امرالدین جوان 22 ساله، آرزوی نامزد شدن را به خاک برد
امرالدین جوان 22 ساله، آرزوی نامزد شدن را به خاک برد
مادر امرالدین روز جمعه گذشته پسر جوان اش را در اثر حملهء انتحاری بر رستورانت لبنانی ها در منطقهء وزیر محمد اکبر خان شهر کابل از دست داد.
خبرنگار رادیو آزادی روز چهار شنبه، پنج روز بعد از کشته شدن امرالدین به خانه وی رفت و گزارش را در مورد خانوادهء او تهیه کرده است.
اعضای خانوادهء امرالدین بیست و دو ساله می گویند که او جوان با شهامت بود که می خواست با عرق ریزی و آبله کف دستش، آینده خود و فامیل اش را تامین کند، اما این آرزویش ناتمام ماند.
امرالدین پیش از مرگ اش به عنوان گارسون و نگهبان رستورانت لبنانی ها کار می کرد.
خانم روشن مادر امرالدین در حالی که اشک بر چشمانش جاری بود به رادیو آزادی درد و آه ناشی از دست دادن پسرش را چنین بیان کرد:
« کمر پدرش میده شد، من هم کور شدم و خودش هم دربه در شد، خدا آخرت اش را خوب کند. در همین هفته برایش یک دختر را خواستگاری می کردم، همان روزی که از خانه بیرون می شد صدایش کردم تا در این مورد با او مشوره کنم، اما گفت که مادر سر وظیفه ام ناوقت شده من رفتم، دیگر اینکه جوان 22 ساله بود، وقت خوبی و جوانی اش بود. »
حمله انتحاری روز جمعه گذشته تنها بر خانواده امرالدین سایه نه افگنده است، بلکه نزدیکان بیست فرد ملکی دیگر را که در میان شان 13 تبعه خارجی نیز شامل بود به ماتم نشاند.
پدر امرالدین می گوید که این پسرش یگانه نان آور خانواده او بود.
امرالدین جوان 22 ساله، آرزوی نامزد شدن را به خاک برد
به گفتهء پدر امرالدین وی تا صنف نهم درس خواند، اما فقر اقتصادی به وی مهلت نداد تا به تحصیلات اش ادامه بدهد.
امرالدین بخاطر پیدا کردن لقمه نانی به خود، مادر، پدر، برادر متعلم و چهار خواهر خورد سال اش شروع به کار بیست و چهار ساعته در رستوانت لبنانی ها کرد.
او از ولسوالی شیخ علی ولایت پروان بود، اما بیشترین عمر خود را با فقر و تنگدستی در کابل سپری نمود.
صالح الدین پدر امرالدین می گوید که پسرش را به شوق نه بلکه به خاطر فقر روزگار جهت کار به این رستورانت می فرستاد.
« یک نفر بخاطری سر خود را فدا می کند تا یک لقمه نان به دست آورد، اگر مجبور نباشد از خانه خود بیرون نمی شود، ما هم مجبور بودیم که بچه خود را در آن رستورانت لبنانی ها روان کردیم. »
هم اکنون خانواده امرالدین بیست و دو ساله که در یک حمله انتحاری بر رستورانت لبنانی ها کشته شد، در یک خانه کرایی در ناحیه چهارم شهر کابل شب و روز خود را سپری می کنند.
اقارب امرالدین می گویند که او یک پسر با شهامت و با اخلاق نیکو بود و با همه برخورد دوستانه داشت.
حیات الله پسر خاله امرالدین که حدود چهار سال در رستورانت لبنانی ها با وی یکجا کار کرده در مورد توانایی های پسرخاله اش چنین می گوید:
« من تقریباً چهار سال در همان رستورانت کار کردیم و امرالدین را هم من به آنجا برده بودم، او یک پسر لایق و با استعداد و خوش اخلاق بود، هم چنان زحمت کش بود، با تمام همکارانش برخورد رفیقانه داشت. »
صالح الدین پدر امرالدین می گوید که هیچگاه عاملین قتل پسرش را نمی بخشند و از مسوولان حکومتی می خواهد تا عاملین کشتار افراد بیگناه ملکی را به طور علنی مجازات کنند.
او به این باور است که این کار می تواند جلو وقوع همچون حملات را در آینده بگیرد:
« اگر من بجای کرزی باشم خاینین را به دار می آویزم، اگر خاین در مقابل ده نفر در سر چوک به دار آویخته شود، باز اگر کسی دومی این کار را کرد باز بیایید من را دار بزنید. »
این بار نخست نیست که افراد ملکی بیگناه در حملات انتحاری در افغانستان کشته و زخمی می شوند.
در دوازده سال گذشته هزاران فرد ملکی در کشور با همچون سرنوشتی روبرو شده اند.
عالمان دین همواره قتل افراد ملکی را خلاف ارشادات اسلامی و عمل خلاف دین اسلام عنوان کرده اند.
اما همه روزه در گوشه و کنار افغانستان مردم بیگناه ملکی در انفجار ماین های کنار سرک و حملات مختلف مسلحانه قربانی می شوند.
