روزنامه گاردین چاپ بریتانیا در شماره اخیر اش مقاله را تحت عنوان ما در افغانستان برنده می شویم، به نشر رسانیده و در آغاز این مقاله می نویسد، هفته گذشته در مورد تلاش های برقراری ثبات در افغانستان، مقالات زیاد به نشر رسیده بود.
گاردین می نویسد: این واضح است، ایتلاف 50 کشور که در افغانستان حضور نظامی دارند، در چند سال آینده با چالش های زیاد مواجه خواهد شد، ولی به گفته گاردین، در افغانستان در سه بخش، پیشرفت صورت گرفته است.
به نوشته گاردین، اولین و مهم ترین پیشرفت این است که افغانستان دیگر محل امن برای تروریستان نیست و همین موضوع، هدف اصلی ناتو در افغانستان بود.
دوم اینکه، نیروهای ناتو از چند سال به این طرف مشغول آموزش قوای افغان اند و در عملیات ها با آنها همکاری می کنند. این تلاش های نتایج قابل ملاحظه هم داشته اند. تابستان امسال، زمانی مشکلی برای طالبان در افغانستان بود و تنها در چند روز گذشته دو قوماندان مهم طالبان، کشته شدند.
به نوشته روزنامه، در 28 ماه آینده این پیشرفت ها، هنوز هم وسیع تر و پخته تر خواهند شد. به این معنا که نیروهای افغان بعد از سال 2014 خود مسوولیت های امنیتی شان را به عهده می گیرند. این تلاش ها جاری اند و موفق نیز خواهند شد.
به نوشته گاردین، پیشرفت سوم که در افغانستان صورت گرفته این است که، جامعه جهانی تعهدات درازمدت را با افغانستان کرده است.
در کنفرانس توکیو حدود هشتاد کشور جهان تعهد مهم با افغانستان کردند و آن اینکه، بعد از سال 2014 هم با نیروهای امنیتی افغان، کمک خواهند کرد.
برنامه های انکشافی نیز در افغانستان برای چهار سال آینده، ادامه خواهند یافت.
گاردین در بخش اخیر این مقاله تحلیلی می نویسد، در این هیچ تردید وجود ندارد که افغانستان، روزها و شب های سخت را در پیش دارد. حملات نیروهای امنیتی افغان بر همکاران خارجی شان نگران کننده است و برای جلوگیری از آن، تدابیر جدی اتخاذ شده است.
حدود یک صد هزار نیروی خارجی روزانه با حدود سه صد و پنجاه هزار همکار افغان خود شانه به شانه به خوبی همکاری دارند، و برای ایجاد صلح و ثبات در افغانستان کار می کنند.
مجله ایکانومیست هم در شماره اخیر خود مقالهء را در مورد حملات نیروهای افغان بر عساکر ناتو به نشر رسانیده و در بخشی از آن می نویسد:
در سال جاری از هر هفت قربانی ناتو در افغانستان، یک تن آنها از سوی همکاران افغان شان کشته شده اند، یعنی از سوی نیروی که همین ناتو آنرا آموزش داده است.
چنین حملات رو به افزایش اند و رقم آن نسبت به سال گذشته افزایش یافته است.
به نوشته ایکانومیست، دلیل حملات نیروهای افغان بر همکاران خارجی شان به درستی معلوم نیست زیرا در اکثر موارد، حمله کننده گان کشته می شوند و فقط تعداد اندک آنها زنده دستگیر می گردند.
به باور نشریه، یکی از دلایل این موضوع آن است که اردوی افغان به شکل عاجل تشکیل شد و استخدام ها نیز در آن، به عجله صورت گرفت.
دلیل دیگر شاید ملحوظات قومی نژادی و سیاسی باشند.
به نوشته ایکانومیست، هر دلیل که عقب چنین حملات قرار دارد موضوع اصلی این است که، چنین حملات منتج به بی اعتمادی بین نیروهای افغان و خارجی شده است.
ایکانومیست از قول انتونی کوردسمن یک کارمند مرکز مطالعات ستراتیژیک در واشنگتن نوشته است، چنین حملات حمایت مردم امریکا از جنگ افغانستان را کاهش داده است.
