ساخته شده و امروز بنام زندان شبرغان یاد می شود كه این زندان نسبت به زندان های دیگر ولایات شمال تفاوت زیاد دارد. وقتیكه آدم به داخل این زندان می شود احساس یك شهرك را
می كند. اما به گفته عدهء از زندانیان، زندان باز هم زندان است.
در داخل این زندان بلاك های اول، دوم و سوم مشاهده می شود كه طرف غرب این زندان تعمیر جدید زندان زنانه و در وسط، آشپز خانه، كلینیك صحی، زندان معتادین، كارخانه های قنادی، قالین بافی، نجاری، حلفی سازی و خیاطی به چشم می خورند.
جالب این است كه در روز های بازار دوشنبه و پنجشنبه عدهء از زندانیان صنایع دستی شان را به روی زمین می گسترانند و برای پایوازان می فروشند و از این طریق پول هنگفت بدست می آورند. من به یكی از دستگاه های خیاطی بخش آمریت صنعتی این زندان رفته با یك تن از خیاطان زندانی هم صحبت شدم. او خود را معرفی نموده گفت: نام من محمد علیم یك تن از محبوسین زندان شبرغان استم شش سال و یك ماه می شود زندانی می باشم كه به اتهام قتل برایم 15 سال قید بر آمده و در بخش خیاطی به صفت استاد با هفت تن از شاگردانم یكجا كار می كنم.
تولیدات كه ما داریم كالا های موره دوزی و كالا های محبسی یاد می شود كه در زندان و خارج از زندان به فروش می رسد و عواید بدست آمده از این طریق به خزانه دولت پرداخت می گردد و خرچی خود ما نیز می شود.
محمد علیم می گوید: كالا های دوخت محبس در همه جا نام دارد و برتری آن در سلیقه این كالا ها است كه شاگردان بالای این كالا ها خیلی ها دقیق كار می كنند.
مل پاسوال دولت محمد عزیز مدیر عمومی محبس شبرغان كه ما را در تهیه گزارش همراهی كرد و در بخش های مختلف تولیدات زندانیان معلومات ارایه می كرد از علاقمندی زندانیان به آموختن حرفه اظهار خوشی نموده گفت: ما در پهلوی این همه حرفه ها نظر به پالیسی دولت تلاش می كنیم تا به این زندانیان زیادتر در مورد اصلاح، تربیت و علم، آموزش دهیم. تا آنان بتوانند بعد از رفتن از زندان، انسان های بدرد بخور و سالم بدر آیند چرا كه زندان جای تربیت است.
مدیر محبس شبرغان در مورد مشكل عمده زندانیان نیز اشاره نموده گفت: مشكل اساسی این زندانیان كمبود بستر در كلینیك است كه ظرفیت 835 نفر را ندارد. در این حال تعدادی از زندانیان كه دیر وقت در توقیف مانده اند بسیار مایوس به نظر می رسیدند و از دولت خواهان رسیده گی به این مشكل شان شدند و گفتند دولت در مورد این مشكل ما هیچ توجهء جدی ندارد كسیكه واسطه ندارد سال ها در این زندان باقی میماند.
به گفته مسوولان، در حال حاضر تعداد افراد زندانی در زندان شبرغان به 835 نفر می رسد كه از آن جمله 55 تن آنان زنان هستند كه بیشتر از 20 تن اطفال نیز یكجا با مادران شان در زندان بسر می برند.
گزارشگر : محمد عالم رحمانیار
مسوولان زندان شبرغان كه این زندانیان سالانه چقدر عاید به نفع دولت و خود شان بدست می آورند چیزی نگفتند اما می گویند: از جمله 835 تن زندانی 555 تن آنان مصروف آموزش درس و تعلیم بوده و متباقی آنها در بخش آمریت صنعتی حرفوی كار می كنند كه عواید صنایع دستی و قنادی آنان نسبت به سال گذشته افزایش یافته است.
قبل از این كه با تعدادی از زندانیان و مسوولین زندان گفت و شنودی داشته باشیم باید گفت: محبس شبرغان كه در ساحه چهل جریب زمین در شمال غرب این شهر موقعیت دارد حدود پنجاه سال قبل ساخته شده و امروز بنام زندان شبرغان یاد می شود كه این زندان نسبت به زندان های دیگر ولایات شمال تفاوت زیاد دارد. وقتیكه آدم به داخل این زندان می شود احساس یك شهرك را
می كند. اما به گفته عدهء از زندانیان، زندان باز هم زندان است.
در داخل این زندان بلاك های اول، دوم و سوم مشاهده می شود كه طرف غرب این زندان تعمیر جدید زندان زنانه و در وسط، آشپز خانه، كلینیك صحی، زندان معتادین، كارخانه های قنادی، قالین بافی، نجاری، حلفی سازی و خیاطی به چشم می خورند.
جالب این است كه در روز های بازار دوشنبه و پنجشنبه عدهء از زندانیان صنایع دستی شان را به روی زمین می گسترانند و برای پایوازان می فروشند و از این طریق پول هنگفت بدست می آورند. من به یكی از دستگاه های خیاطی بخش آمریت صنعتی این زندان رفته با یك تن از خیاطان زندانی هم صحبت شدم. او خود را معرفی نموده گفت: نام من محمد علیم یك تن از محبوسین زندان شبرغان استم شش سال و یك ماه می شود زندانی می باشم كه به اتهام قتل برایم 15 سال قید بر آمده و در بخش خیاطی به صفت استاد با هفت تن از شاگردانم یكجا كار می كنم.
تولیدات كه ما داریم كالا های موره دوزی و كالا های محبسی یاد می شود كه در زندان و خارج از زندان به فروش می رسد و عواید بدست آمده از این طریق به خزانه دولت پرداخت می گردد و خرچی خود ما نیز می شود.
محمد علیم می گوید: كالا های دوخت محبس در همه جا نام دارد و برتری آن در سلیقه این كالا ها است كه شاگردان بالای این كالا ها خیلی ها دقیق كار می كنند.
مل پاسوال دولت محمد عزیز مدیر عمومی محبس شبرغان كه ما را در تهیه گزارش همراهی كرد و در بخش های مختلف تولیدات زندانیان معلومات ارایه می كرد از علاقمندی زندانیان به آموختن حرفه اظهار خوشی نموده گفت: ما در پهلوی این همه حرفه ها نظر به پالیسی دولت تلاش می كنیم تا به این زندانیان زیادتر در مورد اصلاح، تربیت و علم، آموزش دهیم. تا آنان بتوانند بعد از رفتن از زندان، انسان های بدرد بخور و سالم بدر آیند چرا كه زندان جای تربیت است.
مدیر محبس شبرغان در مورد مشكل عمده زندانیان نیز اشاره نموده گفت: مشكل اساسی این زندانیان كمبود بستر در كلینیك است كه ظرفیت 835 نفر را ندارد. در این حال تعدادی از زندانیان كه دیر وقت در توقیف مانده اند بسیار مایوس به نظر می رسیدند و از دولت خواهان رسیده گی به این مشكل شان شدند و گفتند دولت در مورد این مشكل ما هیچ توجهء جدی ندارد كسیكه واسطه ندارد سال ها در این زندان باقی میماند.
به گفته مسوولان، در حال حاضر تعداد افراد زندانی در زندان شبرغان به 835 نفر می رسد كه از آن جمله 55 تن آنان زنان هستند كه بیشتر از 20 تن اطفال نیز یكجا با مادران شان در زندان بسر می برند.
گزارشگر : محمد عالم رحمانیار
