بازار فروش پوست مواشی نسبت به گذشته گرم تر به نظر می خورد، و در مارکیت پوست فروشی مزارشریف تاجران پوست می گویند که نسبت به سال گذشته صادرات پوست به پاکستان چند برابر افزایش یافته است.
فروشندگان و تاجران پوست در بلخ می گویند که در گذشته 40 تا 50 هزار پوست را ماهانه به پاکستان صادر می کردند که امسال این رقم به بیشتر از 80 الی 100 هزار ماهانه می رسد.
در مورد یک تن از فروشندگان پوست به رادیو آزادی گفت:
«نظر به گذشته در سطح صادرات ما افزایش آمده ما در سابق به تعداد 40 هزار پوست ماهانه صادر می کردیم اما حالا بیشتر از 80 و 100 هزار پوست صادر می کنیم.»
پوست از سال ها بدین سو بهترین عاید برای مردم و مالداران در بلخ به حساب می آید، اما تاجران افغانی می گویند که با صادر نمودن پوست افغانی به پاکستان، بیشتر مواقع به جای مفاد ضرر شان بیشتر می باشد. و بعضاً تجاران پاکستانی پول شان را یا به وقت معین پرداخت نمی کنند و یا هم کم پرداخت می کنند.
در رابطه به معامله تجاران پاکستانی چند تن از فروشندگان پوست چنین می گویند:
«تاجران پاکستانی معامله بد دارند، بالای حرف خود ایستاد نیستند و به وقت معین پول شان را پرداخت نمی کنند.»
«اگر حقیقت را بگویم، تاجران پاکستانی اصلاً معامله درست انجام نمی دهند پول ما را بیشتر مواقع به گونه مختلف می خورند و پرداخت نمی کنند.»
پوست های افغانی از ولایات شمال کشور به کابل و از آنجا به پاکستان صادر می گردد که بعد از پروسس و دسته بندی از پاکستان به نام پوست پاکستانی به کشور های فنلند، آلمان و بلجیم صادر می شود که بیشتر نفع را تاجران و دولت پاکستان به دست می آورد.
تاجران پوست در شمال کشور می گویند: در گذشته از پوست مواشی افغانی در داخل کشور برای سربازان و عساکر اردو بوت تهیه می کردند و چندین فابریکه تولید و پروسس موجود بود:
« در گذشته فابریکه های مختلف در نکات مختلف کشور موجود بودند که برای عساکر نظامی و سربازان از پوست یاد شده بوت تهیه می کردند.»
فروشندگان و تاجران پوست در بلخ می گویند که دولت برای شان کم توجه بوده و در صادرات شان به خارج کشور به جای این که مفاد نمایند، 10 تا 20 هزار دالر خسارمند می شوند. آنان خواهان توجه لازم دولت در مورد شدند.
این مشکل تاجران پوست مواشی را با مسوول سکتور خصوصی مقام ولایت بلخ ذبیح الله اختری شریک ساختم وی در مورد چنین گفت:
« این مساله بیشتر بر می گردد به سکتور خصوصی، ولایت بلخ که آنان در این بخش تدابیر لازم را اختیار نمایند تا جای که مسوولیت ما است ما برای شان جای را در اختیار قرار دادیم آن هم در پارک های صنعتی ولایت بلخ.»
مجیب الرحمن حبیب زی، مزارشریف
فروشندگان و تاجران پوست در بلخ می گویند که در گذشته 40 تا 50 هزار پوست را ماهانه به پاکستان صادر می کردند که امسال این رقم به بیشتر از 80 الی 100 هزار ماهانه می رسد.
در مورد یک تن از فروشندگان پوست به رادیو آزادی گفت:
«نظر به گذشته در سطح صادرات ما افزایش آمده ما در سابق به تعداد 40 هزار پوست ماهانه صادر می کردیم اما حالا بیشتر از 80 و 100 هزار پوست صادر می کنیم.»
پوست از سال ها بدین سو بهترین عاید برای مردم و مالداران در بلخ به حساب می آید، اما تاجران افغانی می گویند که با صادر نمودن پوست افغانی به پاکستان، بیشتر مواقع به جای مفاد ضرر شان بیشتر می باشد. و بعضاً تجاران پاکستانی پول شان را یا به وقت معین پرداخت نمی کنند و یا هم کم پرداخت می کنند.
در رابطه به معامله تجاران پاکستانی چند تن از فروشندگان پوست چنین می گویند:
«تاجران پاکستانی معامله بد دارند، بالای حرف خود ایستاد نیستند و به وقت معین پول شان را پرداخت نمی کنند.»
«اگر حقیقت را بگویم، تاجران پاکستانی اصلاً معامله درست انجام نمی دهند پول ما را بیشتر مواقع به گونه مختلف می خورند و پرداخت نمی کنند.»
پوست های افغانی از ولایات شمال کشور به کابل و از آنجا به پاکستان صادر می گردد که بعد از پروسس و دسته بندی از پاکستان به نام پوست پاکستانی به کشور های فنلند، آلمان و بلجیم صادر می شود که بیشتر نفع را تاجران و دولت پاکستان به دست می آورد.
تاجران پوست در شمال کشور می گویند: در گذشته از پوست مواشی افغانی در داخل کشور برای سربازان و عساکر اردو بوت تهیه می کردند و چندین فابریکه تولید و پروسس موجود بود:
« در گذشته فابریکه های مختلف در نکات مختلف کشور موجود بودند که برای عساکر نظامی و سربازان از پوست یاد شده بوت تهیه می کردند.»
فروشندگان و تاجران پوست در بلخ می گویند که دولت برای شان کم توجه بوده و در صادرات شان به خارج کشور به جای این که مفاد نمایند، 10 تا 20 هزار دالر خسارمند می شوند. آنان خواهان توجه لازم دولت در مورد شدند.
این مشکل تاجران پوست مواشی را با مسوول سکتور خصوصی مقام ولایت بلخ ذبیح الله اختری شریک ساختم وی در مورد چنین گفت:
« این مساله بیشتر بر می گردد به سکتور خصوصی، ولایت بلخ که آنان در این بخش تدابیر لازم را اختیار نمایند تا جای که مسوولیت ما است ما برای شان جای را در اختیار قرار دادیم آن هم در پارک های صنعتی ولایت بلخ.»
مجیب الرحمن حبیب زی، مزارشریف
