نهاد مبارزه با سرطان می‌گوید، آمار جهانی نشان می‌دهد که سالانه ۱۵ هزار تن به دلیل بیماری سرطان در افغانستان جان‌های‌شان را از دست می‌دهند.
افزایش میزان مرگ‌ومیر بیماران مبتلا به سرطان در افغانستان.
وسیم میاخیل باشنده کابل است، او می‌گوید پدرش از یک سال بدین‌سو به بیماری سرطان مبتلا شده و نبود خدمات تشخیص و درمان سرطان در کشور مجبورش کرد تا پدرش را برای تداوی به خارج از کشور ببرد.
او می‌گوید: "پدرم مبتلا به سرطان شد، ما به شفاخانه جمهوریت در کابل رفتیم. قبل از هر چیز امر بستر پدرم را دادند، ما مجبور شدیم به پاکستان برویم. پدرم را در شفاخانه شوکت خانم تداوی کردیم، اما مشکلات بیش از حد بود، زندگی در مسافرت دشوار است به ویژه برای بیماران و زنانی که با ما هستند. اگر ما چنین شفاخانه ای در کشور می‌داشتیم، اینقدر رنج نمی‌بردیم."
عبدالله احمدزی باشنده دیگر کابل نیز از نبود امکانات درمانی برای بیماری‌های سرطان انتقاد می‌کند.
او افزود: "ممکن مراکز سرطانی وجود داشته باشد، بیماران نیز در بستر بیماری باشند، اما تجهیزات و امکانات لازم و داکتران متخصص برای تشخیص و درمان این بیماران وجود نخواهد داشت."
آقای احمدزی افزود که دولت افغانستان به ویژه وزارت صحت عامه می‌تواند کارگاه‌ها و امکانات آموزشی برای پزشکان افغان در خارج از کشور و همچنین تجهیزات بیشتر درمانی در شفاخانه‌های داخل کشور فراهم کند تا این بیماری‌ها در داخل افغانستان بهتر درمان شوند.
این افغانان در حالی از کمبود و نبود سهولت‌های صحی در عرصه تشخیص و تداوی بیماری‌های سرطانی در داخل کشور شکایت دارند که مسوولان نهاد مبارزه با سرطان شمار مرگ و میر ناشی از این بیماری را تکان دهنده می‌دانند.
نسرین اوریاخیل رئیس این نهاد در نشست برای گزینش عضوهای بورد به این نهاد گفت که هرسال شماری زیادی افغانان به دلیل بیماری‌های سرطانی می‌میرند.
او افزود: "سطح مرگ‌ومیر بیماری سرطان فوق‌العاده بلند است، آن آماری را که WHO (سازمان صحی جهان) نشر کرده، هرسال ۲۰ هزار تن در افغانستان به بیماری‌های سرطانی مبتلا می‌شوند که از این شمار ۱۵ هزار آن می‌میرند، یعنی ۷۲ درصد مردم به دلیل این‌که آگاهی عامه نداریم، سهولت کامل برای تداوی نداریم و مردم فقیر اند بدبختانه محکوم به مرگ اند."
خانم اوریاخیل افزود که اگرچه بیشتر بیماران سرطان که وضعیت اقتصادی‌شان خوب است به هدف تداوی به بیرون از کشور می‌روند، اما به گفته‌ای او این قابل پذیرش نیست.
خانم اوریا خیل گفت که در افغانستان سیستم ملی (ثبت نام) برای بیماران سرطانی وجود ندارد.
از سویی دیگر وزارت صحت عامه افغانستان اگرچه می‌پذیرد که برای بیماران سرطانی به اندازه کافی در کشور کار صورت نگرفته‌است اما می‌گوید که یک بیمارستان بزرگ در کشور برای تشخیص و معالجه این بیماری‌ها با همکاری عربستان سعودی ایجاد کند.
وحید مجروح سرپرست این وزارت می‌گوید: "ما برنامه‌ای برای ساختن یک بیمارستان بزرگ داریم، ما در این باره با عربستان سعودی صحبت کرده‌ایم. تعهد از ۳۵ تا ۵۰ میلیون دالر منبع‌های مالی وجود دارد. به دلیل کرونا و دلایل در داخل وزارتخانه، این منابع هنوز به‌طور موثر استفاده نشده‌اند. اما با همکاری وزارت امور خارجه تمام تلاش خود را برای بسیج این منبع‌ها و استفاده از آن انجام داده‌ایم، اما من و شما می‌دانیم که ساخت این بیمارستان فقط ۲ سال زمان نیاز دارد."
آقای مجروح از همه همکاران افغنستان خواست در فراهم‌سازی امکانات برای ساخت هرچه زودتر این بیمارستان همکاری کنند.
هرسال صدها افغان برای تشخیص و تداوی بیماری‌های سرطانی به پاکستان، هند و در این اواخر به ترکیه می‌روند در این راه افزون بر هزینه‌های بالای اقتصادی، در زمینه ویزه، محل اقامت و موارد دیگر نیز با مشکلات جدی روبرو می‌شوند.
