دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد رییس جمهور ایران در سوم ماه آگست به پایان می رسد. اما از آنجای که او دشمنان زیاد نه تنها در خارج از ایران بلکه در داخل نظام ایران دارد، چنان معلوم می شود که او چندان از آینده روشن برخوردار نخواهد بود.
اظهارات احمدی نژاد در ملل متحد، جای که او قتل عام یهودیان را افسانه، حمله یازدهم ماه سپتامبر را یک بهانه مبهم برای جنگ افغانستان و عراق خواند، کمک کرد که احمدی نژاد در بسیاری کشورها یک شخصیت غیر مطلوب و منفور معرفی شود.
اما خطرناکتر این که موقف احمدی نژاد در داخل نظام ایران هم کم شده و رو به تنزل است. آنهم به علت تلاش های که جهت افزایش قدرت خود انجام داد ولی، به قیمت شخصیت های با نفوذ اطراف رهبر مذهبی ایران.
سکات لوکاس (Scott Lucas) یک متخصص امور ایران در پوهنتون برمنگهم بریتانیا می گوید، دور دوم ریاست جمهوری احمدی نژاد او را از یک متحد نزدیک آیت الله علی خامنه یی به یک رییس جمهور مخالف تاسیسات مذهبی حاکم تبدیل نمود:
لوکاس گفت:
« شگاف واقعی میان احمدی نژاد و دفتر رهبر مذهبی ایران در سال 2011 میلادی بوجود آمد. زیرا که اینجا بازی قدرت برای کنترول وزارت استخبارات و قبل از آن برای کنترول وزارت خارجه بود. احمدی نژاد قسماً موفق شد تا کنترول وزارت خارجه را بدست داشته باشد، اما وزارت استخبارات یک خط سرخ بود که در تحت تسلط رهبر مذهبی قرار داشت. از این وقت به بعد بود که روابط نه تنها میان احمدی نژاد و رهبر مذهبی بلکه میان بخش های مختلف نظام مکدر گردید. »
بگفته تحلیلگران، علایمی دیده می شود که تاسیسات مذهبی ایران می خواهد احمدی نژاد را تنبیه کند. چنانچه روز دو شنبه هفده هم ماه جون، احمدی نژاد نامه احضاریه یی از محکمه جنایی دریافت نمود که الی تاریخ 26 ماه نومبر درین محکمه حاضر شود.
تمامی کاندید های ریاست جمهوری، احمدی نژاد را بخاطر اداره نادرست اقتصادی مورد انتقاد قرار دادند. حسن روحانی هم اداره احمدی نژاد را به افراط گرایی متهم می سازد. هرچند روحانی تعریف مشخص از افراط گرایی نکرد، اما معمولاً این لغت برای سرکوبی بی رحمانه اصلاح طلبان بکار گرفته شده که علیه تظاهر کنندگان بعد از انتخابات سال 2009 صورت گرفته است.
حسین عسکری یک پروفیسور امور بین المللی در پوهنتون جارج واشنگتن می گوید:
« در این مرحله، ایران نمی خواهد بعد از انتخاب حسن روحانی، یک غوغای دیگری را براه بی اندازد. حسن روحانی خاصتاً یک شخص عمل است و من فکر می کنم که او چیزهای مهم زیاد در خط مشی خود دارد که می خواهد انجام بدهد. او نمی خواهد توجه ملت ایران را به احمدی نژاد معطوف بدارد و به او اهمیت بیشتر بدهد از آنچه که او سزاوار است. »
عسکری می گوید، مورد پیگرد قانونی قرار دادن احمدی نژاد نه تنها مردم ایران را پریشان می سازد بلکه رژیم ایران را هم صدمه می زند که در آنصورت نه بنفع نظام خواهد بود و نه هم بنفع احمدی نژاد.
اظهارات احمدی نژاد در ملل متحد، جای که او قتل عام یهودیان را افسانه، حمله یازدهم ماه سپتامبر را یک بهانه مبهم برای جنگ افغانستان و عراق خواند، کمک کرد که احمدی نژاد در بسیاری کشورها یک شخصیت غیر مطلوب و منفور معرفی شود.
اما خطرناکتر این که موقف احمدی نژاد در داخل نظام ایران هم کم شده و رو به تنزل است. آنهم به علت تلاش های که جهت افزایش قدرت خود انجام داد ولی، به قیمت شخصیت های با نفوذ اطراف رهبر مذهبی ایران.
سکات لوکاس (Scott Lucas) یک متخصص امور ایران در پوهنتون برمنگهم بریتانیا می گوید، دور دوم ریاست جمهوری احمدی نژاد او را از یک متحد نزدیک آیت الله علی خامنه یی به یک رییس جمهور مخالف تاسیسات مذهبی حاکم تبدیل نمود:
لوکاس گفت:
« شگاف واقعی میان احمدی نژاد و دفتر رهبر مذهبی ایران در سال 2011 میلادی بوجود آمد. زیرا که اینجا بازی قدرت برای کنترول وزارت استخبارات و قبل از آن برای کنترول وزارت خارجه بود. احمدی نژاد قسماً موفق شد تا کنترول وزارت خارجه را بدست داشته باشد، اما وزارت استخبارات یک خط سرخ بود که در تحت تسلط رهبر مذهبی قرار داشت. از این وقت به بعد بود که روابط نه تنها میان احمدی نژاد و رهبر مذهبی بلکه میان بخش های مختلف نظام مکدر گردید. »
بگفته تحلیلگران، علایمی دیده می شود که تاسیسات مذهبی ایران می خواهد احمدی نژاد را تنبیه کند. چنانچه روز دو شنبه هفده هم ماه جون، احمدی نژاد نامه احضاریه یی از محکمه جنایی دریافت نمود که الی تاریخ 26 ماه نومبر درین محکمه حاضر شود.
تمامی کاندید های ریاست جمهوری، احمدی نژاد را بخاطر اداره نادرست اقتصادی مورد انتقاد قرار دادند. حسن روحانی هم اداره احمدی نژاد را به افراط گرایی متهم می سازد. هرچند روحانی تعریف مشخص از افراط گرایی نکرد، اما معمولاً این لغت برای سرکوبی بی رحمانه اصلاح طلبان بکار گرفته شده که علیه تظاهر کنندگان بعد از انتخابات سال 2009 صورت گرفته است.
حسین عسکری یک پروفیسور امور بین المللی در پوهنتون جارج واشنگتن می گوید:
« در این مرحله، ایران نمی خواهد بعد از انتخاب حسن روحانی، یک غوغای دیگری را براه بی اندازد. حسن روحانی خاصتاً یک شخص عمل است و من فکر می کنم که او چیزهای مهم زیاد در خط مشی خود دارد که می خواهد انجام بدهد. او نمی خواهد توجه ملت ایران را به احمدی نژاد معطوف بدارد و به او اهمیت بیشتر بدهد از آنچه که او سزاوار است. »
عسکری می گوید، مورد پیگرد قانونی قرار دادن احمدی نژاد نه تنها مردم ایران را پریشان می سازد بلکه رژیم ایران را هم صدمه می زند که در آنصورت نه بنفع نظام خواهد بود و نه هم بنفع احمدی نژاد.
