در نقدی که سرور دانش معاون دوم رئیس جمهور افغانستان محمد اشرف غنی نوشته و در صفحهٔ فیسبوک معاونیت دوم ریاست جمهوری نشر شده آمده است که طرح پیشنهادی شورای عالی مصالحه ملی به عنوان پیش نویس طرح توحید شدهٔ صلح، با طرح رئیس جمهور و حکومت افغانستان برخورد توهین‌آمیز کرده است.
آقای دانش گفته است که این طرح متمرکز بر طرح «دولت انتقالی» یا به طور عمده طرح آقای زلمی خلیل‌زاد نماینده ویژه امریکا برای صلح افغانستان است و تمام مواد آن طرح را با اصلاحات و تعدیلات تایید شده است و هیچ ابتکاری در آن از سوی شورای عالی مصالحه ملی به کار برده نشده است.
او همچنان نوشته است که در بخش نشر پیش از وقت این طرح نیز عجله شده است زیرا این پیش نویس تاکنون از سوی رهبری تایید نشده است.
آقای دانش این را هم گفته که این پیش نویس طرح صلح بیشتر از جانب یک حزب مطرح شده و نیز تقسیم قدرت میان دو قوم است_ او از این دو قوم نام نبرده است.
رادیو آزادی تلاش کرد در باره گفته های آقای دانش دیدگاه ریاست جمهوری را هم بگیرد که آیا این اظهارات، از چشم انداز رئیس جمهور هم‌نمایندگی می‌کند یا نه؟
اما سخنگویان رئیس جمهور به این پرسش پاسخ نگفتند، و نه هم تاکنون شورای عالی مصالحه ملی در این باره چیزی گفته و تا تهیه این گزارش تلاش‌های رادیو آزادی نتیجه یی به همراه نداشته و مسئولان چیزی نگفتند.
اما یاسر احمدزی رئیس انستیتوت صلح افغانستان در امریکا می‌گوید که این گفته‌های آقای دانش، نمایانگر وحود اختلاف‌ها میان ارگ و شورای عالی مصالحه ملی است: "این بدان معناست که هنوز مشکلات زیادی بین ارگ و سپیدار وجود دارد. بارزترین مثال این است که چرا همزمان دو طرح متفاوت از یک دولت را برای یک کنفرانس تهیه کرد. به دلیل این اختلافات در سیستم، هیچ چیز از سایر گفتگوهای صلح، به ویژه نشست دوحه، حاصل نشده است."
آقای دانش اظهارات خود را پس از آن به اشتراک گذاشت که طرحی که وابسته به شورای عالی مصالحه ملی خوانده شد در ۲۲ حمل طرحی را بنام صلح در رسانه‌ها نشر شد و گفته شده که این طرح شامل نظریات کمیته توحید شورای عالی مصالحه ملی با تلفیقی از پیشنهاد ۳۰ طرح دیگر به شمول طرح رئیس جمهور نوشته شده است.
در این طرح که رادیو آزادی نیز به یک نسخه آن دست یافته است، چهار بخش عمده آمده است.
بخش اول:
اصول راهنمای آینده افغانستان!
در این بخش به حقوق مردم، آزادی‌ها، سیاست خارجی، حفظ قانون اساسی کنونی و در برخی بخش‌ها به تعدیل اشاره شده‌است.
این رهنما به تشکیل یک حکومت واحد ملی نیز تاکید می‌کند که در آن رویکردی برای جلوگیری از حکومت‌موازی و گروه‌های مسلح باشد.
بخش دوم:
نقشه سیاسی:
در این بخش دو انتخابات به‌نام "الف" و "ب" وجود دارد، که "الف" آن حکومت صلح یاد می‌شود که با حضور رهبری کنونی به حفظ نهادهای اداری تاکید می‌کند و بخش "ب" انتقال به صلح یا حکومت انتقالی است که ساختار آن نیز اندکی تغییر خواهد کرد.
بخش سوم:
نظام سیاسی آینده:
برای نظام سیاسی آینده نیز دو بخش وجود دارد.
نخست، نظام ریاستی که رئیس جمهور و صدراعظم خواهد داشت و دوم نظام پارلمانی که در راس آن صدراعظم خواهد بود که این پس از تعدیل قانون اساسی تشکیل می‌شود.
در هر دو بخش تعداد معاونان چهار گفته شده که یکی آن زن بوده و همچنین مشارکت قوم‌ها نیز در آن مطرح شده‌است.
بخش چهارم:
پایان جنگ:
پس از امضای توافق صلح در ۲۴ ساعت هر دو طرف همه عملیات نظامی را متوقف کرده و آتش‌بس اعلام می‌کنند و حمله به یکدیگر را پایان می‌دهند.
طالبان توافق کنند که مرکزهای خود را در کشورهای همسایه و منطقه از میان ببرند و به افغانستان بیایند.
همچنین از آتش‌بس نظارت جهانی می‌شود و تضمین بین‌المللی برای شناسایی مقصر وجود خواهد داشت.
افزون بر این، تضمین‌های منطقه‌ای و بین‌المللی برای خروج نیروهای خارجی وجود خواهد داشت، تا این توافق‌نامه به درستی اجرا شود و افغانستان به صلح پایدار برسد.
