استاد گل زمان آواز خوان، آهنگ ساز و موسیقی دان افغانستان در بخش پشتو در عمر ۸۴ سالگی درگذشت.
استاد گل زمان بیشتر از ۶۰ سال عمرش را آواز خواند و برای دیگر هنرمندان نیز آهنگ ساخت.
این خوانندهٔ شناخته شدۀ زبان پشتو در سال ۱۳۱۶ خورشیدی در روستای «چینه کلهٔ» ولایت خوست در جنوب غرب افغانستان به دنیا آمد و سرانجام ناوقت روز جمعه به عمر هشتادوچهار سالگی در کابل درگذشت.
طاهره عروس برادر استاد گل زمان مرگ او را در صحبت با رادیو آزادی تأیید کرد: "اسم من طاهره است، از وقت مریضی بود دیروز فوت کردند از اثر همی مریضی بود."
اما او مشخص نساخت که آقای گل زمان چه بیماری داشت.
با مرگ استاد گل زمان اعضای خانوادهٔ هنر موسیقی افغانستان در کمتر از ده روز برای بار دوم بر گلیم غم نشستند.
نه روز پیشتر از این مختارمجید آوازخوان مشهور کشور به علت بیماری سرطان در امریکا درگذشت.
درگذشت استاد گل زمان با پیام‌های تسلیت شماری از چهره‌های سیاسی و هنری کشور همراه شده است.
حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین افغانستان و داکتر عبدالله عبدالله رئیس پیشین شورای عالی مصالحۀ ملی مرگ او را یک ضایعه خوانده و به خانواده‌اش تسلیت گفته اند.
فرهاد دریا با نشر یک نوار تصویری در صفحۀ فیسبوکش نوشته است: "این مرد بزرگ را بی‌بهانه دوست داشتم و برایم از عزیزترین انسان‌هایی بود که می‌شناختم."
او در ادامه نگاشته است که "صدای او اما هربار که ارغوان‌ها‌ی گلغندی موج می‌زنند، در گوش جان ما طنین انداز خواهد بود."
آریانا سعید از آوازخوانان افغانستان آهنگ‌های استادگل زمان را ماندگار می‌داند و از او می‌ستاید.
او در حساب فیسبوکش نوشته است از این که توانسته در کنار او بنشیند و ده آهنگ ساختهٔ او را اجرا کند خودش را یکی از خوش شانس‌ترین آوازخوانان جهان می‌داند.
شفیق مرید از آوازخوانان جوان کشور نیز در یک نگاشتۀ فیسبوکش درگذشت استادگل زمان را تسلیت گفته است.
احمد ناصر سرمت رئیس سابق انستیتوت ملی موسیقی افغانستان درگذشت استاد گل زمان را ضایعه به موسیقی افغانستان می‌داند: " مرگ استاد گل زمان واقعاً ضایعه بزرگ بر پیکر موسیقی افغانستان است، برای موسیقی پاپ، برای موسیقی حماسی و موسیقی پشتوی افغانستان است."
استاد گل زمان در زنده‌گی‌اش کم و بیش پنج‌صد آهنگ ثبت کرد.
او دقیقاً یک سال پیش در هفتم ماه حوت سال ۱۳۹۹ خورشیدی لقب بابای موسیقی افغانستان را از وزارت اطلاعات و فرهنگ حکومت پیشین به دست آورد.
