کالاهای مورد نیاز قوای ناتو در افغانستان که از بنادر شمال وارد این کشور و از راه های ولایت بغلان وارد کابل می شوند مواجه با موج از خطرات می باشند. بخصوص تانکرهای حامل تیل این قوا که در مقابل آتش مخالفین کاملاً آسب پذیر هستند و هر سال دهها همچو وسایط تا رسیدن به مقصد در همین شاهراه بغلان حریق می شوند.
یکی از مسیرهای پر خطر این تانکرها هشتاد کیلومتر شاهراه کوهستانی دوشی خنجان می باشد که در آن طی همین هفته گذشته دو تانکر حریق دو تانکر تخریب و یکتن کشته و چهار تن دیگر زخمی شده اند. شاهراه که برای جلوگیری از چنین حوادث پولیس کافی ندارد و عملیات های گاهگاهی دولت هم که در آن صورت می گیرد کاهش بر این حملات بوجود نمی آورد.
این شاهراه تنها راهی است که شمال کشور را به مرکز وصل می کند و تمامی کالاهای مورد نیاز افغانستان که از کشورهای آسیای میانه وارد این کشور می شوند از همین راه به کابل و سایر نقاط برده می شوند.
شاهراه خنجان دوشی که بخش های طویل از آن از میان دره های تنگ و عمدتاً غیر مسکونی عبور می کند در زمان حضور قوای شوروی وقت در افغانستان نیز یکی از راه های پر خطر اکمالاتی این قوا به شمار می رفت.
زیرا با همین شیوه که امروز مخالفین دولت با افراز کمین ها و جنگ های چریکی حمله بر این تانکر ها را ادامه می دهند مجاهدین آنروز نیز ضربات فلج کننده را بر کاروان های اکمالاتی قوای روس وارد می کردند.
حملاتی که گاها باعث می شد تا قوای شوروی برای نجات از آن باج های بزرگی را به مجاهدین بپردازد. مولوی سلطان محمود سنگر مل یکی از قوماندانان پیشن جهادی ولسوالی دوشی که تجارب از جنگ های چریکی در این مسیر را دارد می گوید، ادامه چنین جنگ های فرسایشی و خسته کن می تواند بخش مهم از عوامل شکست ناتو در افغانستان گردد.
به باور وی در حالی که هر تانکر حامل تیل و گاز با اصابت یک مرمی رسام یا آتش زای کلاشینکوف حریق می شود و مخالفین هم به سهولت می توانند آنرا از هر گوشه فیر کنند. ناتو ازین بابت متحمل خسارات زیاد و مواجه به چالشی که نمی تواند از آن به سادگی بگذرد می شود.
او می افزاید، حملات فعلی مخالفین دولت در این ساحه با پیکارهای زمان جهاد همین قدر فرق دارد که مجاهدین زیاد بودند و این ها کم هستند و مجاهدین را همه مردم حمایت می کردند و این ها از حمایت عامه مردم برخوردار نیستند.
بگفته آقای سنگرمل در همین شاهراه دوشی خنجان روس ها که هر روزی تلفات خسارات را متحمل می شدند شکست خوردند و اگر حالا دولت یا قوای ناتو از سر سازش با مخالفین که پناه گاهای امنی در دامنه های هندوکش دارند پیش نیاید از راه زور به آسانی نمی تواند خطرات را از سر راه خود بردارد.
اما شمس الدین سرحدی ولسوال دوشی می گوید، افزایش حملات مخالفین بر کاروان های اکمالاتی قوای ناتو در مسیر شاهراه دوشی خنجان ناشی از کمبود پوسته های امنیتی درین مسیر است و اگر این نقیصه برطرف شود حملات کاهش خواهد یافت.
اما عده دیگری که تجارب از حملات بالای کاروان های اکمالاتی قوای شوروی وقت در این مسیر دارند می گویند، افزایش در پوسته های امنیتی هم نمی تواند درمان قطعی باشد بلکه اگر این کاروان ها از طرف روز یکجایی و با حمایت هوایی روان شوند می توانند بدون خطر به مقصدی که دارند برسند البته در حالتی که اوضاع بد تر ازین شود و دیگر درایوران موترهای اکمالاتی قوای ناتو جرات رفت و آمد ازین مسیر را نداشته باشد.
