وحیده شهکار ۲۸ ساله در مرکز پروان زندگی میکند و از شمار دخترانی است که وظیفهٔ دولتی دارد.
او در رشته علوم اجتماعی تا درجه لسانس تحصیل کرده است.
او در حال حاضر به حیث سخنگوی والی پروان ایفای وظیفه میکند.
دوشیزه شهکار در مورد چگونگی فعالیتهایش در اجتماع اینگونه قصه میکند: "در سال ۱۳۸۹ به عنوان اولین دختر در رادیو دنیا که در مرکز پروان بود کار خود را آغاز کردم که در آن زمان کار کردن یک دختر خانم در یک رسانه مخصوصاً شنیده شدن صدای آنها از طریق رسانه بسیار مشکل بود. من هدف خود را تعیین کردم و به هدف خود رسیدم، هدف من این بود تا راه را باز کنم برای دیگران و از این طریق از شهرت خوبی در جامعه برخوردار شدم."
با این حال شاجان یزدان پرست رئیس امور زنان ولایت پروان به این باور است که مانند وحیده شهکار حدود دو هزار تن از زنان و دختران در پُستهای مختلف دولتی در ردههای پایینتر راه یافته اند: "در سه سال گذشته واقعاً در ادارات خدمات ملکی تعداد اندک خانمها کار میکردند اما امروز من خرسند استم که تقریباً بیش از ۲ هزار خانم را در ادارات دولتی و غیر دولتی داریم که در بخش معارف، صحت عامه و ادارات دولتی که در سطح واحد دومی وزارت خانهها استند. تعداد زیادی از خانمها در اینجا استند که از طریق رقابت آزاد هم در بستهای بلند و در بستهای پایین که است ۵ و ۶ است راه یافته اند که اکنون در ادارات مشغول خدمتگذاری استند."
وحیده شهکار تنها دختری نیست که در جریان دو دهه گذشته از رهگذر فعالیتهای اجتماعی رشد کرده و خود را به موقف مهم دولتی رسانده است.
مسعوده رسولی ۳۱ ساله که در شهر چاریکار مرکز ولایت پروان زندگی میکند نیز از شمار دهها دختری است که به وظیفه دولتی دست یافته است.
مسعوده رسولی در حال حاضر به حیث کارشناس مسائل فرهنگی و مشاور دفتر والی پروان کار میکند: "زنان در ولایت پروان همواره سعی و کوشش کرده اند که طبعاً پیشرفت کرده اند. حضور زنان در ادارات نسبت به سه سال گذشته افزایش یافته و همچنان ظرفیتها و تواناییهای خود را کوشش میکنند بلند ببرند، زنان زیاد علاقه دارند که به سطح رهبری برسند."
مسعوده در مورد دیدگاه زنان بر وضعیت آینده نیز بیشتر میگوید: "چیزی که مایهٔ نگرانی خانمها در ولایت پروان است که دستآوردهای طی ۱۹ سالشان که سعی و تلاشهای زیادی انجام داده اند در بخشهای مختلف تا خانمها بتوانند در سطح تصمیمگیری برسند اگر دوباره تحول جدید بیاید اینها به عقب بروند و خانه نشین شوند واقعاً نگران کننده است."
از نظر برخی از مسؤلین پوهنتونها در ولایتهای شمال کابل در جریان دو دهه گذشته برای صدها جوان شامل زنان و دختران زمینه تحصیل فراهم شده که فراغت آنان از رشتههای مختلف راه را برای دستیابی به وظیفه برای آنان هموار کرده است.