هنگامی که بارک اوباما رییس جمهور امریکا و همتای افغان اش حامد کرزی در یازدهم جنوری امسال اعلان گشایش دفتری برای مذاکرات با طالبان در قطر را کردند، خوشبینی ها در اداره اوباما در مورد از سرگیری مذاکرات صلح با طالبان افزایش یافت.
ولی به نوشته واشنگتن پست خوشبینی های ماه جنوری حال در ماه فبروری با مشکلاتی مواجه است و واقعیت بخشیدن آن مشکل به نظر می رسد.
تا هنوز کدام توافقی در مورد گشایش این دفتر موجود نیست، و رییس جمهور کرزی گفته است، هیچ توافقی تا زمانی صورت نخواهد گرفت که قطر شرایط حکومت افغانستان را، به طور کتبی بپذیرد.
در حالی که ایالات متحده می خواهد نیروهایش را تا پایان سال 2014 از افغانستان خارج کند، آغاز فوری مذاکرات صلح بخشی مهمی از ستراتیژی آنکشور را در افغانستان تشکیل خواهد داد.
به نوشته واشنگتن پست، بدون موجودیت یک توافق سیاسی ایالات متحده هراس دارد که مبادا با خروج نیروهایش از افغانستان بار دیگر مثل دهه نود، متهم به در میدان گذاشتن افغانستان و ترک منطقه گردد.
تعدادی زیاد نگران اند که اگر یک جنگ دیگر داخلی در افغانستان آغاز شود، همسایه های افغانستان بار دیگر از طرف های مختلف، حمایت خواهند کرد.
ایالات متحده پلان دارد بخشی از نیروهایش را، برای ادامه مبارزه علیه تروریستان در افغانستان نگهدارد. به گفته مقاله واشنگتن پست، در مذاکرات نسبتاً فوری صلح با طالبان، آزادی زندانیان نقش مهمی را بازی خواهد کرد که این آزادی، شامل رهایی بو برگدال خواهد بود، که یگانه نظامی امریکایی است که در قید طالبان قرار دارد.
گفته می شود طالبان در مساله ازسرگیری مذاکرات با امریکا، روی خواسته های خود پافشاری دارند و شرط و شرایطی گذاشته اند. به نوشته واشنگتن پست، طالبان به دو دسته تقسیم اند، یکی آنهایی که منتظر خروج نیروهای امریکایی اند و گروه دوم آنهایی که خواهان مذاکره و حل سیاسی معضله افغانستان اند.
ولی به گفته واشنگتن پست، رییس جمهور کرزی خود بعضاً یکی از دلایل خشم امریکا است.
آخرین مثال این مساله، تقاضای آقای کرزی از قطر است که خواست های حکومت افغانستان را در یک سند کتبی پذیرفته و شرایط ویرا در مورد ایجاد دفتر طالبان در قطر قبول کند. این خواست های آقای کرزی عبارتند از، اینکه این دفتر به غیر از مذاکرات مستقیم با حکومت افغانستان، به برای اهداف دیگر سیاسی استفاده نشود، این دفتر برای مدتی معینی گشایش یافته و اگر مذاکرات صورت نگیرد دوباره مسدود شود، و همه مذاکره کننده گان طالب باید شواهد و اسنادی معتبری را نشان دهند که واقعاً نماینده گان رهبری طالبان اند.
آژانس خبری اسوشیتد پرس نیز در مورد مشکلاتی که در موضوع مذاکرات صلح با طالبان موجود است، نوشته که، به گفته مقامات امریکایی و افغان، اعضای طالبان با نماینده گان 30 تا چهل کشور جهان در تماس اند، از سوی دیگر روابط بین بازیگران عمده این بازی یعنی امریکا، افغانستان و پاکستان، عاری از بی اعتمادی ها نیست که همین عدم اعتماد اغلباً، پروسه مذاکرات صلح را خدشه دار کرده است.
قابل ذکر است که همین موضوع مذاکرات صلح با طالبان مساله ای است که در دیدار امروزی رهبران افغانستان، پاکستان و بریتانیا در لندن روی آن بحث می شود، شد.
از سوی دیگر امریکا و افغانستان هردو، مایوس اند که پاکستان در مورد سرنوشت زندانیانی که از زندانهای پاکستان آزاد شده اند به آنها معلومات نمی دهد. پاکستان به نوبه خود می گوید، این زندانیان را به خواست حکومت افغانستان آزاد کرده است و دیگر منابع در اختیار ندارد که آنها را تعقیب کند که چی شدند و کجا رفتند.
