در بخشی از شهرنو کابل مرکز آریشگاه‌های مدرن است که همه در رقابت با هم برای زیبایی زنان کار می‌کنند و از این طریق هزینۀ زنده‌گی خود و کارمندان‌شان را تأمین می‌کنند.
اما پس از حاکمیت طالبان صفحۀ دیگری رقم خورده و اکنون کاروبار زیبایی‌سازی شان کمرنگ شده و مشتری‌های کمتری دارند.
ندا دختری جوانی است که حدود سه سال پیش با شور و شوق در گوشه‌ای از شهرنو کابل دکان آرایشگری باز کرد و چندین آرایش‌گر زن زیر مدیریت او در این مرکز مصروف کار شدند.
ندا به رادیو آزادی می‌گوید، پس از حاکمیت طالبان تا کنون چندین بار آریشگاه‌اش را باز و بسته کرده‌است.
به‌گفتۀ او، با چالش‌های فراوانی توانست جواز فعالیت‌اش را از حکومت طالبان بگیرد و دوباره به کارش آغاز کند، اما اکنون مانند گذشته نه مشتری دارد و نه هم امنیت کاری.
ندا می‌افزاید: "با هزارن ترسی‌که صالون را بسته بودیم، با همان هزاران ترس دوباره باز کردیم، به‌خاطر یک لقمه نان حلال، محفل‌های خوشی مثل سابق اصلاً برگزار نمی‌شوند، ما زنان از طالبان بسیار حراس داریم که آینده ما چی می‌شود، ولی فعلاً منتظر هستیم که فقط یک مشتری بیاید و ما برای‌شان خدمات ارائه کنیم."
ندا افزود، پس از حاکمیت طالبان بارها از سوی افراد ناشناس مورد تهدید قرار گرفته است.
یکی از زنان دیگر که در ولایت هرات مصروف کار آرایشگری است و نخواست نامش در گزارش ذکر شود به رادیو آزادی می‌گوید، زمانی‌که طالبان حاکم شدند، مدت یک هفته آریشگاه‌اش را بسته بود، اما به دلیل مشکلات اقتصادی ترس‌اش را کنار گذاشت و دوباره کارش را آغاز کرد، زیرا این یگانه راهی است که می‌تواند امورات مالی زنده‌گی اش را مرفوع سازد.
این بانوی آرایش‌گر از طالبان می‌خواهد که در همه بخش‌ها به زنان اجازۀ کار دهند.
او می‌گوید: "فقط به خانم‌ها اجازه کار بدهند، مرا مجبور نکنند تا خانه‌نشیشن شویم، در هر بخشی‌که باشد به زنان اجازه کار بدهند، دیگر انتظاری از آن‌ها نداریم."
به‌گفتۀ این بانو، بیشتر مشتری‌هایش یا به خارج از کشور رفته اند و یا هم به دلیل بی‌کار شدن مانند گذشته به دکانش مراجعه نمی‌کنند.
در همین حال برخی از زنان که همواره به زیبایی‌شان و رفتن به آرایشگاه‌ها اهمیت می‌دادند، می‌گویند که مشکلات اقتصادی و ترس از طالبان سبب شده تا نتوانند به آرایشگاه‌ها بروند.
مریم از باشنده‌گان کابل در این مورد به رادیو آزادی گفت: "مردم مثل سابق زیاد به آرایشگاه مراجعه نمی‌کنند، وضعیت اقتصادی هم رول دارد و یک نکته دیگر هم این‌که مردم ترس دارند."
پس از حاکمیت طالبان بر افغانستان در ۱۵ آگست آنان پوسترهای تبلیغاتی را که با تصاویر آرایش شدهٔ زنان و لباس عروس در عقب ویترین‌های آرایشگاه‌ها نصب بود، برچیدند.
در اول حاکمیت طالبان نیز اکثریت زنان آرایش‌گر نمی‌توانستند مانند حال به گونهٔ آشکارا کار شان را به پیش ببرند و از همین رو بیشتر شان به گونهٔ پنهانی در خانه‌هایشان آرایشگری می‌کردند.
خواستیم در بارۀ فعالیت زنان آرایش‌گر و نگرانی‌های آنان از مقامات حکومت طالبان نیز پبرسیم، اما با تماس‌های مکرر ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان و بلال کریمی و احمد الله وثیق معاونانش پاسخی ارائه نکردند.
با آن‌که شش ماه از حاکمیت طالبان می‌گذرد سرنوشت دختران دانش‌آموز بالاتر از صنف ۶ مکتب هنوز نا روشن است، پوهنتون‌ها دولتی هم در نتیجۀ دادخواهی‌ها و فشارهای زیادی جامعۀ جهانی در برخی ولایت‌ها با محدودیت‌های بیشتر به روی دختران دانشجو باز شده‌اند و به بیشتر کارمندان زن اداره‌های دولتی تا به حال اجازۀ کار داده نشده‌است.
جامعۀ جهانی نیز برای به رسمیت شناختن حکومت طالبان شرایطی را از جمله حق آموزش دختران و کار زنان مطرح کرده، اما طالبان بارها گفته که در مطابقت با شریعت اسلامی زمینۀ تحصیل و کار را برای زنان و دختران فراهم می‌کنند.
