گاردین
روزنامه گاردین در شماره اخیر اش در مورد مشکلات بیکاری در افغانستان نوشته است:
پس از سقوط رژیم طالبان اگرچه در حدود 65 ملیارد دالر در بخش های ملکی و نظامی با افغانستان کمک گردید با آن هم آنکشور نتوانسته جلو فقر را گرفته و برای مردم اش منابع کاری ایجاد کند.
روزنامه می نوسید: با وجود آنکه افغانستان در عرصه تعلیم ترقی چشمگیری کرده و یک تعداد کثیری از دختران و پسران در مراکز تعلیمی مصروف فراگیری علم اند اما یک استراتیژی برای ایجاد کار و کاریابی برای آنها در سطح کشور موجود نیست.
گاردین نوشته: همه ساله در حدود چهارصد هزار افغان داخل بازار کار می شوند در حالی که افغانستان ظرفیت جذب این تعداد را ندارد. افزایش شمار جوانان در این کشور مشکلات بیکاری را جدی تر می سازد.
روزنامه سوال می کند که موسسات انکشافی چرا قادر به ایجاد کار در افغانستان نگردیده اند؟
در جواب می نویسد: برنامه های کاریابی در افغانستان بر اساس جلوگیری از فعالیت های مخالفان دایر می گردند.
به این معنی که همانند موسسه انکشافی بین المللی امریکا یا ( یو اس اید) دیگر موسسات نیز برای مصروف نگهداشتن باشنده گان مناطق جنگ زده پروژه های کوچک و کوتاه مدت را روی کار می گیرند و هیچگاه برای رفع مشکل بیکاری آنها اقدام نمی کنند.
به گفته این روزنامه، حکومت جاپان چندین مرکز کاریابی را در سال 2009 برای وزارت امور اجتماعی در افغانستان تاسیس کرد اما در حال حاضر این مراکز به خرابه تبدل شده و غیر فعال اند.
به باور روزنامه گاردین، با خروج نیرو های خارجی از افغانستان در پهلوی یک سلسله هرج و مرج ها کمک های خارجی نیز به اینکشور کاهش خواهند یافت.
انتخابات ریاست جمهوری برای تغییر پالیسی امور انکشافی یک فرصت خوبی خواهد بود که ارتباط محدودی با کمک ها و منابع کوتاه مدت خارجی دارد.
وال ستریت ژورنال
وال استریت ژورنال در نشریه اخیر اش مقالهء را زیرعنوان چرا عساکر امریکایی می خواهند پس از سال 2014 در افغانستان باقی بمانند؟
روزنامه نوشته است: بحث های داغ روی موضوع باقی ماندن شماری از عساکر امریکایی در افغانستان ادامه دارد.
در این بحث ها یک سوال حساس و تا حدی عاطفی که مطرح می شود این است که عساکر در یک چشم، قربانی های دوازده ساله شانرا و در چشم دیگر خروج چهل سال قبل خویش را از ویتنام می بینند.
به این معنی که عساکر نمی خواهند که ناکام دوباره به وطن خود بازگشت کنند.
روزنامه گاردین در شماره اخیر اش در مورد مشکلات بیکاری در افغانستان نوشته است:
پس از سقوط رژیم طالبان اگرچه در حدود 65 ملیارد دالر در بخش های ملکی و نظامی با افغانستان کمک گردید با آن هم آنکشور نتوانسته جلو فقر را گرفته و برای مردم اش منابع کاری ایجاد کند.
روزنامه می نوسید: با وجود آنکه افغانستان در عرصه تعلیم ترقی چشمگیری کرده و یک تعداد کثیری از دختران و پسران در مراکز تعلیمی مصروف فراگیری علم اند اما یک استراتیژی برای ایجاد کار و کاریابی برای آنها در سطح کشور موجود نیست.
گاردین نوشته: همه ساله در حدود چهارصد هزار افغان داخل بازار کار می شوند در حالی که افغانستان ظرفیت جذب این تعداد را ندارد. افزایش شمار جوانان در این کشور مشکلات بیکاری را جدی تر می سازد.
روزنامه سوال می کند که موسسات انکشافی چرا قادر به ایجاد کار در افغانستان نگردیده اند؟
در جواب می نویسد: برنامه های کاریابی در افغانستان بر اساس جلوگیری از فعالیت های مخالفان دایر می گردند.
به این معنی که همانند موسسه انکشافی بین المللی امریکا یا ( یو اس اید) دیگر موسسات نیز برای مصروف نگهداشتن باشنده گان مناطق جنگ زده پروژه های کوچک و کوتاه مدت را روی کار می گیرند و هیچگاه برای رفع مشکل بیکاری آنها اقدام نمی کنند.
به گفته این روزنامه، حکومت جاپان چندین مرکز کاریابی را در سال 2009 برای وزارت امور اجتماعی در افغانستان تاسیس کرد اما در حال حاضر این مراکز به خرابه تبدل شده و غیر فعال اند.
به باور روزنامه گاردین، با خروج نیرو های خارجی از افغانستان در پهلوی یک سلسله هرج و مرج ها کمک های خارجی نیز به اینکشور کاهش خواهند یافت.
انتخابات ریاست جمهوری برای تغییر پالیسی امور انکشافی یک فرصت خوبی خواهد بود که ارتباط محدودی با کمک ها و منابع کوتاه مدت خارجی دارد.
وال ستریت ژورنال
وال استریت ژورنال در نشریه اخیر اش مقالهء را زیرعنوان چرا عساکر امریکایی می خواهند پس از سال 2014 در افغانستان باقی بمانند؟
روزنامه نوشته است: بحث های داغ روی موضوع باقی ماندن شماری از عساکر امریکایی در افغانستان ادامه دارد.
در این بحث ها یک سوال حساس و تا حدی عاطفی که مطرح می شود این است که عساکر در یک چشم، قربانی های دوازده ساله شانرا و در چشم دیگر خروج چهل سال قبل خویش را از ویتنام می بینند.
به این معنی که عساکر نمی خواهند که ناکام دوباره به وطن خود بازگشت کنند.