در این حال یک مقام ارشد امریکایی گفته است، این پروسه آنقدر خام است و خودخواهی ها آنقدر حساس اند که مساله مذاکرات صلح در افغانستان را به مذاکرات روی یک معدن می توان شباهت داد.
ولی به نوشته واشنگتن پست خوشبینی های ماه جنوری حال در ماه فبروری با مشکلاتی مواجه است و واقعیت بخشیدن آن مشکل به نظر می رسد.
تا هنوز کدام توافقی در مورد گشایش این دفتر موجود نیست، و رییس جمهور کرزی گفته است، هیچ توافقی تا زمانی صورت نخواهد گرفت که قطر شرایط حکومت افغانستان را، به طور کتبی بپذیرد.
در حالی که ایالات متحده می خواهد نیروهایش را تا پایان سال 2014 از افغانستان خارج کند، آغاز فوری مذاکرات صلح بخشی مهمی از ستراتیژی آنکشور را در افغانستان تشکیل خواهد داد.
به نوشته واشنگتن پست، بدون موجودیت یک توافق سیاسی ایالات متحده هراس دارد که مبادا با خروج نیروهایش از افغانستان بار دیگر مثل دهه نود، متهم به در میدان گذاشتن افغانستان و ترک منطقه گردد.
تعدادی زیاد نگران اند که اگر یک جنگ دیگر داخلی در افغانستان آغاز شود، همسایه های افغانستان بار دیگر از طرف های مختلف، حمایت خواهند کرد.
ایالات متحده پلان دارد بخشی از نیروهایش را، برای ادامه مبارزه علیه تروریستان در افغانستان نگهدارد. به گفته مقاله واشنگتن پست، در مذاکرات نسبتاً فوری صلح با طالبان، آزادی زندانیان نقش مهمی را بازی خواهد کرد که این آزادی، شامل رهایی بو برگدال خواهد بود، که یگانه نظامی امریکایی است که در قید طالبان قرار دارد.
گفته می شود طالبان در مساله ازسرگیری مذاکرات با امریکا، روی خواسته های خود پافشاری دارند و شرط و شرایطی گذاشته اند. به نوشته واشنگتن پست، طالبان به دو دسته تقسیم اند، یکی آنهایی که منتظر خروج نیروهای امریکایی اند و گروه دوم آنهایی که خواهان مذاکره و حل سیاسی معضله افغانستان اند.
ولی به گفته واشنگتن پست، رییس جمهور کرزی خود بعضاً یکی از دلایل خشم امریکا است.
آخرین مثال این مساله، تقاضای آقای کرزی از قطر است که خواست های حکومت افغانستان را در یک سند کتبی پذیرفته و شرایط ویرا در مورد ایجاد دفتر طالبان در قطر قبول کند. این خواست های آقای کرزی عبارتند از، اینکه این دفتر به غیر از مذاکرات مستقیم با حکومت افغانستان، به برای اهداف دیگر سیاسی استفاده نشود، این دفتر برای مدتی معینی گشایش یافته و اگر مذاکرات صورت نگیرد دوباره مسدود شود، و همه مذاکره کننده گان طالب باید شواهد و اسنادی معتبری را نشان دهند که واقعاً نماینده گان رهبری طالبان اند.
آژانس خبری اسوشیتد پرس نیز در مورد مشکلاتی که در موضوع مذاکرات صلح با طالبان موجود است، نوشته که، به گفته مقامات امریکایی و افغان، اعضای طالبان با نماینده گان 30 تا چهل کشور جهان در تماس اند، از سوی دیگر روابط بین بازیگران عمده این بازی یعنی امریکا، افغانستان و پاکستان، عاری از بی اعتمادی ها نیست که همین عدم اعتماد اغلباً، پروسه مذاکرات صلح را خدشه دار کرده است.
قابل ذکر است که همین موضوع مذاکرات صلح با طالبان مساله ای است که در دیدار امروزی رهبران افغانستان، پاکستان و بریتانیا در لندن روی آن بحث می شود، شد.
از سوی دیگر امریکا و افغانستان هردو، مایوس اند که پاکستان در مورد سرنوشت زندانیانی که از زندانهای پاکستان آزاد شده اند به آنها معلومات نمی دهد. پاکستان به نوبه خود می گوید، این زندانیان را به خواست حکومت افغانستان آزاد کرده است و دیگر منابع در اختیار ندارد که آنها را تعقیب کند که چی شدند و کجا رفتند.
در این حال یک مقام ارشد امریکایی گفته است، این پروسه آنقدر خام است و خودخواهی ها آنقدر حساس اند که مساله مذاکرات صلح در افغانستان را به مذاکرات روی یک معدن می توان شباهت داد.
