اتحادیه قالینبافان در شمال افغانستان افغانستان میگوید که صنعت قالینبافی در این حوزه با رکود مواجه است.
مسئولان اتحادیه قالینبافان در شمال کشور میگویند که بهدلیل نبود زمینه صادرات قالین به بازارهای جهانی، وضع تعرفههای گزاف و قاچاق قالین افغانی بهکشورهای همسایه، تولید قالین در شمال افغانستان کاهش قابل ملاحظهای داشته است.
عبدالستار بیگزاد، رئیس اتحادیه قالینبافان در زون شمال میگوید که بهدلیل نبود بازار داخلی، وضع تعرفههای گزاف، نبود امکان صادرات قالین افغانی به بازارهای جهانی و قاچاق آن بهکشورهای همسایه، عامل اساسی کاهش تولید قالین افغانی است.
آقای بیگزاد گفت که همه ساله در سراسر افغانستان بیش از دو میلیون و یکصد هزار متر مربع قالین تولید میشود که ۷۵ درصد آن محصول شمال کشور است.
بهگفته او، این سطح تولید سالانه اکنون بهکمتر از ۵۰ درصد کاهش یافته است.
وی گفت: "اگر بهچگونگی تولید قالین در شمال افغانستان توجه نشود، وضعیت تولید از این بدتر خواهد شد. ما نیاز به بازار فروش داریم. همچنین توجه جدی دولت بهخصوص وزارت تجارت و صنعت را برای رشد تولید قالین میخواهیم."
به گفته مسئولان اتحادیه قالینبافان، بیشتر قالین شمال در آقچه، جوزجان، اندخوی و فاریاب تولید میشود.
با این حال، ریاست صنعت و تجارت بلخ نیز تأیید میکند که تولید قالین در شمال کشور کاهش یافته است.
شیراحمد سپاهیزاده، رئیس این اداره به رادیو آزادی گفت که واردات فرشهای کمکیفیت و ارزان ایرانی و پاکستانی و همچنین پاین بودن توانایی اقتصادی مردم عامل نبود بازار داخلی برای فروش قالین افغانی است.
آقای سپاهیزاده گفت که قالین افغانی هم اکنون از طریق راه آهن بهکشورهای آسیای مرکزی و همچنین از طریق دهلیز هوایی بلخ-اروپا به بازارهای جهانی صادر میشود.
بهگفته او، در شمال کشور صنعت قالینبافی بهصورت درست مدیریت نشده و این امر دلیل اصلی کاهش تولید قالین در شمال است.
او افزود: "عدم مدیریت درست اتحادیه قالینبافان سبب کاهش تولید قالین افغانی در شمال شده است. در بلخ، جوزجان و فاریاب قالینبافان اکنون به صورت پراکنده تولید میکنند، اما به پیمانه سابق تولید ندارند چون منسجم نیستند."
اتحادیه قالینبافان شمال اتهامهای وارده بر این اداره را رد میکنند.
در شمال افغانستان بیش از ۳۰ نوع قالین تولید میشود که معروفترین آنها قالینهای قزل ایاق، خان محمدی و اندخویی هستند. بیشتر قالینهای تولیدی افغانستان به گونه قاچاقی به پاکستان و ایران صادر میشوند و بعد به نام محصول این کشورها به بازار جهانی عرضه میشوند.
مجیب الرحمن حبیب زی