پس از مسلط شدن طالبان بر افغانستان و روی کار آمدن حکومت آنان، شمار از زنان که در حکومت پیشین کار میکردند از ناگزیری تغییر شغل داده اند.
اما در این میان بهاره که مدیر یک لیسه دخترانه در فراه است میگوید که همسرش کارمند حکومت پیشین بود و اکنون خانه نشین شده است، او ناگزیر است نیم روز مکتب برود و نیم دیگر روز را در این کارگاه کار بیاموزد: "مدت سه ماه میشود که ما اینجا کار میکنیم قبلاً کار بلد نبودیم ولی اکنون به همکاری استاد ما کار را کم بلد شدیم، ولی خیلی وسایل خیاطی ما کم است و ما با مشکلات جدی از نبود تجهیزات روبهرو هستیم حتی فرش را از دیگر خانمها بشکل همکاری دریافت کردیم."
سارا دانش آموز صنف دهم مکتب است. او پس از آن که مکتب به رویش بسته شد، به شغل آرایشگری رو آورده است، کاری که ممکن با باز بودن مکتبها انجام نمیداد: "اینجا آمدیم تا یک کار را یاد بگیریم و از تحصیل هم ناامید شدیم از وقتی که امارت اسلامی آمده است مکاتب ما بسته شده و ما نمیتوانیم درس بخوانیم از این رو آمدیم تا یک شغل را یاد بگیریم."
نازی گل مسئول این آرایشگاه که اکنون حدود بیست دختر را که بیشتر دانش آموز بودند آموزش میدهد میگوید که نبود امکانات بیشتر یکی از چالشهای آرایشگری و کار آموزی در این شهر است: "ما مشکلات جدی داریم تمام دختران مکاتب و دانشگاهها رخصت بودند و ما خواستیم زمینه کار را برای آنان فراهم کنیم و حدود ۲۰ شاگرد اکنون در این آرایشگاه مصروف آموزش آرایشگری هستند."
با این همه در این کارگاه خیاطی زنانی هم استند که نان آوران خانواده های شان را از دست داده اند.
بوبوگل یکی از این زنان است: "ما حدود سه ما میشود که اینجا کار میکنیم و قبلاً کار را بلد نبودیم ولی حالا میتوانیم لباسهای خود و اطفال خود را بدوزیم و میخواهیم یک لقمه نان بخاطر اطفال خود فراهم کنیم."
گلالی بارکزی مسئول این کارگاه خیاطی میگوید که اکثر شاگردانش، معلمان، دانش آموزان و محصلان زن استند: "حدود ۲۰ شاگر داریم که بسیار مشکلات اقتصادی جدی دارند به آنان آموزش میدهم آنان نمیتوانند حتی چرخ خیاطی خریداری کنند اتو و سایر لوازم را نمیتوانند خریداری کنند. این کارگاه به کمک و همکاری همسایهها آماده شده است و حدود ۵۰ هزار افغانی پول را خودم به مصرف رساندم و فعلاً هفت یا هشت چرخ خیاطی در کارگاه میباشد که آنهم امانت است."
با این حال در فرمان تازه رهبر طالبان در باره زنان که روز جمعه منتشر شد بیشتر در باره حق ازدواج متمرکز است و چیز روشنی در باره حق کار و تحصیل نیامده است.