بشیر احمد غزالی
یکی از مسیرهای پر خطر این تانکرها هشتاد کیلومتر شاهراه کوهستانی دوشی خنجان می باشد که در آن طی همین هفته گذشته دو تانکر حریق دو تانکر تخریب و یکتن کشته و چهار تن دیگر زخمی شده اند. شاهراه که برای جلوگیری از چنین حوادث پولیس کافی ندارد و عملیات های گاهگاهی دولت هم که در آن صورت می گیرد کاهش بر این حملات بوجود نمی آورد.
این شاهراه تنها راهی است که شمال کشور را به مرکز وصل می کند و تمامی کالاهای مورد نیاز افغانستان که از کشورهای آسیای میانه وارد این کشور می شوند از همین راه به کابل و سایر نقاط برده می شوند.
شاهراه خنجان دوشی که بخش های طویل از آن از میان دره های تنگ و عمدتاً غیر مسکونی عبور می کند در زمان حضور قوای شوروی وقت در افغانستان نیز یکی از راه های پر خطر اکمالاتی این قوا به شمار می رفت.
زیرا با همین شیوه که امروز مخالفین دولت با افراز کمین ها و جنگ های چریکی حمله بر این تانکر ها را ادامه می دهند مجاهدین آنروز نیز ضربات فلج کننده را بر کاروان های اکمالاتی قوای روس وارد می کردند.
حملاتی که گاها باعث می شد تا قوای شوروی برای نجات از آن باج های بزرگی را به مجاهدین بپردازد. مولوی سلطان محمود سنگر مل یکی از قوماندانان پیشن جهادی ولسوالی دوشی که تجارب از جنگ های چریکی در این مسیر را دارد می گوید، ادامه چنین جنگ های فرسایشی و خسته کن می تواند بخش مهم از عوامل شکست ناتو در افغانستان گردد.
به باور وی در حالی که هر تانکر حامل تیل و گاز با اصابت یک مرمی رسام یا آتش زای کلاشینکوف حریق می شود و مخالفین هم به سهولت می توانند آنرا از هر گوشه فیر کنند. ناتو ازین بابت متحمل خسارات زیاد و مواجه به چالشی که نمی تواند از آن به سادگی بگذرد می شود.
او می افزاید، حملات فعلی مخالفین دولت در این ساحه با پیکارهای زمان جهاد همین قدر فرق دارد که مجاهدین زیاد بودند و این ها کم هستند و مجاهدین را همه مردم حمایت می کردند و این ها از حمایت عامه مردم برخوردار نیستند.
بگفته آقای سنگرمل در همین شاهراه دوشی خنجان روس ها که هر روزی تلفات خسارات را متحمل می شدند شکست خوردند و اگر حالا دولت یا قوای ناتو از سر سازش با مخالفین که پناه گاهای امنی در دامنه های هندوکش دارند پیش نیاید از راه زور به آسانی نمی تواند خطرات را از سر راه خود بردارد.
اما شمس الدین سرحدی ولسوال دوشی می گوید، افزایش حملات مخالفین بر کاروان های اکمالاتی قوای ناتو در مسیر شاهراه دوشی خنجان ناشی از کمبود پوسته های امنیتی درین مسیر است و اگر این نقیصه برطرف شود حملات کاهش خواهد یافت.
اما عده دیگری که تجارب از حملات بالای کاروان های اکمالاتی قوای شوروی وقت در این مسیر دارند می گویند، افزایش در پوسته های امنیتی هم نمی تواند درمان قطعی باشد بلکه اگر این کاروان ها از طرف روز یکجایی و با حمایت هوایی روان شوند می توانند بدون خطر به مقصدی که دارند برسند البته در حالتی که اوضاع بد تر ازین شود و دیگر درایوران موترهای اکمالاتی قوای ناتو جرات رفت و آمد ازین مسیر را نداشته باشد.
بشیر احمد غزالی
