آنان به رادیو آزادی گفته‌اند که پس از وضع این محدودیت‌ها، بسیاری از آنان بیکار شده‌اند و شماری دیگر که هنوز به‌طور پنهانی کار می‌کنند، با ترس، تهدید و حتی خطر بازداشت روبه‌رو هستند.
این زنان شکایت دارند که در حالی‌که سرپرست خانواده‌های خود هستند و سرمایه‌گذاری زیادی در این بخش کرده‌اند، اکنون حتی فراهم‌کردن غذای روزانه برای‌شان دشوار شده است.
یکی از زنان در ولایت هرات که پیش از وضع محدودیت‌های طالبان مسئول سه آرایشگاه بوده، می‌گوید اکنون نه‌تنها خودش، بلکه ۱۲ زن دیگر که با او کار می‌کردند، با مشکلات شدید اقتصادی و بشری روبه‌رو هستند.
او که به‌دلیل حساسیت موضوع نخواست نامش فاش شود، مدعی است که سه بار به‌دلیل فعالیت در آرایشگاه از سوی طالبان بازداشت شده است: «حالا دیگر از ترس در خانه هم جرات نمی‌کنم آرایشگری کنم، وقتی مشتری زنگ می‌زند، می‌گویم کار نمی‌کنم. خودم فعلاً آن‌قدر وضعیت‌ام خراب است که حتی برای پیدا کردن یک لقمه نان با مشکل روبه‌رو هستم.»
حالا زندگی خیلی سخت شده و کاملاً ناامیدیم
یک زن آرایشگر دیگر از ولایت فراه نیز می‌گوید که او و ۱۵ زن دیگر که هفت سال در این بخش کار می‌کردند، اکنون بیکارند: «از زمانی‌که طالبان محدودیت وضع کردند، آرایشگاه ما کاملاً بسته شد. فعلاً همه بیکاریم. ۱۲ زن با ما کار می‌کردند که همه نان‌آور خانواده‌های خود بودند. حالا زندگی خیلی سخت شده و کاملاً ناامیدیم.»
شماری از زنان آرایشگر در کابل می‌گویند که با وجود خطر، ناچارند برای تأمین مخارج خانواده، پنهانی در خانه کار کنند.
تمنا، یکی از این زنان که بیش از ۲۰ سال در این بخش تجربه دارد، به رادیو آزادی گفت:
«وقتی آرایشگاه ما باز بود، می‌توانستیم تمام هزینه‌های خانواده را تأمین کنیم، اما حالا نه می‌توانیم کار کنیم و اگر هم بکنیم، با خطر روبه‌رو هستیم؛ چون طبق قانون حکومت طالبان اجازه نداریم و پنهانی در خانه کار می‌کنیم.»
حکومت طالبان بر اساس فرمان ملا هبت‌الله آخندزاده، رهبر خود، در سال ۲۰۲۳ فعالیت آرایشگران زن را ممنوع و آرایشگاه‌ها را بست.
سیف‌الاسلام خیبر، سخنگوی وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان، به پرسش‌های رادیو آزادی در مورد شکایت‌های این زنان پاسخ نداد.
اما عاکف مهاجر، سخنگوی پیشین همین وزارت، در آن زمان از این تصمیم دفاع کرده و گفته بود که حکومت طالبان این اقدام را بر اساس «احکام شریعت» و با در نظر گرفتن وضعیت بد اقتصادی مردم روی دست گرفته است.
بر اساس آمار اتاق پیشه‌وران و دکانداران افغانستان، در پی این فرمان حدود ۱۲ هزار آرایشگاه در سراسر کشور بسته شدند که در آن‌ها نزدیک به ۵۰ هزار زن کار می‌کردند.
ممنوعیت کار زنان از سوی طالبان تنها محدود به آرایشگران نیست؛ آنان در بیشتر بخش‌ها زنان را از کارکردن منع کرده‌اند.
افزون بر کار، زنان افغان از آموزش بالاتر از صنف ششم نیز محروم‌اند؛ وضعیتی که همواره واکنش‌های داخلی و بین‌المللی را برانگیخته و نگرانی‌ها درباره آینده افغانستان را افزایش داده است.
با این حال، طالبان همچنان از این و سایر محدودیت‌های خود دفاع می‌کنند و تاکنون هیچ تغییری در آن نیاورده‌اند.
