علیرضا قربانی دروازه‌بان ۲۹ ساله تیم ملی فوتسال افغانستان سرگرم گچ‌کاری در ساختمان نیمه‌کاره‌ای در تهران پایتخت ایران است.
او پانزده سال سابقه ورزش در فوتسال دارد و از پنج سال بدین‌سو در مسابقات داخلی و خارجی در تیم ملی فوتسال افغانستان دروازه‌بانی کرده است.
اما از چندی بدین سو برای تامین مخارج زندگی، سرگرم کار در ایران شده است.
او چندی پیش در یادداشت روزانه صفحه فیسبوک خود عکسی با لباس کچ‌کاری منتشر کرد و نوشت "از کجا به کجا" - یادداشتی که به گفته قربانی اعتراضی بود به بی‌مهری حکومت در برابر ورزشکاران.
او می‌گوید: "در باره استوری که گذاشتم، من فقط از شرایطی ناراحت بودم که دولت هیچ اهمیتی برای ورزشکاران نمی‌دهد، نه تنها من بلکه خیلی از بازیکنان تیم ملی هستند که کار می‌کنند، اما هیچ حرفی تا حالا نزدند. در اصل من در ایران مهاجر هستم و بخاطر مصارفی که دارم باید کار کنم. از دولت فقط حمایت می‌خواهم تا بتوانیم برای کشور افتخارآفرینی کنم."
این یادداشت واکنش‌های گسترده‌ای میان کاربران شبکه اجتماعی فیسبوک در پی داشته است.
از این میان هارون حزین، گزارشگر ورزشی در یکی از شبکه‌های تلویزیونی، به رادیو آزادی گفت که ورزشکاران زیادی مانند قربانی برای تامین مخارج زندگی خود به کشورهای همسایه مهاجر شده‌اند و وعده‌های حکومت برای حمایت از ورزشکاران هیچ‌گاه عملی نمی‌شود: "یک ستاره‌ای که پرچم افغانستان را به اهتزاز در آورده، حمایت درست و حسابی نشده است. قربانی باید تلاش می‌کرد بیشتر تا ستاره نامداری در رشته فوتسال شود، اما مجبور است به‌جای اینکه تمرکز روی تمرینات خود داشته باشد، دنبال لقمه نانی از طریق کار کردن در گچ‌کاری است."
فدراسیون فوتبال افغانستان مشکلات مالی باشگاه‌های ورزشی و کم‌توجهی حکومت به ورزش را دلیل اصلی شرایط دشوار ورزشکاران می‌داند.
فیروز مشعوف، سخنگوی این فدراسیون به رادیو آزادی گفت: "حضور بازیکنان در تیم ملی یک افتخار است، شغل نیست. بازیکنان بیشتر از طریق باشگاه‌ها حمایت می‌شوند یعنی یک بازیکن منبع درآمدش باشگاه است."
حضور او در تیم ملی فوتسال زیر ۲۰ سال افغانستان، در مسابقات آسیاسی داخل سالن ترکمنستان سال ۲۰۱۷ سبب شد این تیم مقام چهارم را به دست آورد.
آخرین بازی قربانی در تیم ملی فوتسال اواخر سال ۲۰۱۹ بود، پس از آن به علت همه‌گیری کرونا تا کنون هیچ بازی نداشته و باشگاهی که در آن بازی می‌کرد نیز از بازیکنانش حمایت مالی نکرده است.
با این همه، علیرضا قربانی کار کردن را عیب نمی‌داند، اما آرزو دارد بیشتر برای کشورش از دریچه فوتسال افتخارآفرینی کند.
عمده‌ترین خواستش تامین صلح است تا او و همسالش مجبور نباشند برای تامین مخارج زندگی خود راهی کشورهای همسایه شوند.