یک ماه پس از حاکمیت طالبان؛ باشندگان کابل: هنوز هم امنیت روانی نداریم

با گذشت یک ماه از حاکمیت طالبان، شماری از باشندگان کابل می‌گویند که هنوز هم امنیت روانی ندارند.

طالبان یک ماه پیش با ورود به کابل، حاکمیت خود را اعلام کردند - حاکمیتی تا چند هفته بدون حکومت و بعد بدون ساماندهی به حکومت، بیشتر شهروندان را در بی‌سرنوشتی قرار داده است.

در یک ماه گذشته به استثنای پنجشیر خبری از جنگ در دیگر ولایت‌های افغانستان نبود، اما کابل گواه دو انفجار بود و گزارش‌هایی هم از ترورهای هدفمند به نشر رسیدند - ترورهایی که در بیشتر موارد طالبان متهم به آن بودند، ولی طالبان آن را رد کردند و از آغاز بررسی‌ها خبر دادند.

اکنون شماری از شهریان کابل می‌گویند که به استثنای موارد خاص، در یک ماه گذشته از لحاظ فیزیکی امنیت تأمین بوده و گواه ناامنی نبودند، اما امنیت روانی ندارند.

فریدالدین، باشندۀ کابل به رادیوی آزادی گفت که با وجود امنیت فیزیکی، مردم از لحاظ روانی احساس امنیت نمی‌کنند و افزایش کم‌پیشینۀ فقر و میزان بیکاری به ناامنی روانی شهروندان افزوده است.

آقای فریدالدین می‌افزاید: "یکی از موضوعات دیگر که مردم افغانستان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، بیکاری است. با تسخیر افغانستان از سوی طالبان متاسفانه بیشتر کارمندان دولتی و کارگرانی که روزمزد هستند و در بیرون کار می‌کنند، بیکار شدند، وضعیت اقتصادی آنان بسیار خراب شده و برخی‌هاشان کرای خانه می‌دهند. برخی از آنان از ۳ وقت غذا یک وقت غذا می‌خورند."

او از جامعۀ جهانی می‌خواهد که به وضعیت ناهنجار افغانستان توجه کند و کمک‌های بشردوستانه‌اش را به افغانستان آغاز کند و گسترش دهد.

شبنم، یک تن از دیگر باشندگان کابل می‌گوید که در یک ماه گذشته بیشترین آسیب به زنان وارد شده است.

او می‌گوید که زنان امنیت روانی و در مواردی هم امنیت فزیکی ندارند و از فعالیت‌های اجتماعی باز مانده‌اند.

او می‌افزاید: "واقعاً بانوان در این اواخر نگران امنیت اقتصادی، اجتماعی و فردی خود هستند. مواردی که اخیرا در نگرش طالبان نسبت به زنان دیده می‌شود، کاملاً ناامیدکننده است و زنان را نسبت به امنیت‌، مصونیت‌ و آینده‌شان ناامید کرده است."

شبنم از گروه طالبان می‌خواهد که به امنیت روانی و فزیکی بانوان توجه کنند و به آنان اجازۀ فعالیت‌های اجتماعی را بدهند.

شماری از آگاهان امور اجتماعی نیز با اشاره به وضعیت کنونی افغانستان می‌گویند که ناامنی روانی بیشترین آسیب را به جامعه وارد می‌کند.

امام‌محمد ساعی، استاد جامعه‌شناسی به رادیوی آزادی می‌گوید که در حال حال حاضر تمام اقشار جامعه به نحوی نگران امنیت‌شان هستند.

به گفتۀ آقای ساعی، کارمندان دولتی نگران از دست دادن وظایف‌شان، بازرگانان نگران امنیت سرمایه‌هایشان، جوانان نگرانی آینده‌شان و زنان نگران از دست دادن حقوق‌شان هستند.

این استاد جامعه‌شناسی با بر شمردن این موارد به عنوان امنیت روانی می‌گوید که اهمیت امنیت روانی و فزیکی باهم رابطۀ مستقیم و متناسب دارند.

او می‌گوید: "هر گاه درون ما ناراحت، پریشان یا برآشفته باشد، بالای بیرون ما و بعد فزیکی ما تاثیر منفی گسترده‌ای می‌گذارد. در این روزهای اخیر و یک ماه اخیر مردم افغانستان به نحوی پریشان و نگران هستند."

آقای ساعی می‌گوید که امنیت جان و مال مردم در گرو امنیت روانی و درونی آنان است و باید به این موضوع توجه بیشتر صورت گیرد.

خواستیم دیدگاه طالبان را نیز در این باره داشته باشیم، اما سخنگویان این گروه حاضر به پاسخگویی نشدند.

اما طلبان در روزهای نخست ورودشان به کابل تعهد سپرده بودند که موضوع امنیت مال و جان شهروندان در اولویت کاریشان قرار خواهد داشت.

آنان گفته بودند که تمام کارمندان نظامی و غیرنظامی افغانستان را مورد عفو قرار داده اند، تعهدی که برخی از شهروندان نسبت به عملی شدن آن اطمینان ندارند.