به باور انتونی کوردسمن، در میدان کشمکش های سیاسی، میل برای عجله در خروج از افغانستان، رو به افزایش است.
گاردین می نویسد: این واضح است، ایتلاف 50 کشور که در افغانستان حضور نظامی دارند، در چند سال آینده با چالش های زیاد مواجه خواهد شد، ولی به گفته گاردین، در افغانستان در سه بخش، پیشرفت صورت گرفته است.
به نوشته گاردین، اولین و مهم ترین پیشرفت این است که افغانستان دیگر محل امن برای تروریستان نیست و همین موضوع، هدف اصلی ناتو در افغانستان بود.
دوم اینکه، نیروهای ناتو از چند سال به این طرف مشغول آموزش قوای افغان اند و در عملیات ها با آنها همکاری می کنند. این تلاش های نتایج قابل ملاحظه هم داشته اند. تابستان امسال، زمانی مشکلی برای طالبان در افغانستان بود و تنها در چند روز گذشته دو قوماندان مهم طالبان، کشته شدند.
به نوشته روزنامه، در 28 ماه آینده این پیشرفت ها، هنوز هم وسیع تر و پخته تر خواهند شد. به این معنا که نیروهای افغان بعد از سال 2014 خود مسوولیت های امنیتی شان را به عهده می گیرند. این تلاش ها جاری اند و موفق نیز خواهند شد.
به نوشته گاردین، پیشرفت سوم که در افغانستان صورت گرفته این است که، جامعه جهانی تعهدات درازمدت را با افغانستان کرده است.
در کنفرانس توکیو حدود هشتاد کشور جهان تعهد مهم با افغانستان کردند و آن اینکه، بعد از سال 2014 هم با نیروهای امنیتی افغان، کمک خواهند کرد.
برنامه های انکشافی نیز در افغانستان برای چهار سال آینده، ادامه خواهند یافت.
گاردین در بخش اخیر این مقاله تحلیلی می نویسد، در این هیچ تردید وجود ندارد که افغانستان، روزها و شب های سخت را در پیش دارد. حملات نیروهای امنیتی افغان بر همکاران خارجی شان نگران کننده است و برای جلوگیری از آن، تدابیر جدی اتخاذ شده است.
حدود یک صد هزار نیروی خارجی روزانه با حدود سه صد و پنجاه هزار همکار افغان خود شانه به شانه به خوبی همکاری دارند، و برای ایجاد صلح و ثبات در افغانستان کار می کنند.
مجله ایکانومیست هم در شماره اخیر خود مقالهء را در مورد حملات نیروهای افغان بر عساکر ناتو به نشر رسانیده و در بخشی از آن می نویسد:
در سال جاری از هر هفت قربانی ناتو در افغانستان، یک تن آنها از سوی همکاران افغان شان کشته شده اند، یعنی از سوی نیروی که همین ناتو آنرا آموزش داده است.
چنین حملات رو به افزایش اند و رقم آن نسبت به سال گذشته افزایش یافته است.
به نوشته ایکانومیست، دلیل حملات نیروهای افغان بر همکاران خارجی شان به درستی معلوم نیست زیرا در اکثر موارد، حمله کننده گان کشته می شوند و فقط تعداد اندک آنها زنده دستگیر می گردند.
به باور نشریه، یکی از دلایل این موضوع آن است که اردوی افغان به شکل عاجل تشکیل شد و استخدام ها نیز در آن، به عجله صورت گرفت.
دلیل دیگر شاید ملحوظات قومی نژادی و سیاسی باشند.
به نوشته ایکانومیست، هر دلیل که عقب چنین حملات قرار دارد موضوع اصلی این است که، چنین حملات منتج به بی اعتمادی بین نیروهای افغان و خارجی شده است.
ایکانومیست از قول انتونی کوردسمن یک کارمند مرکز مطالعات ستراتیژیک در واشنگتن نوشته است، چنین حملات حمایت مردم امریکا از جنگ افغانستان را کاهش داده است.
به باور انتونی کوردسمن، در میدان کشمکش های سیاسی، میل برای عجله در خروج از افغانستان، رو به افزایش است.